تیم ملی فوتبال ایران، در اولین گام خود در تورنمنت کافا با نتیجه ۳ بر ۱ مقابل افغانستان به برتری رسید، اما این برد با یک غافلگیری اولیه همراه بود.
تیم ملی فوتبال ایران، در اولین گام خود در تورنمنت کافا با نتیجه ۳ بر ۱ مقابل افغانستان به برتری رسید، اما این برد با یک غافلگیری اولیه همراه بود. ملی‌پوشان که در ابتدای بازی با گل حریف غافلگیر شده و یک بر صفر عقب افتاده بودند، در ادامه جبران مافات کرده و حریف خود را شکست دادند. این پیروزی در حالی رقم خورد که بسیاری از کارشناسان، حضور در چنین تورنمنت‌هایی را کم اهمیت می‌دانند. به همین بهانه با رضا جباری، پیشکسوت فوتبال ایران گفت‌وگویی انجام داده‌ایم تا از نگاه او به اهمیت حضور در این مسابقات حتی اگر بی‌اهمیت به نظر برسند، بپردازیم. حاصل این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید.
بهتر نبود به جای حضور در تورنمنتی مثل کافا با تیم‌های بهتری بازی می‌کردیم؟
قطعا همین‌طور است. وقتی در رنکینگ تیم بیستم جهان هستیم باید با بهترین تیم‌های دنیا بازی کنیم، اما باید شرایط را هم در نظر گرفت که وقتی نمی‌توانیم بازی کنیم چه کاری باید انجام بدهیم. یک سری محاسبات هم هست که از دست سرمربی خارج است و فدراسیون تصمیم می‌گیرد و این بازی‌ها هم از قبل برنامه‌ریزی شده بود که باید در این رقابت‌ها شرکت می‌کردیم. با حضور تیم ما، این مسابقات کیفیت بهتری پیدا کرد و به تیم‌های دیگر کمک شد! از جهتی، بازیکنانی که در لیگ خوب کار می‌کردند در زمان حضور مربیان خارجی، تک و توک دعوت می‌شدند. بیشتر چشم‌شان به بازیکنان بیرون کشور بود، حالا این اتفاق هم مثبت است و می‌تواند باعث ایجاد انگیزه شود. این تورنمنت می‌تواند به بازیکنانی که تجربه ملی نداشتند، کمک کند. بد نیست که جوان‌ها در این تورنمنت بازی کنند و فضای تیم ملی را بشناسند و بازی کنند و به لحاظ روحی و کسب تجربه بالا بیایند، اتفاق بدی نیست.
بعضی از بازیکنان که اسمشان همیشه در لیست تیم ملی بوده برای حضور در این تورنمنت هم دعوت شدند. بهتر نبود به جای آنها از بازیکنان دیگری استفاده می‌شد؟
یک علت هم دارد، چون تیم ملی امید ما در امارات است و قطعا اگر نبودند این بچه‌ها به تیم ملی بزرگسالان دعوت می‌شدند، این موضوع هم دست مربیان ما را بست. قطعا اگر امید ما در امارات نبود، حداقل هفت تا هشت بازیکن از آنجا به این تورنمنت دعوت می‌شدند. ضمن اینکه معمولا تاکید می‌کنند که باید با بازیکنان اصلی در این مسابقات حضور پیدا کرد، به دلیل بلیت‌فروشی و حق پخش برای میزبان. یک سری مناسبت‌ها را میزبان‌ها در نظر می‌گیرند تا تیم‌ها با بهترین نفرات‌شان حضور پیدا کنند، مثلا مهدی طارمی که همه دوست دارند او را ببینند.
در لابه‌لای صحبت خود عنوان کردید این بازی‌ها می‌تواند برای جوان‌ترها مفید باشد. بهتر نبود این بازیکنان مقابل تیم‌های بزرگ‌تری کسب تجربه کنند؟
دقیقا درست می‌گویید، من ته قضیه را گفتم، اما اینکه خوب‌های لیگ ما جلوی تیم‌هایی مثل اروگوئه و یونان و آرژانتین بازی کنند، معلوم است که خوب می‌شود. فدراسیون فوتبال ایران با وجود این رنکینگ باید این اتفاق را رقم بزند تا در جام جهانی هم بتوانیم موفق شویم، اما آنجا که چیزی وجود ندارد، دیگر ناچاریم! متاسفانه هم فدراسیون و هم هوادار باید قبول کنند که مربی خارجی فضای بیشتری دارد. مثلا وقتی می‌گوید می‌خواهم با اروگوئه بازی کنم، حاضر هستند چند میلیون دلار هم هزینه کنند تا آن مربی خارجی هم ناراحت نشود، چون قرارداد خوب بسته و در صورت فسخ یک‌سری اتفاقات می‌افتد پس مجبور هستند با آن مربی تعامل کنند. اما وقتی مربی ایرانی می‌آورند، قرارداد بالایی ندارد و چون از خودشان است با میانجیگری و کدخدامنشی و رفاقت روی این بحث‌ها می‌اندازند که نمی‌توانیم پول بدهیم و تحریم هستیم و با این بهانه‌ها سر و ته قضیه را هم می‌آورند! مطمئنم اگر کی‌روش بود الان با تیم‌های بزرگ دنیا هم بازی می‌کردیم و به هر نحوی باید او را راضی می‌کردند، چون اگر این کار را نمی‌کردند رفتاری انجام می‌داد که به لحاظ مالی و اعتباری به ضرر فدراسیون می‌شد! حالا که مساله کدخدامنشی می‌شود ما در تورنمنت کافا هستیم و دیگر تیم‌ها با تیم‌های قوی بازی می‌کنند. موافقم‌که حتی جوان‌ها باید با تیم‌های بزرگ بازی کنند. بازی جلوی افغانستان کار را برای کادرفنی و بازیکنان سخت می‌کند، چون توقعی داریم که مقابل تیمی مثل افغانستان دو تا موقعیت گل هم به رقیب ندهیم، اما اگر مقابل آرژانتین بازی کنیم و مقابل‌شان چهار تا موقعیت گل بدهیم، به مردم برنمی‌خورد. این‌طوری، فشار از بازیکنان هم کم می‌شود و باز هم با این وضعیت کادرفنی و فدراسیون کار اشتباهی می‌کنند.
عملکرد تیم ملی مقابل افغانستان چطور بود؟
ما اگر ۱۰ تا هم می‌زدیم، تمرکز همه روی یک گل خورده و دو، سه حمله‌ای که افغانستان داشت، می‌بود. برای مردم دیدن چنین چیزی غیرقابل پذیرش است و برای همین کار کادرفنی و بازیکنان سخت می‌شود. وقتی تا دقیقه ۳۰ گل نزدیم، معلوم بود بچه‌ها تحت فشار قرار گرفتند، چون می‌دانند مردم چه دیدگاهی دارند وقتی با افغانستان بازی می‌کنیم. بازیکنانی که اولین‌بار در تیم ملی بازی کردند یا با تجربه بودند یا کیفیت لازم را نداشتند. حالا یکی، دو تا مهره مثل علیاری خوب بودند که اتفاق مثبتی برایش رخ داد، اما به لحاظ ریتم و سبک بازی، به ما کمک نشد و بیشتر به افغانستان کمک کرد! مثل این است که ما به مصاف آرژانتین برویم که قطعا به ما بیشتر کمک می‌کند. اما کیفیت بازی ما مقابل حریف پایین بود و من چیز خاصی از تیم ملی ندیدم.
یکی از بازیکنان تیم ملی گفته با قهرمانی در کافا مردم را خوشحال می‌کنیم. به نظر شما واقعا برای مردم قهرمانی در کافا خوشحال‌کننده است؟
خنده‌ام می‌گیرد! شاید در فوتبال زیاد با مردم نیستند وگرنه توقع مردم از فوتبال خیلی بالاتر از این حرف‌هاست. مردم می‌خواهند از گروهمان در جام جهانی صعود کنیم وگرنه قهرمانی در کافا برای مردم لذتبخش نیست. اگرچه باز هم تاکید می‌کنم قطعا برای تیم ملی دارد، اما توقع مردم ما از فوتبال باشگاهی و ملی بالاست.
