چهار بازیگر خانم که دلتنگ بازگشتشان به سینما هستیم

ترانه علیدوستی

روز گذشته و پس از مدت‌ها تصویری از ترانه علیدوستی منتشر شد که بازتاب زیادی در صفحات مجازی داشت. «سینما اعتماد» مدعی شده بود که ترانه علیدوستی حدود شش ماه پس از آزادی خود از زندان دچار بیماری‌ای به نام سندروم (DRESS) شد و به گفته مادرش شرایط خوبی را سپری نمی‌کرد. حالا از آخرین حضور ترانه در سینما حدود سه سال می‌گذرد و جالب اینکه سه فیلم آخرش هم به صورت غیرقانونی منتشر شد. ترانه در فجر ۴۱ می‌توانست با دو فیلم برادران لیلا و تفریق مدعی بزرگ کسب سیمرغ بلورین باشد اما خب مواضع و نحوه حضورش در جشنواره کن را مانعِ راهش کردند. در مسائل مربوط به جنبش می‌تو هم پشت زنان و دختران ایستاد. با این وضعیت مشخص نیست که ترانه چه زمانی دوباره به سینما برمی‌گردد؟ اصلا مگر راهی برایش گذاشتند؟ ما هم نمی‌دانیم.

فاطمه معتمدآریا

سیمین خانم این روزها را در خارج از ایران سپری می‌کند و به تازگی هم تصاویر متفاوتش در یک جشنواره سینمایی منتشر شده. آخرین حضورش در سینما هم مربوط به “عامه پسند” می‌شود و باقی آثارش هنوز به اکران نرسیدند. درباره معتمدآریا باید گفت که اولویت این روزهای او در واقع سینما نیست و مواضعی که طی دو سال گذشته اتخاذ کرده به خوبی گویای مسیر زندگی اوست. او حتی در محافل سینمایی هم به متفاوت‌ترین شکل حاضر می‌شود و بعید می‌دانیم کار راحتی برای بازگشت به سینما داشه باشد.

هانیه توسلی

هانیه توسلی پس از پاییز ۱۴۰۱ در هیچ اثر سینمایی حضور نیافته. او شاید اولین هنرمندی بود که در حوادث پس از مرگ مهسا امینی بازداشت شد و آخرین بار در مراسم یادبود زری خوشکام دیده شد. می‌گویند این روزها مشغول تدریس بازیگری‌ست اگر چه کماکان روزگارش مساعد به نظر نمی‌رسد. آخرین حضورش در سینما هم مربوط به فیلم مهجور “چرا گریه نمی‌کنی؟” بود که همین فیلم هم با محدودیت‌هایی در اکران مواجه شد. او هم مثل ترانه در جنبش “می تو” ایستادگی کرد با این تفاوت که حالا صفحه اینستاگرامش فعال است که از شکسته شدنش ما را با خبر کند.

کتایون ریاحی

زلیخای سینمای ایران سال گذشته ممنوع‌الکار شد. کتایون ریاحی و داستان‌های دو سال اخیرش را همه می‌دانیم، مواضع او طوری بوده که پخش سریال محبوب “شب دهم” را غیرممکن نشان می‌داد، اما ظاهرا مسئولان صداوسیما عقب نشستند. اما به طور کلی کتایون ریاحی حدود ۱۶سال است که از دوربین دوری می‌کند. این انزوای خودخواسته و آن اتفاقات غیرسینمایی دست به دست هم داده تا این دوری بیشتر و بیشتر هم شود. به هر حال کتایون ریاحی از حافظه سینمای ما پاک نمی‌شود.