مریم طوسی در رقابتى باورنکردنى با یکى از قهرمانان به نام جهان، نقره دومین مسابقه ٢٠٠ متر جایزه بزرگ آفریقاى جنوبى را در ژوهانسبورگ به گردن آویخت.
مریم طوسى ٣۴ ساله که مدت کوتاهى است با هزینه شخصى و رعایت کامل قوانین فدراسیون دوومیدانى ایران و پوشش اسلامى مجدد به رقابت‌هاى حرفهاى دو و میدانى و پیست تارتان بازگشته در رقابت ٢٠٠ متر شهر ژوهانسبورگ مدال نقره رقابت‌هاى معتبر جایزه بزرگ ٢٠٢۴ آفریقاى جنوبى را در رقابتى میلیمترى آن‌هم تنها با اختلاف هشت صدم ثانیه‌اى با “لاویایى نیلسن” انگلیسى به گردن آویزد.
“لاویایى نیلسن” دونده به نام ٢٧ ساله انگلیسى که در دو گام آخر مسابقه‌ى ٢٠٠ متر ژوهانسبورگ توانست از دارنده دو طلاى ۴٠٠ متر قهرمانى داخل سالن کشورمان در آسیا پیشى بگیرد و قهرمان شود، داراى دو مدال نقره و دو مدال برنز قهرمانى جهان در سال‌هاى ٢٠١٧، ٢٠٢٢ و ٢٠٢٣ در کنار مدال برنز داخل سالن ٢٠٢۴ جهان است که در المپیک ٢٠٢٠ توکیو نیز به مقام پنجم رسیده است.
لاویاى نیلسن انگلیسى به عنوان دارنده پنج مدال نقره و برنز قهرمانى فضاى باز و داخل سالن جهان، توانست بهترین رکورد شخصى ٢٠٠ متر زندگى خود را در رقابت با مریم طوسى ثبت کند.
مریم طوسى در این مسابقه با ثبت رکورد ٢٣ ثانیه چهل صدم آن‌هم در وضعیت باد مخالف و مقابل در حالى به عنوان نفر دوم به خط پایان رسید که تا چند سانتی‌مترى خط پایان قهرمان این مسابقه بود.
مریم طوسى که سه روز دیگر مجدد به آمریکا برخواهد گشت تا از دو هفته دیگر با حضور در رقابت‌هاى معتبر این کشور بتواند سهمیه ماده ٢٠٠ متر المپیک ٢٠٢۴ پاریس را با ثبت ورودى ٢٢ ثانیه و ۵٧ صدم و شکستن دوباره رکورد ملى ایران که به خودش اختصاص دارد، به دست آورد در گفت‌وگوى اختصاصى با “ورزش سه” حرفهاى جالبى به زبان آورد.
در دو مسابقه جایزه بزرگ آفریقاى جنوبى در دو شهر پرتوریا و ژوهانسبورگ با کسب دو طلا و یک نقره در کنار رکورد شکنى بعد از ١١ سال آن‌هم در ٣۴ سالگى نشان مى‌دهد حسابى در حال آماده شدنى تا با رسیدن به المپیک تاریخ سازى کنى؟
بى‌شک براى گرفتن سهمیه المپیک مى‌دوم، پس فکر مى‌کنید به چه دلیل پا در پیست گذاشته‌ام؟ فکر مى‌کنم به جاى نشستن، حسرت خوردن، انتقاد کردن یا به اصطلاح غر زدن باید تلاش کرد، جنگید و ثابت کرد.
یعنى این‌چنین با دست خالى بدون حمایت مالى از سوى فدراسیون، کمیته ملى المپیک و وزارت ورزش با توجه به اینکه تو اسپانسر مالى هم ندارى مى‌شود به ورودى المپیک ٢٠٢۴ پاریس رسید؟
معلوم است که کار بى‌نهایت سخت و طاقت فرسایى یا به اصطلاح شدنى نیست، اما اگر براى من نشدنى بود مطمئن باشید تمرین نمى‌کردم و دوباره پا در پیست تارتان نمى‌گذاشتم، شک نکنید براى مریم طوسى هیچ چیز، نشد ندارد.
انگیزه‌ى دوباره‌اى که نشان مى‌دهى آن‌هم در ٣۴ سالگى انگار مریم طوسى دوباره متولد شده، این قصه تا کجا ادامه دارد؟
این داستان، مسابقه‌ها و رکورد شکنى قطعا تا بعد از بازی‌هاى آسیایى ٢٠٢۶ ناگویا هم ادامه خواهد داشت. از نگاه برخى در ایران من در ٢٠ سالگى هم پیر بودم، اما الان دارم در ٣۴ سالگى با بیست ساله‌ها مسابقه مى‌دهم و روى سکو مى‌روم. جالب اینکه در حال حاضر براى خیلى‌ها شده‌ام انگیزه مضاعف.
و در فضایى که هستم مى‌گویند براى ما تبدیل شده‌اى به دلیلى براى تلاش کردن، این موضوع و مهم حس بسیار خوبى دارد و انرژى مصاعفى به من منتقل مى‌کند.
