ماجرای بلیت‌های جعلی در کنسرت سیروان

ماجرا از آنجا آغاز شد که شماری از حاضران که صندلی‌های ردیف‌های چهار و پنج را خریده بودند، هنگام ورود با پاسخ مأموران حراست مواجه شدند: «بلیت شما معتبر نیست.» بلیت‌هایی که هرکدام به قیمت یک میلیون و ۲۰۰ هزار تومان خریداری شده بود، حالا بی‌ارزش و جعلی از آب درآمده بود. بررسی‌ها نشان می‌دهد اکثر این افراد، بلیت‌هایشان را از طریق سایت اینترنتی تهیه کرده بودند. جایی که در نبود نظارت کافی، فضا برای سوءاستفاده کلاهبرداران فراهم شده است. با وجود استرس و آشفتگی اولیه، در لحظات پایانی و پس از رایزنی‌های فراوان، بیشتر افرادی که بلیت جعلی در دست داشتند، اجازه یافتند در بخش بالکن و دورترین صندلی‌های سالن بنشینند. البته این اجازه مشروط بود. اگر تا پیش از شروع اجرا، صاحبان اصلی صندلی‌ها وارد سالن می‌شدند، افراد دارای بلیت جعلی باید بلافاصله سالن را ترک می‌کردند. همین مسئله باعث شد تجربه تماشای کنسرت برای این گروه با اضطراب و نگرانی دائمی همراه باشد.
یکی از مأموران حراست سالن به خبرنگار گفت: «در کنسرت عرفان طهماسبی هم با ۲۰۰ بلیت جعلی مواجه شدیم. یعنی چیزی نزدیک به ده برابر این اتفاق. این نشان می‌دهد کلاهبرداری در فروش بلیت کنسرت‌ها در حال تبدیل شدن به یک بحران است.» بازار سیاه بلیت‌های کنسرت، سال‌هاست فعال است، اما با توجه به افزایش شدید قیمت‌ها، سرعت فروش رسمی و اقبال عمومی به کنسرت‌ها، حالا بیش از همیشه بستر کلاهبرداری‌های اینترنتی فراهم شده است. سایت‌هایی که نقش واسطه را ایفا می‌کنند، در این شرایط نقش مهمی در حفظ یا از بین بردن اعتماد عمومی ایفا می‌کنند. حالا با توجه به این مسئله، مسئولیت چنین اتفاق‌هایی با چه کسی است؟ آیا سایت‌های خرید و فروش اینترنتی نباید در مقابل آگهی‌های جعلی و فروشندگان متخلف سیستم تأیید هویت و پیگیری ایجاد کنند؟ یا دست کلاهبرداران قرار است همچنان باز بماند؟ در نهایت، این اتفاق هشداری جدی برای برگزارکنندگان، نهادهای نظارتی و پلتفرم‌های آنلاین است. باید فکری اساسی کرد تا مردمی که با هزار امید و ذوق برای تماشای هنرمند محبوبشان اقدام به خرید بلیت می‌کنند، با سردرگمی، تحقیر یا ترس از اخراج از سالن مواجه نشوند.

او برای هر بلیت یک میلیون و ۳۰۰ هزار تومان خواست. از طریق قسمت پیام‌های دیوار با او صحبت کردم و برای سانس ۹ شب جمعه، پنج بلیت سفارش دادم. ابتدا تصاویر بدون کیفیت بلیت‌ها را برایم فرستاد. برای اطمینان، عکس کارت ملی‌اش را هم فرستاد. همین باعث شد اعتماد کنم.» اما داستان آن‌طور که به‌نظر می‌رسید پیش نرفت. او ادامه می‌دهد: «در نهایت ۶ میلیون و ۹۰۰ هزار تومان بابت بلیت‌ها از من خواست. اسم کارت هم به اسم خودش بود: محمدعلی غ. من ابتدا نصف مبلغ را پرداخت کردم و بعد از دریافت بلیت‌ها، باقی‌مانده پول را هم واریز کرد. البته شب کنسرت متوجه شدم که او تمام چت‌ها و عکس کارت ملی را پاک کرده».