بیشتر مواقع مسی و رونالدو باعث شدند ستاره‌های زیادی باشند که به‌خاطر عملکرد خیره‌کننده آن‌ها نتوانند برنده این عنوان باشند. عنوانی که تا سال ۱۹۹۵ فقط به بازیکنان اروپایی اهدا می‌شد تا این‌که در آن سال ژرژ وه‌آ مهاجم لیبریایی میلان برنده آن شد. برای همین عجیب نیست که مارادونا در سال‌های طولانی درخشش یا روماریو به‌طور ویژه در سال ۱۹۹۴ نتوانستند توپ طلا بگیرند. مروری داریم بر معروف‌ترین بازیکنانی که طی حدود ۳۰ سال اخیر به‌رغم درخشش زیاد و برخورداری از جایگاهی ویژه در فوتبال، توپ طلا نگرفتند.
اریک کانتونا | یاغی فرانسوی
کانتونا مهاجم فرانسوی منچستر با آن ژست‌های خاص از جمله بازیکنانی بود که اگر درگیر حواشی زیاد نمی‌شد می‌توانست حداقل یک‌سال برنده توپ طلا باشد. هرچند او خیلی هم زود از فوتبال خداحافظی کرد و به‌سینما پیوست اما همچنان خاطره‌ساز و دوست‌داشتنی است.
پائولو مالدینی | درگیر نفرین مدافعین
به‌طور معمول این عنوان کمتر شامل مدافعین شده و اگر کاناوارو با ایتالیا قهرمانی جهان در سال ۲۰۰۶ را تصاحب نمی‌کرد بعید بود شانس تصاحبش را داشته باشد. مالدینی از جمله بازیکنانی بود که طی سال‌ها جزو گزینه‌های نهایی بود اما هر بار این عنوان را به یک مهاجم یا هافبک واگذار کرد تا به‌رغم جاودانگی در فوتبال این مدافع چپ خوش‌تیپ در کلکسیون افتخاراتش توپ طلا نداشته باشد.
یورگن کلیزمن | مهاجمی که خوش شانس نبود
کلیزمن با آلمان قهرمان جام ۹۰ ایتالیا شد اما در آن جام ماتئوس چنان درخشید که توپ طلا را تصاحب کرد. اوج درخشش کلیزمن اما در سال‌هایی بود که تیم ملی کشورش زمینه دیده شدن او را فراهم نمی‌کرد تا او هم مثل رودی فولر جزو مهاجمان گلزن آلمانی باشد که توپ طلا نگرفتند. البته کلیزمن در انتخاب تیم‌های باشگاهی‌اش هم اشتباهاتی داشت و هیچ‌وقت در زمان مناسب به‌تیم‌های بزرگی نرفت تا به همین علت در بزنگاه‌های حساس در مرکز توجه نباشد.
گابریل باتیستوتا | باتی گل
باتیستوتا نامش مترادف با گلزنی است اما به‌رغم روزهای خوبی که در تیم ملی و باشگاه‌هایش داشت این عنوان را کسب نکرد. شاید اگر تیم دوست‌داشتنی و تهاجمی آرژانتین در جام ۹۴ آمریکا با بحران اتهام دوپینگ به مارادونا مواجه نشده بود باتیستوتا که فقط در نیمی از بازی‌ها ۵ گل زده بود تا فینال چنان می‌درخشید که توپ طلا می‌گرفت.
دنس برکمپ | استاد دریبل‌های شاعرانه
شاید فکر کنید شاعرانه‌ترین دریبل‌ها توسط رونالدینیو زده شده اما برکمپ هم به سبک دیگری حین دریبل‌هایش اثر هنری خلق می‌کرد و هنوز هم منتخب گل‌ها و دریبل‌هایش در شبکه‌های اجتماعی پربازدید است. با این همه برکمپ که چند بار جزو گزینه‌ها بود نتوانست به‌رغم درخشش با هلند و آرسنال توپ طلا بگیرد.
دیوید بکام | استادسانتر و ایستگاهی
شاید خیلی از مهاجمان معروف دیده شدند چون بکام پشت سرشان بازی می‌کرد. استاد مسلم ایستگاهی‌های دقیق و سانترهای خط‌کشی شده. بکام در روزهای خوبش با زیدان، ریوالدو، رونالدینیو و فیگو رقابت داشت و عجیب نیست به رغم درخشش قافیه را به این بزرگان باخته باشد؛ اما با این همه نمی‌توان توانمندی او را در فوتبال نادیده گرفت.
رائول گونزالس | ماشین گلزنی
یک گلزن تمام عیار که خط حمله رئال را تبدیل به کابوس رقبا کرده بود. رائول مثل کریس و مسی پا به توپ ویژه و حرکات انفجاری نداشت، اما در محوطه جریمه یک گلزن قهار و چارچوب شناس بود که می‌توانست با یک توپ طلا نامش را بیشتر از این در فوتبال ماندگار کند اما بازی‌های درخشان مایکل اوون جوان در سال ۲۰۰۱ باعث شد رائول دوم شود.
روبرتو کارلوس | علیه قوانین فیزیک
پای چپ اعجاب برانگیز کارلوس با کاتی که به توپ می‌داد قوانین فیزیک را نقض می‌کرد. یک مدافع چپ شوت‌زن و خارق‌العاده که عناوین بی‌نظیری را در رده ملی و باشگاهی درو کرد اما سال ۲۰۰۲ درخشش هموطنش یعنی رونالدو در جام‌جهانی باعث شد کارلوس دوم شود. در آن سال رونالدو ۸ گل در جام جهانی زد که دو گلش در فینال به اولیور کان خیلی حساس بود.
الیور کان | فراتر از دروازه‌بان
الیور کان یک دروازه‌بان استثنایی بود که بارها باعث درخشش بایرن در لیگ قهرمانان شد و از طرفی یک تنه تیم آلمان را تا فینال جام ۲۰۰۲ برد و حتی عنوان بهترین بازیکن جام را هم تصاحب کرد. اما توپ طلا به‌طور معمول لطف بیشتری به بازیکن تیم قهرمان، به‌خصوص اگر مهاجم باشد دارد تا اولیور کان نتواند به‌عنوان دروازه‌بان بازیکن سال جهان باشد.
آندره پیرلو | اعتبار هافبک‌های ایتالیایی
پیرلو و گتوزو هافبک‌های وسط فوتبال ایتالیا طی سال‌ها بودند، گتوزو تخریب‌گر و پرانرژی، پیرلو طراح و خوش فکر. پیرلو در تیم‌های باشگاهی‌اش هم روزگار درخشانی داشت. بعد از دوران او میلان هیچ‌وقت به آن شکل تیم سابق نشد. پیرلو را با ایستگاهی‌های جذاب، پاس‌های تماشایی و موهای بلندش به‌یاد داریم.
تیری آنری | نابغه تمام عیار
آنری از آن مهاجمان گلزنی بود که از کنار زمین به دل خط دفاعی حریف می‌زد. توانایی او در حمل توپ با پاهای کشیده و سرعت بالا باعث می‌شد به‌راحتی مدافعین را از پیش رو بردارد و خطرناک باشد. اما به رغم همه این‌ها دوبار توسط پاول ندود و کاناوارو دستش از کسب توپ طلا کوتاه ماند تا یکی از بزرگانی باشد که این جایزه را تصاحب نکردند.
بوفون | دوست داشتنی و با استمرار
بوفون را می‌توان یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال جهان از نظر استمرار ویژه و ارائه همیشگی یک کیفیت بالا دانست. بازیکنی تمام نشدنی که تا ۴۵ سالگی بازی کرد و رکوردهای زیادی را هم شکست. اما با همان مشکل همیشگی مواجه بود، این جایزه چندان میانه خوبی با دروازه‌بانان و مدافعین ندارد حتی اگر یکی از نامزدهایش بوفونی باشد که با ایتالیا قهرمان جام ۲۰۰۶ شد.
آندرس اینیستا | مهندس خوش اخلاق فوتبال
زننده گل قهرمانی اسپانیا در جام ۲۰۱۰ و استاد پاس‌های شگفت‌انگیز. کسی‌که کنار ژاوی از بارسا و اسپانیا تیم‌هایی فراموش نشدنی ساختند. سال ۲۰۱۰ نفر اول تا سوم هر سه از بارسا بودند. نفر اول و برنده توپ طلا مسی، نفر دوم اینیستا و نفر سوم هم ژاوی.
ژاوی | فرمانده خط میانی
درست زمانی که بازی گره می‌خورد و هیچ کس فکر نمی‌کرد بتوان توپ را از بین تجمع فشرده بازیکنان حریف به مهاجمان رساند، این ژاوی بود که با پاسی غافلگیر کننده و شگفت‌انگیز مشکل‌گشا می‌شد. ژاوی هافبکی خوش اخلاق و دوست داشتنی بود که سبک تازه‌ای از فوتبال را با تیمش ارائه می‌کرد که پپ گواردیولا روی نیمکت خالق آن بود.
نیمار | نابغه کم تلاش و پر حاشیه
شاید نیمار هنوز به‌خاطر شرایط سنی بتواند برنده این عنوان باشد اما با مصدومیت سنگینی که دارد و حضور در الهلال بعید است چنان بدرخشد که خارج از قاره اروپا این عنوان را تصاحب کند. تا جام جهانی بعدی هم زمان زیادی مانده و او آن‌چنان جوان نیست که فرصت درخشش داشته باشد. اما نباید از حق گذشت او فوتبالیستی دوپا و دریبل‌زن بود که پشتکار و استمرار مسی و رونالدو را نداشت و گرنه از نبوغ چیزی کم نداشت.
لواندوفسکی | امان از کرونا
سال ۲۰۲۰ اوج درخشش لواندوفسکی بود اما مراسم اهدای توپ طلا برگزار نشد تا مهاجم آن سال‌های بایرن در اوج آمادگی شانس به‌دست آوردن این عنوان را در حالی از دست بدهد که حتی مسی هم معتقد بود هیچ کس به اندازه او در آن سال شایسته این عنوان نبوده است.
سرخیو راموس | گلزن‌ترین مدافع
یک مدافع خشن، کاریزماتیک و گلزن که رکوردهای زیادی در عناوین تیمی، بازی‌های ملی و … دارد اما برنده توپ طلا نشد. راموس در جام ۲۰۱۰ دفاع راست اسپانیا بود و در مقاطع دیگر هم دفاع وسط. شاید طی سال‌های اخیر غیر از او و ویرجیل فن‌دایک هلندی هیچ مدافعی آن‌قدر توانمند نبود که بتواند شایسته توپ طلا باشد. البته فن‌دایک در سال ۲۰۱۹ بعد از مسی و بالاتر از کریس نفر دوم شد.
