در این نشست، ناتالیا بایونا، مدیر اجرایی سازمان جهانی گردشگری، ضرورت بهره‌گیری از هوش مصنوعی مولد برای بهبود تصمیم‌گیری‌ها در صنعت گردشگری را مورد تاکید قرار داد.
او گفت: صنعت گردشگری باید آماده باشد تا با کمک هوش مصنوعی مولد، تصمیمات بهتری بگیرد. گردشگری توانایی ایجاد داستان‌های منحصر به فرد را دارد و استفاده از فناوری به نفع بازاریابی و ترویج مقاصد، زیرساخت عمومی دیجیتال و آموزش بسیار حائز اهمیت است. شخصی‌سازی فرایند سفر می‌تواند بزرگ‌ترین دارایی ما باشد. اما مهم‌تر از همه، هوش مصنوعی به هوش انسانی نیاز دارد تا درخشان شود.
سازمان جهانی گردشگری همچنین نقشه راه استراتژیک را با محوریت نقش هوش مصنوعی در گردشگری عرضه کرد. این نقشه راه شامل حوزه‌های مهمی همچون تحقیق در مورد پذیرش هوش مصنوعی، آموزش و بازآموزی نیروی کار و سرمایه‌گذاری در نوآوری‌های مبتنی بر فناوری است. نکته قابل توجه تأکید بر توانایی هوش مصنوعی در ایجاد فرصت‌های شغلی جدید در کنار نیاز به ارتقاء مهارت‌ها است.
جولیا سیمپسون، رئیس و مدیرعامل شورای جهانی سفر و گردشگری به ضرورت توجه به مسائل جهانی مانند تغییرات اقلیمی و نیاز به رویه‌های پایدار اشاره کرد و گفت: در حالی که باید به موضوعاتی مانند تغییرات اقلیمی و نیاز به رویه‌های پایدار بپردازیم، فرصت‌های فوق‌العاده‌ای در پیش داریم. در سال ۲۰۲۳، بخش ما نزدیک به ۱۰ تریلیون دلار به اقتصاد جهانی اضافه کرد و ۳۳۰ میلیون شغل را پشتیبانی کرد. امسال نیز انتظار داریم رکوردهای جدیدی به ثبت برسد. با همکاری نزدیک، می‌توانیم اطمینان حاصل کنیم که گردشگری به رشد خود ادامه دهد و از هوش مصنوعی و دیگر فناوری‌ها برای ایجاد آینده‌ای مقاوم، پایدار و فراگیر استفاده کنیم.
به گزارش تراول اند تور، سازمان جهانی گردشگری چالشی با عنوان «چالش هوش مصنوعی» راه‌اندازی کرده است که هدف آن تشویق به ارائه راه‌حل‌های مبتنی بر هوش مصنوعی در زمینه‌های برندسازی، بازاریابی گردشگری است. این سازمان همچنین طرح‌هایی برای جوایز منطقه‌ای و برنامه‌های تقویت ظرفیت برای ترویج نوآوری در سراسر این صنعت ارائه داد.
شرکت‌کنندگان در این نشست تأکید کردند که هوش مصنوعی به تنهایی نمی‌تواند آینده گردشگری را تضمین کند و همکاری‌های میان دولت‌ها، بخش خصوصی و شرکت‌های فناوری برای ایجاد چارچوب‌هایی که اطمینان حاصل کند هوش مصنوعی به‌طور اخلاقی و فراگیر استفاده می‌شود، ضروری است. با تجمیع منابع و تخصص، ذینفعان می‌توانند مدل‌های گردشگری مقاوم و قابل انطباقی بسازند که به نفع همه باشد.
