وی ادامه داد: من بیش از این با آقای فرشید فرجی در قالب یک فیلم کوتاه همکاری داشتم. ما با هم از سال‌های قدیم در تلویزیون همکاری داشتیم و بعدها فعالیت‌هایی هم در سینما مستند داشتند. از طریق فرشید فرجی من با سینمای مستند و سینمای کوتاه آشنا شدم و همکاری هم داشتیم.
این دستیار کارگردان، با تأکید بر علاقه به همکاری با بچه‌های سینمای کوتاه افزود: استاد من داریوش مهرجویی، همواره عاشق جوانان بود و من هم از او یاد گرفتم که چگونه باید جوانان را دوست داشته باشم. هر زمان و در هر شرایطی پیشنهادی برای همکاری با سینماگران جوان داشته باشم، با کمال افتخار آن را خواهم پذیرفت.
این سینماگر درباره تجربه همکاری با داریوش مهرجویی هم گفت: داریوش مهرجویی انسانی بزرگ و غیرقابل وصفی بود که همه ما را به گونه‌ای بار آورد که به قانون احترام بگذاریم. او در محیط کار همواره آرامش داشت و به بازیگران و همه عوامل گروه اهمیت بسیار زیادی می‌داد. آقای مهرجویی همیشه به من می‌گفت امیر، هر حرفی را با هر کسی مطرح نکن و اگر روزی حتی با لگد تو را از پای میز مونتاژ بیرون کردند، بازهم از پنجره وارد شو و در کنار من بمان. حیف که او اینگونه از میان ما رفت.
سیدی ادامه داد: داریوش مهرجویی کارگردانی واقع‌گرا و عصیانگر بود که همواره تلاش می‌کرد صدای جامعه‌اش باشد. او همواره یک گام از دیگران جلوتر پیش می‌رفت و به همین جهت به استاد بزرگ سینمای ایران تبدیل شده بود.
وی درباره نسبت زنده‌یاد مهرجویی با سینمای کوتاه هم گفت: معمولا فیلمسازان کوتاه آثار خود را برای ایشان ارسال می‌کردند و آقای مهرجویی هم در خانه این آثار را تماشا می‌کردند. توصیه همیشگی آقای مهرجویی به دیگران این بود که با جوانان کار کنید و اینگونه نباشد که با یکدیگر کار نکنید. او تأکید داشت که باید در کنار هم کار کنیم تا سینما را حفظ کنیم.
دستیار داریوش مهرجویی تأکید کرد: آقای مهرجویی اشراف کاملی بر مسائل فنی فیلمسازی داشتند. از تدوین و میکس تا نورپردازی و موسیقی. شناخت بسیار دقیقی از فنون فیلمسازی داشتند و از این منظر به تنهایی یک لشگر بود. مهمترین آموخته‌ام از سال‌های همکاری با ایشان هم این است که همیشه و پیش از هر چیز، انسان باشم.
