حسین فردرو در گفت‌وگویی با ایسنا درباره فصل جدید «خندوانه» و حرکات موزون مجری این برنامه با تم های مختلف، عنوان کرد: ممکن است در زمان انتخابات کمی فضای تلویزیون بازتر شود و همیشه هم همین طور بوده است. اما باید نفس زیبایی کار بررسی شود. آن کار کجایش زیبا بود؟! یک گروه هندی را آوردند از همان‌هایی که در مال‌های خارج مرسوم است، با سرمایه کوچکی عده‌ای جمع می‌شوند و در لابی اماکن تجاری حرکات موزونی انجام می‌دهند و برنامه‌ای را اجرا می‌کنند. این در استاندارد یک برنامه تلویزیونی تحت عنوان «خندوانه» نبود؛ بلکه حرکات موزونی بود که در فروشگاه‌ها انجام می‌شود.

او در ادامه صحبت هایش با صراحت بیان کرد: آقای رامبد جوان با شکم بزرگ مقابل دوربین می‌ایستد و نمی‌تواند ذره‌ای هم حرکات گروه را تقلید کند. این در حالی است که یک مجری باید رقص یا همان حرکات موزون و صدایش قابل قبول بوده و بتواند استندآپ کمدین عالی باشد که چنین حرکاتی را مقابل مردم انجام دهد. آقای جوان خودش را می‌اندازد وسط و همان ادای فیلم «مردم معمولی» را درمی‌آورد و از این‌ها یک نتیجه می‌گیرد؛ سرش را بالا می‌گیرد و می‌گوید من رامبد جوان هستم از برنامه «خندوانه»! و تازه منت هم می‌گذارد و خودش را معرفی می‌کند. با این همه من به نتیجه عمل فکر می‌کنم؛ کار زیبا نبود اما اتفاق نویی بود.

این تهیه کننده قدیمی که سابقه ساخت مجموعه های ماندگار «محله برو بیا» و «محله بهداشت» را در دهه شصت دارد، در عین حال عنوان کرد: به هر حال باید از یک جایی شروع شود. حرکت موزون در فرهنگ ما چیز جدیدی نیست و قبلا هم تلویزیون پخش کرده است. مردان در جنگ‌آوری هماهنگی لازم را داشتند و تمام رقص‌های قشقایی، کردی و … ریشه ورزشی دارد و در جهت هماهنگی استفاده از دست و پا انجام می‌شود و در نبردهای رزمی و ورزشی اهمیت بسیار داشته است.

او افزود: حرکاتی که در «خندوانه» به عنوان رقص هندی انجام شد، خوب نبود. شما اگر فیلم های هندی را بینید، افراد هماهنگی زیادی با هم دارند اما به هر حال باید از جایی شروع کرد و باید به نوآوری احترام گذاشت. با وجود اینکه من نسبت به برنامه «خندوانه» بسیار منتقد هستم، اما دلم می‌خواهد بگویم باید نسبت به کارهای نو، آدم‌های باگذشتی باشیم و اجازه دهیم تا آن‌ها تجربه‌های خودشان را انجام دهند.

حسین فردرو در پایان به ایسنا گفت: فرق تلویزیون ما با بقیه دنیا در این است که این رقص هندی را قبل از اینکه مردم ببینند گروهی می بینند و اشکال‌هایش را رفع می‌کنند و دوباره تمرین می‌کنند و بعد به صورت یک کار اثرگذار و تحسین برانگیز پخش می‌شود اما در ایران قول می‌دهم مسوولان بعد از مردم کار را دیده‌اند؛ یعنی این گروه اگر شانس بیاورند و مورد توجه مردم قرار بگیرند، ادامه می‌دهند. لذا من می‌گویم اگر کار جدیدی در تلویزیون دیدیم نکوبیمش بلکه اجازه دهیم تا اِشکال خودش را رفع کند؛ زیرا برنامه سازان ایرانی از نظر بودجه و وقت این فرصت را ندارند که رفع اِشکال کنند و متاسفانه رفع اِشکال جلوی دوربین انجام می‌شود.