تیمی که این روزها یحیی گل‌محمدی به زمین می‌فرستد هیچ شباهتی به پرسپولیس واقعی ندارد؛ نه در بخش فنی و انگیزشی و نه در زمینه مسئولیت‌پذیری.
پرسپولیس باید خوشحال باشد که مسابقات لیگ، ولو برای مدت کوتاهی متوقف می‌شود و آنها با این حال و هوا ناچار نیستند وارد مسابقات بعدی شوند. آنچه در ۴بازی اخیر بر سرخپوشان گذشت، به‌معنای واقعی کلمه یک کابوس تمام‌عیار بود. تساوی‌های پی‌درپی با ملوان، نفت آبادان و استقلال تاجیکستان در نهایت با شکست مقابل سپاهان به پایان رسید؛ با نمایشی چنان کم‌رمق که تفاوت چندانی با آن بازی‌ها نداشت. پرسپولیس مریض شده و به جرأت می‌توان گفت اگر این اسم بزرگ را یدک نمی‌کشید، خیلی‌ها نمی‌توانستند آن را از دیگر تیم‌های متوسط لیگ تشخیص بدهند.
اگر اسم این تیم پرسپولیس نبود، نمی‌شد فهمید این مدافع عنوان قهرمانی لیگ برتر است که هر وقت یک گل از رقبا جلو می‌افتد، سراسیمه و با همه وجود مشغول دفاع می‌شود و اغلب مواقع هم در حفظ نتیجه ناکام می‌ماند. نمی‌شد فهمید این پرافتخارترین تیم تاریخ لیگ برتر است که در خانه سپاهان جرأت حمله ندارد و آنقدر شلخته و بی‌نظم دفاع می‌کند که آخرش گل را می‌خورد و برای جبران نتیجه به سبک ۲دهه پیش دفاع وسط بلندقدش را به خط حمله می‌فرستد. نمی‌شد فهمید این همان تیمی است که پارسال در همین ورزشگاه ۴گل به سپاهان زد اما امسال منتظر است بازی را ببازد و بعد از مسابقه در مورد ریخت‌وپاش حریف در فصل نقل‌وانتقالات حرف بزند. آیا سپاهان پارسال پرمهره نبود؟ پس لابد یک چیز در پرسپولیس عوض شده است.
اگر اسم این تیم پرسپولیس نبود، شاید رقبا تا این حد با آن مماشات نمی‌کردند و با اعتمادبه‌نفس بیشتری روی دروازه‌اش یورش می‌بردند. در این صورت شاید آن ضدحمله ۵ به ۲ ملوان در لحظات پایانی آنطور ساده از دست نمی‌رفت یا حتی استقلال تاجیکستان اجازه نمی‌داد این تیم با یک امتیاز شهر دوشنبه را ترک کند. حتی بخشی از توفیق کمرنگ تیم گل‌محمدی هم به‌خاطر اسمش است، در غیراین‌صورت یقین بدانید با این سبک بازی، امتیازات این فصل پرسپولیس می‌توانست کمتر باشد.
اگر اسم این تیم پرسپولیس نبود، احتمالا نمی‌توانستیم باور کنیم دفاع چپ ازلی و ابدی‌اش علی نعمتی است که البته خیلی زحمت می‌کشد اما واقعا در سایز تیم قهرمان ایران نیست. نمی‌توانستیم باور کنیم دانیال اسماعیلی‌فر و سعید صادقی مدت‌هاست در ارنج هستند، بدون اینکه اغلب اوقات به چشم بیایند و خاطره درخشانی خلق کنند. نمی‌توانستیم باورکنیم پدیده همه این سال‌های تیم، محمد عمری است که البته نیمچه استعدادی دارد اما واقعا در مقیاس این همه توجه نیست، اغلب دور خودش می‌چرخد و در کار تیم سکته می‌اندازد.
اگر اسم این تیم پرسپولیس نبود، شاید برایمان پذیرفتنی‌تر بود که سرمربی‌اش هر روز در حال بهانه‌جویی باشد و از ضعف نیروی انسانی خودش و قوت رقبا حرف بزند. آیا واقعا پرسپولیس اینقدر تیم فقیری است که یحیی در هر نشست بابت عدم‌یارگیری باشگاه حرف بزند و بگوید سر او کلاه رفته؟ انصافا غیر از سپاهان، بضاعت انسانی کدام باشگاه لیگ برتری با پرسپولیس قابل مقایسه است؟
در لیگ برتر فوتبال ایران مالکانه‌ترین بازی را کدام تیم انجام می‌دهد؟ پاسخ این است که ۲تیم پرسپولیس و تراکتور در این زمینه برترین تیم‌ها هستند و بعد از آنها سپاهان در رتبه سوم قرار دارد. جالب اینکه در این هفته تراکتور با وجود یک برتری قابل توجه در زمینه مالکیت توپ، بازی را به استقلال باخت و در مصاف سپاهان و پرسپولیس هم تیمی برنده شد که کمتر از حریفش توپ داشت. مالکیت توپ در بازی موسوم به ال‌کلاسیکو ۵۲.۶ بر ۴۷.۴ به‌سود پرسپولیس ثبت شد. تعداد پاس‌ها هم ۳۹۵ بر ۳۵۳ به سود قرمزها بود. جالب اینکه حتی در دقت پاس هم پرسپولیس یک برتری جزئی (۷۷.۵ به ۷۷.۱) بر حریف داشت اما نتیجه کار چه شد؟ سپاهان تقریبا یک‌ونیم برابر پرسپولیس شوت زد و دوبرابر حریف امید گل به دست آورد و درنهایت هم با یک گل پیروز شد. گل سپاهان البته روی صحنه‌ای به‌دست آمد که امید گل بسیار ناچیزی داشت اما به شکل استثنایی تبدیل به گل شد و تکلیف بازی بزرگ هفته را روشن کرد. مجموع امید گل ۲تیم در این میدان به اندازه یک گل هم نبود اما سپاهان در دو سه صحنه می‌توانست گل سرنوشت‌ساز بازی را بزند. زردپوشان دراین مسابقه ۹شوت زدند که ۵شوت آنها داخل چارچوب بود و یکی از آنها تبدیل به گل شد. پرسپولیس اما ۶بار شوت زد و فقط ۲شوت داخل چارچوب داشت. امید گل سپاهان در این مسابقه ۰.۶۷ و امید گل پرسپولیس ۰.۳۱ثبت شد. یعنی مجموع امید گل ۲تیم ۰.۹۸ بود؛ ۲صدم کمتر از یک گلی که اسدی به زیبایی زد و سپاهان را بعد از سال‌ها در نقش‌جهان مقابل پرسپولیس برنده کرد.
رضا اسدی با همین گل به‌عنوان برترین بازیکن میدان هم شناخته شد، اگرچه نمره او در این مسابقه به ۸ نرسید. اسدی از متریکا نمره۷.۷۰ را دریافت کرد. او در طول بازی فقط همین یک ضربه را به سمت دروازه حریف زده بود، درحالی‌که مدافعان چپ و راست سپاهان یعنی زکی‌پور و رضاییان هرکدام ۲شوت به سمت دروازه داشتند. زکی‌پور با نمره۷.۵۲ به همراه محمدجواد حسین‌نژاد ۲بازیکن برتر سپاهان بعد از اسدی بودند. پیام نیازمند هم با نمره۷.۴۰ نفر چهارم بود. در بین پرسپولیسی‌ها فقط ۲مدافع وسط این تیم توانستند به عدد۷ برسند و گئورگی گولسیانی با نمره۷.۱۸ بهترین بازیکن تیم خودش شد.
