حس و حالم بعد از کسب این مدال قابل وصف نیست و خیلی خوشحالم که اولین مدال کاروان را گرفتم. فکر می‌کردم این مدال طلایی باشد چون تمام هدفم قهرمانی بود اما در ثانیه‌های پایانی مسابقه اول یک امتیاز کوچک از دست دادم که دیگر فرصتی برای جبران آن نداشتم اما خداراشکر که توانستم در شانس مجدد با دو برد، این باخت را جبران کنم و روی سکو بایستم.
این همه سال سختی و تلاش به این مدال می‌ارزید؟
جواب صبر و استقامت چندین ساله‌ام را با این مدال گرفتم. البته که مزد زحمات من قهرمانی بود اما اشکالی ندارد. سال‌ها با شرایط سخت جنگیدم و همه چیز را تحمل کردم. ۶ سال پشت سر هم باختم اما جا نزدم و به امید چنین روزهایی ایستادم. به نظر من قهرمان کسی است که بعد از باخت دوباره تلاش کند وگرنه که ادامه دادن بعد از برد را همه بلدند. پشت این مدال یک تیم قوی از رأس فدراسیون گرفته تا سرمربی و مربی خصوصی‌ام هستند و این برنز فقط متعلق به من نیست و گردن همه ماست.
تو تنها مدال جودو در این رقابت‌ها را کسب کردی. فکر می‌کنی دلایل ناکامی تیم ملی چیست؟
کسب مدال در جودو خیلی سخت است. از طرفی ملی‌پوشان با قرعه‌های سختی روبه‌رو شدند و تلاش خود را کردند اما متأسفانه نشد که جودو بیشتر از یک مدال کسب کند.
این مدال تا چه اندازه تو را به کسب مدال در بازی‌های آسیایی امیدوار می‌کند؟
این مدال حاصل سال‌ها سرسختی و جنگ است و باورم را نسبت به کسب مدال در بازی‌های آسیایی بالاتر برد. از امروز برنامه‌ریزی و تلاشم را بیشتر خواهم کرد تا رنگ مدالم را در ناگویا طلایی کنم. رسیدن به یکسری اهداف خیلی سخت است اما نشدنی نیست و معتقدم اگر تمام تلاشم را بکنم و بهترین خودم باشم در ناگویا هم می‌توانم روی سکو قرار بگیرم.
