حیدر رضایی از هنرمندان و فعالان تئاتر خیابانی اهل دهلران در گفتگو با خبرنگار مادرباره نقش نمایش‌های خیابانی در آگاهی سازی مردم در زمینه بیماری کرونا گفت: قطعاً نقش تئاتر خیابانی در این زمینه بی تاثیر نیست و شاهد اجراهایی نیز در این راستا بودیم اما معتقدم باید به سمت تولید آثاری رفت که بدانیم تاثیرگذاری‌شان صددرصد است نه اینکه تنها به صورت فرمالیته و در سطح بخواهیم نمایشی را آماده اجرا کنیم.

این هنرمند تئاتر ادامه داد: پیشنهادم این است به چند کارگردان باتجربه و کارکشته کارهایی در این زمینه سفارش داده شود به شکلی که در نهایت بتوانیم تاثیر آنها را در فضای جامعه نیز شاهد باشیم. همچنین باید اطلاع رسانی و تبلیغات مناسبی نیز برای این آثار صورت گیرد تا مخاطب بیشتری در جریان اجرای چنین نمایش‌هایی قرار گیرند. در مراکز بهداشتی و ورودی بیمارستان‌ها می‌توان چنین نمایش‌هایی را اجرا کرد و حتی از طریق فضای مجازی دست به تولید نمایش‌هایی با تم آگاهی سازی و آموزشی زد.

وی درباره فعالیت‌هایش بیان کرد: در شرایط این روزهای تئاتر که متاسفانه برعکس انتظار تئاتر خیابانی را هم درگیر خودش کرده است، ترجیح می‌دهم بیشتر در حوزه نمایشنامه نویسی فعالیت داشته باشم. همچنین این روزها در حال گردآوری کتابی درباره تئاتر خیابانی تجربی در ایران هستم و مباحث آموزشی و کارگاهی را هم در برنامه دارم. بیشتر فعالیت‌های این روزهای ما اجرای نمایش‌های مناسبتی است و فعالیت مستمری برای هنرمندان این حوزه وجود ندارد.

رضایی با گلایه از وضعیت نامناسب فعالان تئاتر خیابانی در استان‌ها و شهرهای مختلف عنوان کرد: متاسفانه این روزها در دفتر تئاتر خیابانی اداره کل هنرهای نمایشی، بی توجهی به تئاتر خیابانی بیداد می‌کند و تنها منفعت شخصی مورد توجه است نه حمایت از هنرمندان. تئاتر خیابانی مسموم شده است و شاهد بودیم که در سال‌های اخیر با ورود برخی از مدیران ناآشنا با این حوزه و فضا تئاتر خیابانی وجهه خودش را از دست داده است و تنها هنرمندانی فعال هستند که از گذشته خودشان به صورت ریشه‌ای در حال کار بوده‌اند و در جشنواره‌ها هم تنها برخی نام‌ها در حال تکرار است و از جشنواره‌ای به جشنواره دیگر می‌روند.

این نویسنده و کارگردان تئاتر خیابانی با اشاره به اینکه چندسال است در جشنواره تئاتر فجر حضور ندارد، گفت: نمی‌شود که به جای آسیب شناسی و شناسایی مشکلات تئاتر خیابانی و هنرمندان این حوزه در کشور تنها به دنبال درست کردن کارنامه و سابقه کاری بود و با داور شدن در جشنواره‌ها و رویدادهای مختلف در پایان ماموریت، بیلان کاری ارائه داد در حالی که میزان نارضایتی اهالی تئاتر خیابانی روز به روز بیشتر می‌شود. من سال‌هاست که دیگر در جشنواره تئاتر فجری که روزگاری همه جایزه‌هایش را می‌بردم، حضور ندارم البته نه اینکه نخواهم بلکه دیگر ما جزو تیم دوستان نیستیم و به جشنواره راهمان نمی‌دهند.

وی در پایان صحبت‌هایش متذکر شد: ما سال‌ها تلاش کردیم و در جبهه تئاتر خیابانی جنگیده‌ایم تا تئاتر خیابانی در شهری مثل دهلران به رسمیت شناخته و جشنواره‌ای در سطح ملی در آنجا برگزار شود و مخاطبان با کمال احترام و مشتاقانه به دیدن نمایش‌های خیابانی بنشینند اما این درست نیست چون عضو باند این افراد نیستیم از تئاتر خیابانی کنار گذاشته شویم. امیدوارم مدیرکل هنرهای نمایشی پاسخگوی گلایه و اعتراض فعالان تئاتر خیابانی باشد و انتقاداتشان را بشنود.