این روزها نمایشی در یکی از مجتمع‌های فرهنگی اصفهان در حال اجراست که چالش‌های یک خانواده را بیان کرده و و مواردی را گوشزد می‌کند که رعایت و پرداختن به آن‌ها سبب جلوگیری از متلاشی‌شدن بنیان خانواده‌ها می‌شود.
محمدجواد صرامی، کارگردان نمایش «برادرکِشی» در گفت‌وگو با ایسنا و ضمن اشاره به محتوای این نمایش بیان کرد: حدود یک سال پیش بود که حادثه‌ای برای یکی از اقوامِ من رخ داد و من بر اساس آن حادثه، قصه‌ای را شکل دادم که درواقع برگرفته از یک فضای اجتماعی خانوادگی و دارای ژانر جنایی است. «برادرکِشی» نمایشی در مورد یک خانواده ایرانی و ۴ برادر است که در مراسم هفتم پدرشان دچار چالش‌ها و معضلات بسیار زیادی شده و درگیر مسائلی می‌شوند که شرایط را برای آن‌ها سخت می‌کند.
او با بیان اینکه تماشای نمایش «برادرکِشی» برای خانواده‌ها و گروه سنی ۱۲ سال به بالا مناسب است، به هدف خود از اجرای این نمایش نیز اشاره کرد و گفت: چگونگی تصمیم گیری افرادِ تشکیل‌دهندۀ یک خانواده یا یک جامعه هنگام قرار گرفتن در کنار یکدیگر برای بهترشدن شرایط، اینکه آن‌ها تا چه اندازه منافع شخصی خود را به منافع جمع ترجیح می‌دهند و همچنین احترام به جنسیت برای حفظ ساختار یک خانواده، مباحثی است که در این نمایش مطرح شده است. ضمن اینکه برای جلوگیری از فروپاشی نظام یک خانواده، موضوعاتی توسط کاراکترهای نمایش «برادرکِشی» بیان شده تا به این نتیجه برسیم که در صورت نبودنِ این مسائل، خانواده رو به متلاشی شدن پیش می‌رود.
نویسنده نمایش «برادرکِشی» اضافه کرد: در این نمایش، حسین اصفهانی، سید پویا امامی، هومان فتحی، ایمان فلاحتی و محمد کربلایی به ایفای نقش پرداخته‌اند. همچنین ساناز نوربخش به‌عنوان دستیار اول کارگردان و امور فنی حضور دارد و مسعود باقری دستیار دوم کارگردان و مسئول پشتیبانی است. حمید کبیری دستیار سوم کارگردان و برنامه‌ریز است، احمد مارانی و محمدجواد صرامی به‌عنوان طراح صحنه و دکور همکاری دارند، شیما مؤمنی طراح گریم است و فائزه کاظمی به‌عنوان طراح لباس فعالیت دارد، ضمن اینکه مازیار عارف به‌عنوان آهنگساز، پگاه فردی پور به‌عنوان منشی صحنه و صادق سعادت نیز به‌عنوان مدیر صحنه در این نمایش حضور دارند.
او با اشاره به مشکلاتی که هنرمندان تئاتر اصفهان با آن مواجه هستند، تأکید کرد: بی‌پولی یکی از مهم‌ترین چالش‌های هنرمندان حوزه نمایش است. اقتصاد هنر در تئاتر به‌هیچ‌عنوان نه شکل‌گرفته، نه معنی دارد و نه کسی هم در مورد آن کارکرده است. نبودنِ یک ارتباط خوب با بخش حمایتی غیردولتی، یک معضل است. تولید یک نمایش، هزینه هنگفتی دارد که این هزینه در گیشه بازنمی‌گردد و درنتیجه نمی‌توان از عهده پرداختن دستمزد بازیگران و بسیاری از هزینه‌های دیگر، به‌درستی برآمد. همچنین شرایط اقتصاد و معیشت مردم نیز به‌گونه‌ای است که توانایی خرید بلیت‌های با قیمت بالا را ندارند.
