نیما گودرزی که در چند ماه اخیر ۳ نمایش را روی صحنه برده است، با انتقاد از کمتوجهی مدیران هنری، گفت که به دلیل فشارهای زیادی که متحمل شده، یک سکته رد کرده است.
او در گفتگویی شرایط دشوار اجرای تئاتر در وضعیت فعلی را تشریح و از کمتوجهی مدیران هنری به گروههای جوان ابراز تاسف کرد.
گودرزی توضیح داد: از تیر ماه تاکنون سه نمایش «شازده کوچولو ۲۰۲۳»، ماراساد شاه لیر را شکار میکند» و «سیاهان، ماراساد را ذبح میکنند» را به ترتیب در مجموعه تئاتر شهر، تالار حافظ و شهرزاد اجرا کردهام و قرار بود هر سه این نمایشها مورد حمایت قرار بگیرد اما از هیچ کدام هیچ حمایتی نشد و پیگیریهای من نیز بینتیجه مانده است.
او با اشاره به اینکه هر سه نمایش را با دانشجویان و جوانان تئاتری اجرا کرده است، افزود: اگر مدیران ادعای حمایت از جوانان را دارند، چرا از این نمایشها که هر سه با گروههای جوان روی صحنه رفتهاند، حمایت نمیکنند. مدیران ما فقط شعار حمایت از جوانان را میدهند ولی در عمل پشت ما را خالی میکنند.
گودرزی اضافه کرد: مرکز هنرهای نمایشی و سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران قول داده بودند که از نمایشهای ما حمایت کنند اما هیچ کدام کوچکترین حمایتی نکردند و حتی از ارایه سالن تمرین نیز دریغ کردند و ما به ناچار در پلاتو خصوصی تمرین کردیم و هزینههایمان بالاتر هم رفت.
این کارگردان ادامه داد: با مدیریت مرکز هنرهای نمایشی گفتگو کردم و در پیگیریهایی که از ایشان داشتم، گفتند پولی وجود ندارد که از شما حمایت کنیم. اگر چنین است، پس تئاتر را تعطیل کنند که ما هم تکلیفمان را بدانیم. با انجمن هنرهای نمایشی هم صحبت کردهام و آنها هم میگویند هنوز جلسه مربوط به این ماجرا تشکیل نشده است.
گودرزی با ابراز تاسف از اینکه در این مدت تحت فشار عصبی شدیدی بوده است، افزود: من سکته رد کردم. ما با این شرایط تمام هزینههای این ۳ نمایش را از جیب خودمان تامین کردهایم. هرچند گیشه نمایشها پرداخت شده ولی مگر رقم گیشه سالنی مانند کارگاه نمایش تئاترشهر چقدر میشود که بتواند بخش کوچکی از هزینههای کار را تامین کند.
او اضافه کرد: چندین بار به وزارت ارشاد مراجعه کردم و خواستار دیدار با آقای وزیر شدم که موفق نشدم. ایشان را برای تماشای نمایشهایم دعوت کردهام تا نمایشی را که حاصل کار گروهی جوان است، ببینند اما دعوتم هم بیپاسخ مانده است.
گودرزی با تایید اینکه حمایت از گروههای نمایشی معمولا با تاخیر انجام میشود، گفت: گروهها فقط تحت فشار هستند و نمیدانند با این هزینههای کمرشکن چه کنند. با این شیوه کرامت انسانی هم زیر سئوال میرود. نمیتوانیم فقط بگوییم مشکلات حل میشود. باید قدمی هم برای حل آن برداریم.