درام‌های دوره‌ای تاریخی با آن صحنه‌آرایی‌های باشکوه جنگی و درباری وآن لباس‌های فاخر دوران کهن، همیشه برای هر دو گروه هنرمندان و تماشاگران جذابیت‌های بسیار زیادی داشته‌اند.به همین خاطر است که با وجود پرهزینه‌بودن تولید این نوع کارها در هر دو رشته سینما و تلویزیون، همواره شاهد تولید وساخت فیلم‌ها و سریال‌های تاریخی هستیم و این مسیر را سر بازایستادن نیست!
نگاهی به تاریخ سریال‌سازی در کشورهای مختلف جهان نشان می‌دهد که هنرمندان اکثر کشورهای دنیا اشتیاق عجیبی برای ساخت درام‌های پرتنش و هیجانی تاریخی دارند و هربار سراغ بخشی پنهان و ناشناخته یا شناخته‌شده و معروف تاریخ کهن خود رفته و داستان‌هایی جذاب و سرگرم‌کننده را با تماشاگران داخلی و خارجی به اشتراک می‌گذارند.دربین تمام کشورهای دنیا، شاید کره‌جنوبی یک استثنا باشد. دلیل امر هم اصرار بسیار زیادهنرمندان قاب کوچک آن برای ساخت سریال‌های تاریخی است. یک برآورد معمولی از تولیدات سالانه هنرمندان تلویزیونی این کشور دورآسیا نشان می‌دهدکه بخش مهم وعمده‌ای ازتولیدات سالانه آن به درام‌های دوره‌ای تاریخی اختصاص دارد و دست بالا در بین محصولات قاب کوچک، با این ژانر محبوب و پرطرفدار است.
نکته تعجب‌برانگیز
با وجود این، نکته‌ای که باعث تعجب و شگفتی اهل فن و تحلیلگران هنری و تاریخی است، این است که به باور بخش عمده‌ای از تاریخ‌نویسان، کشور کره در واقعیت امر دارای یک تاریخ کهن نیست وشامل سرزمینی می‌شود که هویتش را در یکی دو قرن اخیر پیدا کرده است. این گروه از تاریخ‌نویسان عقیده دارند هنرمندان کره‌ای با تولید انبوه درام‌های تاریخی سعی در تاریخ‌سازی برای گذشته خود دارند وبه آنچه درعالم واقعیت وجود نداشته، درتصورات تلویزیونی خود رنگ واقعیت و هستی می‌دهند! این نظریه چه درست باشد وچه غلط و قابل بحث،واقعیت این است که کره‌ای‌ها در تاریخ‌سازی جلوی دوربین تلویزیون توانایی‌های عجیب‌وغریبی دارند و سریال‌های‌شان به‌شدت سرگرم‌کننده و جذاب است.به همین دلیل است که این نوع سریال‌ها نه‌تنها در داخل خود کره بینندگان بسیار زیادی دارند، که دربسیاری ازکشورهای دنیا هم طرفداران تماشای این مجموعه‌ها بسیار زیاد است.سریال‌های تاریخی کره‌ای همه‌ساله بخش مهمی از جدول برنامه‌های هفتگی تلویزیون‌های بیش ازنیمی ازکشورهای دنیا رابه خود اختصاص داده و پرمی‌کنند.
موفقیت کلان سریال
با چنین توصیفاتی است که می‌توان دلیل موفقیت کلان سریال «امپراتور افسانه‌ها» را درک و تحلیل کرد. این سریال که نام اصلی‌اش «امپراتور گونچونگو» است، سال۲۰۱۰ تولید شد و نمایش آن تا یک سال بعد ادامه داشت. ۶۰ اپیزود این سریال داستان سلحشوری پادشاه بایکجه را تعریف می‌کند. تحت مدیریت او بود که سرزمین تحت نظرش روزهای خوش و پرافتخار خود را تجربه کرد. این سلحشور، ارتشی در اختیار داشت که فاتح تمام جنگ‌هایش بود.یک ویدئو کنفرانس درشهر سئول کره درسال۲۰۱۰، زمینه را برای یک فلاش‌بک طولانی آماده می‌کند تا تماشاگرانش را به ۱۷۰۰ سال قبل شهر هانسئونگ برگرداند. در این محل است که پادشاهی جدیدی شکل می‌گیرد. خط اصلی داستان سریال در رابطه با یوگو، شاهزاده برکنارشده‌ای است که دور از مکان اصلی زندگی‌اش، روزگار را با نمک‌فروشی سر می‌کند. با بازگشت او به خانه و تلاش‌هایش برای کسب قدرت، درام و هیجان داستان شکل گرفته و ماجراها به سمتی پیش‌بینی‌نشده می‌رود.
بازیگر گران‌قیمت
کام وو سونگ، بازیگر ۵۳ساله محبوب کره‌ای، نقش اصلی سریال را بازی کرده است. او هویت شاهزاده داستان را به شکلی جذاب به تصویر می‌کشد و به قول منتقدان کره‌ای، حضور و بازی او یکی از امتیازات اصلی این درام تاریخی است. کام حرفه بازیگری را از سال ۱۹۹۱ با حضور در سریال درام «بهشت ما» آغاز کرد و طی یک دهه بعد از آن، بیشتر در قالب شخصیتی از طبقه متوسط جامعه ظاهر شد که از هوش و استعداد خوبی برخوردار است. او که در ژانرهای گوناگون ایفای نقش کرده، از سال ۲۰۰۲ در فیلم‌های سینمایی هم بازی کرد. سال ۲۰۰۵ برای این بازیگر سال خاصی است، زیرا در پانزدهمین سال حضورش جلوی دوربین نقش اصلی درام تاریخی محبوب و پرطرفدار «پادشاه و دلقک» را به عهده گرفت. قرار بود این نقش را جانگ هیوک به عهده بگیرد که از ستارگان محبوب آن زمان بود اما گرفتاری‌های این بازیگر باعث شد تا کام بزرگ‌ترین کار تلویزیونی‌اش را ارائه دهد.کام به مدت دو ماه تمام، آموزش‌های تاریخی لازم را در رابطه با نوع رفتار و کنش‌های اهالی دوران باستان کره آموخت و مجبور شد با بسیاری از فن‌های هنرهای رزمی و موزون سنتی غرب‌آسیا آشنا شود. حرکات آکروبات‌وار او جلوی دوربین این مجموعه و بازی‌هایش با نقاب و پرده‌های بلند، ازجمله چیزهایی بود که مورد توجه فراوان تماشاگران قرار گرفت و اودر سریال‌های تاریخی بعدی‌اش از آنها بهره زیادی گرفت. منتقدان بازی او را تحسین کردند و جایزه بهترین بازیگر سال را از مراسم معتبر گراند بل آواردز کره دریافت کرد.این بازیگرسال۲۰۱۱ درشرایطی جلوی دوربین امپراتوری افسانه‌ها ظاهر شد که رسانه‌ها به او لقب یکی از پردرآمدترین بازیگر قاب کوچک را داده بودند. او با بهره‌گیری از آموخته‌هایش در زمان تولید پادشاه و دلقک، بازی روان‌تر و بهتری در امپراتوری افسانه‌ها ارائه داد واین مسأله کمک زیادی به کلیت این سریال تاریخی کرد.کام وو سونگ در رابطه با این سریال می‌گوید: «درسال‌های فعالیتم درسینما و تلویزیون در ژانرهای متعددی با حال‌وهواهای متنوع و گوناگون بازی کرده‌ام اما سریال‌های تاریخی‌ام را جور دیگری دوست دارم. احساس می‌کنم تماشاگران و طرفدارانم هم همین عقیده را دارند. آنها مرا در پوشش لباس‌های سنتی با آن کلاه‌ها و رنگارنگی رداها بیشتر می‌پسندند.»
نکته تعجب‌برانگیز
با وجود این، نکته‌ای که باعث تعجب و شگفتی اهل فن و تحلیلگران هنری و تاریخی است، این است که به باور بخش عمده‌ای از تاریخ‌نویسان، کشور کره در واقعیت امر دارای یک تاریخ کهن نیست وشامل سرزمینی می‌شود که هویتش را در یکی دو قرن اخیر پیدا کرده است. این گروه از تاریخ‌نویسان عقیده دارند هنرمندان کره‌ای با تولید انبوه درام‌های تاریخی سعی در تاریخ‌سازی برای گذشته خود دارند وبه آنچه درعالم واقعیت وجود نداشته، درتصورات تلویزیونی خود رنگ واقعیت و هستی می‌دهند! این نظریه چه درست باشد وچه غلط و قابل بحث،واقعیت این است که کره‌ای‌ها در تاریخ‌سازی جلوی دوربین تلویزیون توانایی‌های عجیب‌وغریبی دارند و سریال‌های‌شان به‌شدت سرگرم‌کننده و جذاب است.به همین دلیل است که این نوع سریال‌ها نه‌تنها در داخل خود کره بینندگان بسیار زیادی دارند، که دربسیاری ازکشورهای دنیا هم طرفداران تماشای این مجموعه‌ها بسیار زیاد است.سریال‌های تاریخی کره‌ای همه‌ساله بخش مهمی از جدول برنامه‌های هفتگی تلویزیون‌های بیش ازنیمی ازکشورهای دنیا رابه خود اختصاص داده و پرمی‌کنند.
موفقیت کلان سریال
با چنین توصیفاتی است که می‌توان دلیل موفقیت کلان سریال «امپراتور افسانه‌ها» را درک و تحلیل کرد. این سریال که نام اصلی‌اش «امپراتور گونچونگو» است، سال۲۰۱۰ تولید شد و نمایش آن تا یک سال بعد ادامه داشت. ۶۰ اپیزود این سریال داستان سلحشوری پادشاه بایکجه را تعریف می‌کند. تحت مدیریت او بود که سرزمین تحت نظرش روزهای خوش و پرافتخار خود را تجربه کرد. این سلحشور، ارتشی در اختیار داشت که فاتح تمام جنگ‌هایش بود.یک ویدئو کنفرانس درشهر سئول کره درسال۲۰۱۰، زمینه را برای یک فلاش‌بک طولانی آماده می‌کند تا تماشاگرانش را به ۱۷۰۰ سال قبل شهر هانسئونگ برگرداند. در این محل است که پادشاهی جدیدی شکل می‌گیرد. خط اصلی داستان سریال در رابطه با یوگو، شاهزاده برکنارشده‌ای است که دور از مکان اصلی زندگی‌اش، روزگار را با نمک‌فروشی سر می‌کند. با بازگشت او به خانه و تلاش‌هایش برای کسب قدرت، درام و هیجان داستان شکل گرفته و ماجراها به سمتی پیش‌بینی‌نشده می‌رود.
بازیگر گران‌قیمت
کام وو سونگ، بازیگر ۵۳ساله محبوب کره‌ای، نقش اصلی سریال را بازی کرده است. او هویت شاهزاده داستان را به شکلی جذاب به تصویر می‌کشد و به قول منتقدان کره‌ای، حضور و بازی او یکی از امتیازات اصلی این درام تاریخی است. کام حرفه بازیگری را از سال ۱۹۹۱ با حضور در سریال درام «بهشت ما» آغاز کرد و طی یک دهه بعد از آن، بیشتر در قالب شخصیتی از طبقه متوسط جامعه ظاهر شد که از هوش و استعداد خوبی برخوردار است. او که در ژانرهای گوناگون ایفای نقش کرده، از سال ۲۰۰۲ در فیلم‌های سینمایی هم بازی کرد. سال ۲۰۰۵ برای این بازیگر سال خاصی است، زیرا در پانزدهمین سال حضورش جلوی دوربین نقش اصلی درام تاریخی محبوب و پرطرفدار «پادشاه و دلقک» را به عهده گرفت. قرار بود این نقش را جانگ هیوک به عهده بگیرد که از ستارگان محبوب آن زمان بود اما گرفتاری‌های این بازیگر باعث شد تا کام بزرگ‌ترین کار تلویزیونی‌اش را ارائه دهد.کام به مدت دو ماه تمام، آموزش‌های تاریخی لازم را در رابطه با نوع رفتار و کنش‌های اهالی دوران باستان کره آموخت و مجبور شد با بسیاری از فن‌های هنرهای رزمی و موزون سنتی غرب‌آسیا آشنا شود. حرکات آکروبات‌وار او جلوی دوربین این مجموعه و بازی‌هایش با نقاب و پرده‌های بلند، ازجمله چیزهایی بود که مورد توجه فراوان تماشاگران قرار گرفت و اودر سریال‌های تاریخی بعدی‌اش از آنها بهره زیادی گرفت. منتقدان بازی او را تحسین کردند و جایزه بهترین بازیگر سال را از مراسم معتبر گراند بل آواردز کره دریافت کرد.این بازیگرسال۲۰۱۱ درشرایطی جلوی دوربین امپراتوری افسانه‌ها ظاهر شد که رسانه‌ها به او لقب یکی از پردرآمدترین بازیگر قاب کوچک را داده بودند. او با بهره‌گیری از آموخته‌هایش در زمان تولید پادشاه و دلقک، بازی روان‌تر و بهتری در امپراتوری افسانه‌ها ارائه داد واین مسأله کمک زیادی به کلیت این سریال تاریخی کرد.کام وو سونگ در رابطه با این سریال می‌گوید: «درسال‌های فعالیتم درسینما و تلویزیون در ژانرهای متعددی با حال‌وهواهای متنوع و گوناگون بازی کرده‌ام اما سریال‌های تاریخی‌ام را جور دیگری دوست دارم. احساس می‌کنم تماشاگران و طرفدارانم هم همین عقیده را دارند. آنها مرا در پوشش لباس‌های سنتی با آن کلاه‌ها و رنگارنگی رداها بیشتر می‌پسندند.»
