ندا عقیقی بازیگر فیلم کوتاه «زیر همین سقف» با اشاره به اینکه این اولین تجربه اش در بازی در ژانر وحشت است گفت: من قبلا با کیان حجازی در فیلم کوتاه دیگری تجربه همکاری در ژآنر کمدی-ترسناک داشتم ولی بازی در فیلمی که به تنهایی بار وحشت فیلم را برعهده داشته باشم برای من چالش برانگیز بود البته به واسطه همکاری و شناخت قبلی که با کیان حجازی و تیمش داشتم، تمرین‌های خوب، راحت و موثری با یکدیگر داشتیم ضمن اینکه در فیلم‌های کوتاه بستر لازم برای کار بیشتر روی نقش ها فراهم است.
وی درباره علت پذیرش این نقش خاطرنشان کرد: اولین دلیل پذیرش من برای بازی در این نقش خود فیلمنامه بود که به نظرم برای ۱۲ دقیقه فیلمنامه مناسبی بود دلیل بعدی تجربه بازی در ژآنر وحشت و سومین دلیل، باور من به قابلیت‌های کیان حجازی در مقام کارگردانی است .
عقیقی در پاسخ به اینکه آیا بازیگری در فیلم کوتاه به سبب فرصت کم برای انتقال حس وحال نقش کار دشواری است تصریح کرد: بله انتقال چنین حس هایی در فرصت کم کار دشواری است ضمن اینکه در این فیلم احساسات بین شک، تردید و ترس در رفت و آمد بود از طرفی این امکان وجود دارد که انتقال حس ترس ادایی و عروسکی شود و مخاطب را پس بزند و زمان کوتاه فیلم نیز به دشواری آن می افزاید ضمن اینکه تمام حس های من به وحشت ختم نمی شد بلکه شک، تردید و ترس‌های کم از دیگر حس هایی که در این نقش وجود داشت و آن ترس نهایی برای انتهای داستان است به همین دلیل دشواری بازی در این فیلم رفت و آمد میان این حس‌های کم و متفاوت بود.
این بازیگر با اشاره به اینکه بازی در این فیلم به تجربه بازیگری اش افزوده است یادآور شد: بازی در فیلم‌های کوتاه همواره به تجربه بازیگری من افزود است چون طی این ۱۴ سالی که تجربه بازیگری دارم متوجه شدم؛ فیلم های کوتاه این امکان را به من می دهند تا بیشتر بر روی نقش تمرکز داشته و بیشتر تمرین کنم که این فرصت در سریال ها و فیلم های سینمایی به دلیل زمان و بودجه وجود ندارد البته یکی از فاکتورهای من در پذیرش فیلم های کوتاه این است که کارگردان برای نقش ها زمان کافی را اختصاص دهد، به همین دلیل فیلم های کوتاه بسیار به تجربیات بازیگری من افزوده است.
وی با اشاره به اینکه همه لحظات تولید این فیلم کوتاه خوشایند بوده است یادآور شد: به خاطر شناخت و دوستی که از همکاری های قبل حاصل شده بود تمام لحظات تولید این فیلم برای من خوشایند بود ضمن اینکه جنس خانه ای که در آن فیلمبرداری انجام می شد ترسناک بود به همین دلیل سعی می کردم در هیچ قسمتی از خانه تنها نباشم و همین ترس موجب شوخی و اذیت میان ما شده بود.
وی درباره چالش های بازی در این فیلم گفت: بزرگترین چالش برای من این بود که مبادا وحشت صورت من به گونه ای شود که مخاطب به جای ترسیدن از صورت من بخندد چون حتی در برخی از فیلم های بلند هالیوودی شاهد هستیم که گاهی ترسیدن بازیگر خنده دار می شود و من از این موضوع بسیار هراس داشتم و جزو معدود دفعاتی بود که بعد از هر پلانی بازی خودم را در مانتیورمی دیدم.
وی در پاسخ به اینکه از بازی خود در این فیلم راضی هستید تصریح کرد: شاید از برخی لحظات بازی خود راضی باشم ولی هیچ گاه به طور کامل از همه بازی خود راضی نیستم.
