فاطمه مجلل در گفت‌وگو با ایسنا درباره‌ی کسب سهمیه المپیک در رویینگ یک‌نفره سنگین وزن زنان ، بیان کرد: از ابتدا می‌دانستم که رقیبان قدرتمندی دارم و رقابت سختی را در پیش خواهم داشت اما بقیه انتظار نداشتند که بتوانم همپای آنها به رقابت بپردازم و پیش بروم. فکر می‌کردند فاصله من با آنها خیلی زیاد خواهد بود. صبح که می‌خواستم در مسابقات حاضر شوم فکر می‌کردم که بتوانم ورزشکار ژاپن را بگیرم. با ورزشکار ازبکستان که در واقع روسی الاصل است و مدال المپیک دارد هم شش ثانیه اختلاف داشتم. رکورد زمانی که ثبت کردم خیلی خوب بود و بهترین رکورد ایران شد. انتظار نمی‌رفت که من چنین رکوردی (۷.۳۷.۰۷) را بتوانم ثبت کنم.

مجلل که پس از ورزشکاران ازبکستان و ژاپن به مدال برنز مسابقات انتخابی قاره آسیا رسید، گفت: تجربه زیادی از حضور در مسابقات مهم و بزرگ نداشتم. من در مسابقات از ورزشکار ژاپن جلو بودم و در ۵۰ متر آخر این ورزشکار از تجربه خودش استفاده کرد و توانست از من جلو بزند. در واقع من به تجربه باختم در غیر این صورت می‌توانستم دوم شوم. سطح مسابقات بالا بود و حریفان من هم قدرتمند و نامدار بودند و من در مقابل آنها تجربه خیلی کمی داشتم.

ملی‌پوش رویینگ در مورد اینکه سهمیه به نام ورزشکار ثبت شده است و با خیال راحت برای المپیک پاریس آماده می‌شود، تصریح کرد: من از این موضوع اطلاع نداشتم و امروز متوجه شدم. خیالم راحت‌تر است و دیگر تمام تمرکزم را بر روی المپیک می‌گذارم تا بتوانم آنجا هم نتیجه خیلی خوبی بگیرم.

او در مورد نیاز قایقرانی به حمایت بیشتر تاکید کرد: برای اینکه بتوانم به اینجا برسم تست‌های زیادی دادم و شاید برخی‌ها تصور نمی‌کردند که بتوانم سهمیه المپیک بگیرم. امیدوارم اکنون که این سهمیه به دست آمده، حمایت‌ها بیشتر شود. ما به تمرین در مسافت استاندارد نیاز داریم اما متاسفانه در دریاچه آزادی در نصف مسافت استاندارد تمرین می‌کنیم. امکانات ما در کمترین حالت ممکن قرار دارد و در یک ماه اخیر که برای اردو به ارومیه رفتیم، با وجود اینکه آقای احمدی رییس هیات ارومیه تمام تلاش خودش را کرد که بهترین امکانات را فراهم کند و هر چیزی را نیاز داشتیم در لحظه برای ما آماده می‌کرد اما در سد می‌ماندیم و با کمترین امکانات برای انتخابی المپیک آماده شدیم.

مجلل در مورد احساس خود زمانی که از خط پایان مسابقه گذشت و متوجه شد سهمیه المپیک را گرفته است، تصریح کرد: آرزویی بود که از کودکی داشتیم و یک شب نبود که به رفتن به المپیک فکر نکنم. خیلی خوشحال بودم. وقتی متوجه شدم رکورد ایران را هم به نام خودم ثبت کردم باورم نمی‌شد و فکر می‌کردم که رکورد را به من اشتباه می‌گویند.