شمشیربازی ایران قبل از المپیک ۲۰۲۴ اسیر بی‌برنامگی و اوضاعی آشفته شد و شرایط آماده‌سازی متفاوتی نسبت به دیگر کشورها داشت.
، شمشیربازی سابر ایران در المپیک پاریس همانند دو المپیک قبلی تا یک قدمی مدال رفت اما دست خالی ماند. تیم ایران پس از پیروزی شیرین برابر آمریکا، مقابل مجارستان قرار گرفت و در حالی که در یک قدمی فینال بود، بازی را واگذار کرد. برای کسب مدال برنز هم با فرانسه میزبان المپیک رقابت کرد البته بازی خوبی به نمایش نگذاشت و شکست سنگینی را متحمل شد و ناامید از کسب مدال به خانه برگشت. تیمی که این چنین تا یک قدمی مدال رفت نشان داد توانایی گرفتن مدال را داشته است بنابراین اگر این تیم به حال خود رها نشده بود و زودتر فدراسیون پیمان فخری را راضی به بازگشت می‌کرد، تیم یک‌دست‌تری نیز راهی المپیک می‌شد.
نگرانی که بالاخره یقه تیم ملی را گرفت
یکی از نگرانی‌هایی که بارها به آن اشاره کردیم، تفاوت سطح عملکردی بین بازیکنان بود، اتفاقی که خودش را در المپیک نشان داد. محمد فتوحی برابر آمریکا ضعیف کار کرد و تنها ۷ امتیاز گرفت تا فخری مجبور به تعویض او شود. در بازی برابر فرانسه هم فرزاد باهر که به عنوان تعویضی بازی می‌کرد، عملکرد ضعیفی داشت و تنها سه امتیاز گرفت. اکنون این سوال وجود دارد بازدهی اردوی ۵۰ روزه تیم ملی شمشیربازی سابر ایران در فرانسه چه بود و این اردو چه دستاوردی برای بازیکنان داشت که در مهم‌ترین مسابقات زندگی ورزشی خود باز هم ضعیف ظاهر شدند؟ چرا تیم ملی از دی ۱۴۰۲ که امین قربانی استعفا داد تا خرداد ۱۴۰۳ بدون سرمربی بود؟
در این میان مانور دادن روی کریستین بائو فرانسوی چه سودی برای شمشیربازی ایران داشت آن هم فردی که حتی شاگرد خودش را گردن نمی‌گیرد. ساندرو بازادزه، شمشیرباز مطرح گرجستان از شاگردان اصلی کریستین بائو، مربی فرانسوی است و پول زیادی هم به این مربی پرداخت کرده است اما در همین المپیک پاریس وقتی بازادزه مقابل شمشیرباز مصری باخت و اعتراض شدیدی به داوری داشت و از این‌طرف به آن طرف سالن در حال دویدن و اعتراض بود، بائو در حالی که دست در جیب داشت کاملا خونسرد و بی‌توجه، سالن را ترک کرد. با این شرایط فدراسیون چگونه ورزشکاران خود را مدت زمان زیادی دست این مربی سپرد و این مربی چه کار مفیدی برای تیم ایران کرد؟
بازگشت سابر به خانه اول
المپیک با تمام تلخی‌اش برای شمشیربازی تمام شد و دوباره تیم ملی سابر که فعال‌ترین اسلحه ایران است به خانه اول برگشت. پیمان فخری از ابتدا گفته بود تنها برای المپیک هدایت تیم ملی را برعهده می‌گیرد و پس از آن دوباره به آمریکا برگشت. بنابراین تیم ملی سابر باز هم بدون سرمربی شد. این که فدراسیون چه کسی را بیاورد تا بتواند از لحاظ فنی این تیم را سرو سامان دهد خودش ماجرایی است.
زمانی که تیم ملی کره‌جنوبی توانست سومین طلای تیمی المپیک را بگیرد، اوه سانگوک بازیکن این تیم و قهرمان المپیک عکسی از قهرمانی تیم کره‌جنوبی در صفحه شخصی خود منتشر کرد و گو بونگیل دیگر هم تیمی او و کاپیتان تیم کره‌جنوبی در واکنش به این عکس نوشت: “بیا از فردا برای المپیک ۲۰۲۸ آماده شویم.” درواقع در شرایطی که تفکر کره‌ای‌ها بعد از قهرمانی این بود که به دنبال طلای المپیک بعدی باشند، تیم ملی ایران نه سرمربی دارد و نه برنامه.
وقت خانه تکانی رسیده است
با نگاهی به عملکرد برخی بازیکنان به نظر می‌رسد وقت خانه تکانی در تیم ملی رسیده است اما مشکل این است که فدراسیون هیچ پشتوانه‌ای را مهیا نکرده است. برخی ورزشکاران سال‌ها در تیم ملی حضور دارند و انواع و اقسام رویدادها را پشت سرگذاشته‌اند. از قهرمانی آسیا و جهان گرفته تا جام‌جهانی، بازی‌های آسیایی و المپیک اما در جایی که باید دست تیم ملی را می‌گرفتند، نتوانستند خوب ظاهر شوند؛ جایی که باید ضربه می‌زدند، ضربه زیادی خوردند. تیم ملی باید آن‌قدر بازیکنان مدعی داشته باشد که بر سر حضور در المپیک با هم رقابت کنند اما از سوی فدراسیون هیچ پشتوانه‌سازی رخ نداده و تیم ملی ایران تنها در چهار بازیکن خلاصه می‌شود و بازیکن دیگری فرصت حضور در تیم ملی حتی در جام‌های جهانی و قهرمانی آسیا و جهان نداشته است چه برسد به المپیک.
اپه و فلوره ایران سال‌هاست که تعطیل هستند و هر از چند گاهی به یک یا دو مسابقه در سال اعزام می‌شوند بدون این که پیشرفت خاصی داشته باشند. البته رئیس فدراسیون همواره در این سفرها حضور دارد و یک سوال اصلی این است که این سفرها چقدر به توسعه شمشیربازی ایران کمک کرده است؟
تعدادی از سفرهایی که پورسلمان پس از انتخاب به عنوان رییس فدراسیون رفته است:
* قهرمانی آسیا چین
* قهرمانی جهان میلان ایتالیا
* جام جهانی مادرید
* جام جهانی گرجستان
* جام جهانی مجارستان
* بازی‌های آسیایی هانگژو
* المپیک ۲۰۲۴ پاریس
* اجلاس جهانی مصر
* اجلاس کنفدراسیون آسیا در قزاقستان
در این میان تنها سابر مردان باقی مانده که این تیم هم پشتوانه قوی ندارد و به نظر می‌رسد همان چند نفری که پشت تیم ملی مانده‌اند به دلیل نبود مسابقات انتخابی و فرصتی خاص، بی‌انگیزه شده باشند.
رییس فدراسیون شمشیربازی اکنون باید پاسخگوی خیلی از مسائل تیم ملی باشد. ابتدا باید پاسخگوی وضعیت برنامه‌ریزی قبل از المپیک باشد چیزی که حتی پیمان فخری هم در مصاحبه خود به آن اشاره کرد و گفت تیم آشفته‌ای را تحویل گرفته است.
از سوی دیگر وقتی حتی یک ستاره جدید و آینده‌دار به تیم ملی ایران معرفی نشده است، سوال این‌جاست که رییس فدراسیون در این مدتی که بر سر کار آمده چه اتفاق متفاوتی را برای شمشیربازی رقم زده است. مدیریت یک فدراسیون تنها حضور در رویدادهای ورزشی و سفرهای خارجی نیست بلکه باید به فکر ساختن آینده‌سازان آن رشته ورزشی هم باشد.
