سریال «افعی تهران» به کارگردانی سامان مقدم که در سکوت کامل خبری تولید شد، از چهارشنبه هفته گذشته به نمایش خانگی رسید و امروز قسمت دوم آن منتشر می‌شود. قصه این مجموعه با محوریت یک منتقد و کارگردان سینما به نام «آرمان بیانی» روایت می‌شود که مصمم است فیلمی درباره یک قاتل زنجیره‌ای بسازد، اما در این مسیر با مشکلات و موانعی روبه‌روست. پیمان معادی علاوه بر فیلم نامه‌نویس بازیگر اصلی «افعی تهران» است و سحر دولتشاهی، آزاده صمدی، مریلا زارعی، پژمان جمشیدی و بهادر مالکی نیز از دیگر بازیگران این مجموعه هستند. «افعی تهران» با شروع خوبی که داشت موفق شد حس کنجکاوی مخاطب را برانگیزد و مورد توجه قرار گیرد. باید دید شروع امیدوارکننده این مجموعه به چه نتیجه‌ای ختم خواهد شد.
شروع کنجکاوی‌برانگیز
سریال «افعی تهران» در قدم اول، به خوبی مخاطب را با فضای کلی قصه و همچنین ویژگی‌های شخصیت اصلی آشنا کرد. «آرمان بیانی» قصد دارد درباره یک قاتل سریالی معروف به «افعی تهران» فیلمی بسازد، اما اجازه تحقیق درباره سوژه به او داده نمی‌شود و اصلاحیه‌هایی که به فیلم نامه وارد کرده‌اند نیز این شخصیت را از هدفش دور و دورتر کرده است. طرف دیگر ماجرا هم زندگی، گذشته و مشکلات شخصیت «آرمان» است. پدر این کاراکتر در کودکی رفتارهای آزاردهنده و آسیب‌زایی با او داشته است، بنابراین لطمه‌هایی که در آن دوران به شخصیت «آرمان» وارد شده همچنان با این کاراکتر همراه است و زندگی خانوادگی و شخصی‌اش را نیز تحت تاثیر قرار داده است. مایه‌های روان شناسی و پلیسی در قصه «افعی تهران» روایت سریال را کنجکاوی‌برانگیز و جذاب کرده است، بنابراین ساخته سامان مقدم در ابتدای راه موفق شد تماشاگر را با «آرمان بیانی» و دغدغه‌های او همراه کند. در نقطه شروع سریال، مخاطبان گمانه‌زنی‌هایی درباره اتفاقات قصه و شخصیت واقعی «آرمان بیانی» مطرح کرده‌اند. باید دید روایت سریال در ادامه چگونه پیش خواهد رفت، آیا «افعی تهران» فراتر از این موضوع حرف‌هایی برای گفتن دارد و در هر دو صورت رد یا تایید حدس‌ها، غافلگیری برای مخاطب اتفاق خواهد افتاد؟
روایت خوش‌ریتم
روایت «افعی تهران» با ریتم مناسبی آغاز شد و این ویژگی نیز به همراهی مخاطب با سریال کمک کرد. معرفی شخصیت «آرمان بیانی»، روایت مشکلات او برای ساخت فیلمش، مرگ پدرش و مواجه شدن با چالش نگهداری از فرزندش به دلیل ازدواج مجدد همسر سابق خود، اتفاقات مختلفی بودند که در آغاز سریال رخ دادند و همه این ماجراها در پیشبرد قصه موثر خواهند بود، بنابراین شاهد صحنه‌های اضافه و کشدار در سریال نبودیم. اتفاقات مختلف در شروع «افعی تهران» به خوبی مخاطب را سرگرم قصه کردند.
شخصیت‌پردازی خوب
یکی از امتیازهای «افعی تهران» در ابتدای راه، شخصیت‌پردازی خوب کاراکتر اصلی بود. سریال در همان نقطه شروع با تمرکز روی شخصیت «آرمان بیانی» اطلاعات خوبی درباره او به مخاطب داد. واکنش بیانی به تئاتری که مورد پسند او نبود، بی‌مسئولیتی او در مواجهه با نگهداری از فرزندش و نوع ارتباط او با پسر کوچک خود ابعاد شخصیت این فیلم ساز را به عنوان فردی که کمبودهای فراوانی را تجربه کرده، برای تماشاگر روشن کرد. جلسه روان شناسی نیز موقعیت خوبی بود تا «آرمان بیانی» مخاطب را با شخصیت خود آشنا کند. نقطه قوت قصه نیز این بود که سریال تنها به روایت کلامی خاطرات دوران کودکی «آرمان» بسنده نکرد. زمانی که این شخصیت پس از چند سال به خانه پدرش رفت و با جسد بی‌جان او مواجه شد، اتفاقات تلخ دوران کودکی و بدرفتاری‌های پدرش جلوی چشمان او نقش بست و گذشته «آرمان بیانی» برای مخاطب ترسیم شد.
بازی چشمگیر پیمان معادی
پیمان معادی نگارش فیلم نامه «افعی تهران» را برعهده داشته و نقش اصلی قصه را نیز ایفا کرده است. این بازیگر در نقش «آرمان بیانی» بازی بسیار خوبی داشت. معادی با درک درست نسبت به کاراکتری که خودش آن را طراحی کرده و نوشته، کمبودهای شخصیتی «آرمان» و رفتارهای عصبی او را قابل باور به نمایش گذاشت. پیمان معادی هنگامی که این شخصیت با یادآوری خاطرات تلخ خود متاثر می‌شد نیز احساساتش را به مخاطب منتقل می‌کرد و تماشاگر را هم تحت تاثیر قرار می‌داد. «افعی تهران» در ابتدا به کاراکتر اصلی قصه یعنی «آرمان بیانی» پرداخت، بنابراین از میان گروه بازیگران عملکرد او را بهتر می‌توان ارزیابی کرد، اما سحر دولتشاهی نیز در حضور نسبتا کوتاهش در نقش یک روان شناس آرام و صبور حضور قابل توجهی در قسمت اول سریال داشت.
