این گور که در ابتدا در سال ۱۹۷۱ میلادی کشف شد، در محل خود رها شد و در نهایت دور آن دیوارکشی شد و در کنار آن تابلویی نصب شد که نشان می‌داد این فرد احتمالاً یک راهب اسپانیایی به نام «خوان لیوا» است. گروهی از مورخان یک دست‌نوشته قرن شانزدهمی را پیدا کردند که داستان چگونگی خوابیدن «لیوا» در کنار دیوار و چگونگی دفن او در کنار دروازه این ساختمان قدیمی را روایت می‌کرد. همچنین باستان‌شناسان متوجه مشکلاتی در مهره‌های گردن این اسکلت شدند و پیچ‌خوردگی گردن با داستان «لیوا» همخوانی داشت. بر همین اساس هویت این اسکلت به عنوان راهب شناسایی شد.
با وجود این سرنخ‌ها، نکته‌های دیگری درباره این گور با آنچه برای یک راهب اسپانیایی انتظار می‌رفت، از جمله نوع خاکسپاری جنینی، مطابقت نداشت.مؤسسه ملی انسان‌شناسی و تاریخ مکزیک (INAH) در بیانیه‌ای در هجدهم ژانویه، تحلیل جدیدی از این گور را با هویتی کاملاً متفاوت اعلام کرد: اسکلت دفن‌شده در این گور در واقع بقایای یک زن بومی بود.
دو محقق به نام‌های «مونتروسو ریواس» و «گارزا گومز» با بررسی بقایای به‌جای‌مانده از اسکلت به این نتیجه رسیدند که جمجمه و لگن هر دو نشان می‌دهند که این فرد مونث بوده و در زمان مرگ حدود ۳۰ تا ۴۰ سال سن داشته است. آن‌ها هیچ نشانه واضحی از مهره‌های گردن آسیب‌دیده که محققان در سال ۱۹۷۱ به آن اشاره کردند ندیدند. محققان به این نتیجه رسیدند که موقعیت دفن جنینی‌مانند و صاف بودن جمجمه نشان‌دهنده منشاء بومی اسکلت است.
