«لوردیس پورتیلو» فیلمساز نامزد اسکار، هنرمند تجسمی، روزنامه‌نگار تحقیقی و فعال اجتماعی در خانه‌اش در سانفرانسیسکو در ۸۰ سالگی درگذشت.
این سینماگر مکزیکی کار خود را بر روی نویسندگی، کارگردانی و تولید فیلم و ویدئوهایی متمرکز کرده بود که احساسات و شرایط تجارب آمریکای لاتین، مکزیک را به تصویر می‌کشید و مستندهای او نیز بر موضوعات هویت و عدالت اجتماعی در ایالات متحده و آمریکای لاتین تاکید داشت.
پورتیلو ۲۱ ساله بود که برای اولین بار به یکی از دوستانش در ساخت یک فیلم مستند کمک کرد و پس از آن آموزش رسمی فیلم را آغاز کرد. او اولین فیلم خود را در سال ۱۹۷۹ به نام «پس از زلزله» تولید کرد. اگرچه اکثر کارهای او فیلم های مستند بود، اما وی اینستالیشن های مختلف ویدئویی و نگارش فیلم‌نامه‌هایی را نیز در کارنامه دارد.
موزه آکادمی تصاویر متحرک در حال حاضر یک بخش ویژه ویدئویی برای پورتیلو دارد و زندگی و حرفه او را برجسته می‌کند. این فیلم روی پروژه‌های کلیدی او از جمله «لاس مادرس: مادران پلازا دمایو»، «پیشنهاد: روزهای مردگان»، «شیطان هرگز نمی‌خوابد» و «زن جوان گمشده» تمرکز دارد.
به گزارش ورایتی، پورتیلو در مستند خود با عنوان «زن جوان گمشده» به تحقیق درباره ربودن، تجاوز و قتل بیش از ۳۵۰ زن جوان در مکزیک، که هم مرز با ایالات متحده است، پرداخت. بیشتر زنان کارگران کارخانه بودند که مقامات برای تأمین عدالت برای آنها تلاش چندانی نکردند. پورتیلو بر شهادت‌های خانواده‌های قربانیان تمرکز می‌کند تا توطئه‌هایی را که در این قتل‌ها در کار بود را برملا کند.
مستند او «لاس مادرس: مادران پلازا دمایو» بر روی مادران گمشده آرژانتینی تمرکز داشت، هزاران شهروندی که در طول دیکتاتوری نظامی آرژانتین بین سال‌های ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۳ ناپدید شدند. این فیلم که با همکاری «سوزانا بلاستین مونوز» ساخته شد، در سال ۱۹۸۶ نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین مستند بلند شد.
