جام به خانه برمی‌گردد؟
حدود سه سال پیش و در همین روزها، هواداران پرشور فوتبال انگلستان فقط یک شعار داشتند: جام به خانه‌اش بر می‌گردد. در آن روزها شهر لندن میزبان مرحله پایانی یورو بود و انگلیس توانسته بود به بازی فینال برسد تا مقابل ایتالیا قرار بگیرد. انگلیسی‌ها که خودشان را پایه‌گذار فوتبال دنیا می‌دانند، با سرخوشی فریاد می‌زدند که قرار است اولین افتخار فوتبالی‌شان در اروپا رقم بخورد تا جام به خانه‌اش بازگردد. اما اوضاع بر وفق مراد آنها پیش نرفت و ایتالیا در قلب لندن، جام قهرمانی یورو را بالای سر برد.
۴
تیم ملی اسپانیا در تاریخ جام ملت‌های اروپا ۴ بار به مسابقه نهایی راه یافته و حاصل آن ۳ قهرمانی در سال‌های ۱۹۶۴، ۲۰۰۸ و ۲۰۱۲ و نایب‌قهرمانی یورو ۸۴ (با شکست مقابل فرانسه) بوده است. آخرین حضور لاروخا در فینال یورو به سال ۲۰۱۲ برمی‌گردد. آن بازی به برتری خردکننده ۴ بر صفر تیم بدون مهاجم ویسنته دل‌بوسکه در مقابل ایتالیا ختم شد.
۱۶
از۱۶مسابقه نهایی ادوار یورو، ۷بار کار به وقت‌های اضافه کشیده شده، نتیجه۲مسابقه درپایان۱۲۰دقیقه، ۲مسابقه در ضربات پنالتی، ۲ مسابقه با گل طلایی و یک مسابقه در بازی تکراری تعیین شده است. همچنین تنها ۵ بار پیش آمده تیم برنده با اختلافی بیش از یک گل به جام قهرمانی دست یافته باشد.
۱۲
لاروخا در۱۲بازی قبلی خود دریورو باخت راتجربه نکرده است ودراین مدت توانسته به هشت پیروزی و چهار تساوی برسد. آخرین باخت آنها به شکست در یک هشتم نهایی یورو۲۰۱۶مقابل ایتالیا باز می‌گردد.
۶
اسپانیا تا همین جای جام، یک رکورد منحصربفرد به نام خودش ثبت کرده است. این تیم هرشش بازی خود را در این جام با برد پشت سر گذاشته و از این حیثت تنها تیم تاریخ بازی‌های یورو است که به این موفقیت رسیده است.
۲۷
دو تیم در رقابت‌های مختلف تاکنون ۲۷بار مقابل هم قرار گرفته‌اند که سهم اسپانیا۱۰و سهم انگلیس۱۳برد بوده است. چهار بازی‌شان هم با تساوی تمام شده است. در این تعداد بازی، انگلیس ۴۵ گل زده و ۳۲ گل نیز از لاروخا دریافت کرده است.
۱۳
گرت ساوت‌گیت در قامت سرمربی سه شیرها توانسته رکورد خوبی از خودش در بازی‌های یورو به جا بگذارد. به غیر از ضربات پنالتی، او در هیچ کدام از ۱۳ بازی یورو که روی نیمکت این تیم بوده است، بازی را به حریفش واگذار نکرده است. شاگردان او در این ۱۳ بازی، هشت برد و پنج تساوی به دست آورده‌اند.
خاطره بازی با فینال‌های یورو
هفدهمین فینال یورو را امشب دو تیم انگلیس و اسپانیا در المپیک اشتادیوم برلین برگزار می‌کنند. این پنجمین حضور اسپانیا و دومین حضور انگلیس در فینال‌های یورو است و اسپانیا در صورت قهرمانی به تنها تیم ۴ ستاره یورو تبدیل خواهد شد. انگلیسی‌ها هم به دنبال اولین قهرمانی خود در یورو هستند. ۱۶ فینال قبلی یورو و خواندنی‌های آن را با هم مرور می‌کنیم:
۱۹۶۰/شوروی ۲-۱ یوگسلاوی
۱۹۶۴/ اسپانیا ۲-۱ شوروی
۱۹۶۸/ ایتالیا ۲-۰ یوگوسلاوی
۱۹۷۲/آلمان غربی ۳-۰ شوروی
۱۹۷۶/چکسلواکی ۲(۵) – ۲(۳) آلمان غربی
۱۹۸۰/آلمان غربی ۲-۱ بلژیک
۱۹۸۴/فرانسه ۲-۰ اسپانیا
۱۹۸۸/هلند ۲-۰ شوروی
۱۹۹۲/دانمارک ۲-۰ آلمان
۱۹۹۶/آلمان ۲-۱ جمهوری چک
۲۰۰۰/فرانسه ۲-۱ ایتالیا
۲۰۰۴/یونان ۱-۰ پرتغال
۲۰۰۸/اسپانیا ۱-۰ آلمان
۲۰۱۲/اسپانیا ۴-۰ ایتالیا
۲۰۱۶/پرتغال ۱-۰ فرانسه
۲۰۲۰/ایتالیا ۱(۳) – ۱(۲) انگلیس
۲۰۲۴ /اسپانیا – انگلیس
سریع‌ترین گل فینال‌های یورو را لوک شاو در دقیقه ۲ فینال ۲۰۲۰ یورو برای انگلیسی‌ها وارد دروازه دوناروما کرد.
شوروی در سال ۱۹۶۰، آلمان در سال ۱۹۶۶ و فرانسه در سال ۲۰۰۰ در فینال‌های یورو موفق به کامبک شدند. جالب آن‌که هر ۳ بار تیم قهرمان بازی یک بر صفر باخته را با پیروزی ۲ بر یک عوض کرد.
گرد مولر برای آلمان غربی (۱۹۷۲ و ۱۹۷۶) و فرناندو تورس برای اسپانیا (۲۰۰۸ و ۲۰۱۲) تنها مهاجمانی هستند که در دو فینال یورو موفق به گلزنی شدند.
گرد مولر با زدن ۳ گل در فینال‌های یورو رکورددار گلزنی است. او دو بار در فینال ۱۹۷۲ و یک بار در فینال ۱۹۷۶ موفق به گلزنی شد.
در ۱۶ فینال قبلی یورو ۵ بار چهره قهرمان بعد از ۹۰دقیقه قانونی مشخص شده است؛ ۲ بار (۱۹۷۶ و ۲۰۲۰) و ۳ بار هم در وقت‌های اضافی (۱۹۶۰، ۱۹۹۶ و ۲۰۰۰)
پرگل‌ترین فینال‌های یورو را در سال‌های ۱۹۷۶ و ۲۰۱۲ شاهد بودیم که هر دو بازی ۴ گل داشت؛ ۱۹۷۶ چکسلواکی ۲ بر ۲ مقابل آلمان غربی که کار به ضربات پنالتی کشید و ۲۰۱۲ هم اسپانیا ۴ – ایتالیا صفر.
پرگل‌ترین ۱۰ دقیقه نخست همه فینال‌های یورو فینال ۱۹۶۴ بین دو تیم اسپانیا و شوروی بود که هر دو تیم در ۱۰ دقیقه نخست یک بار موفق به گلزنی شدند.
دیرترین گل فینال‌های یورو در ۹۰ دقیقه، گل دقیقه ۹۴ سیلوین ویلتورد به ایتالیا در فینال ۲۰۰۰ بود که باعث شد جام از دست ایتالیایی‌ها خارج شود و به فرانسوی‌ها برسد.
فقط مهاجمان آلمانی تا به حال موفق شدند در فینال‌های یورو دبل کنند؛ گرد مولر (۱۹۷۲)، هورست هروبش (۱۹۸۰) و اولیور بیرهوف (۱۹۹۶)
