مشکلات استقلال در سازمان دفاعی‌اش تازگی ندارد. آنچه در لیگ قهرمانان آسیا می‌بینیم و تصاویری نگران‌کننده از بازی استقلال است، غیرقابل پیش‌بینی نبود.

در دوره مربیگری آندره‌آ استراماچونی هم ضعف‌های خط دفاع را می‌دیدیم. درمانش را استراماچونی اینگونه پیدا کرد که به بازی با ۳ مدافع رو بیاورد. ۲-۵-۳ در استقلال وضعیت خط دفاع را تا اندازه‌ای سامان داد اما بعد از استراماچونی، اجرای آن سیستم برای فرهاد مجیدی دشوار بود. از دقت و کیفیت در اجرا کاسته شد و سرانجام از آن سیستم دست برداشتند. بعد از مجیدی، محمود فکری هم راهی برای حل مشکلات دفاعی پیدا نکرد. فکری که نه تنها راهی پیدا نکرد بلکه کیفیت فردی مدافعان را نیز نازل‌تر کرد، آنچنان که بازسازی آنها نیز وقت و انرژی می‌خواست.

استقلال در نقل و انتقالات رشید مظاهری را هم خرید اما مشکلات سازمان دفاعی استقلال با دروازه‌بانی باکیفیت هم حل نشد. مسأله استقلال بخصوص در ۲ فصل اخیر این است که تیم بدون نظارت مربی یا مدیر فنی یا مدیر باشگاهی که شناخت از روند ساخت یک تیم داشته باشد، بازیکن استخدام می‌کند. ستاره هم می‌خرد اما سازمان دفاعی تیم اصلاح نمی‌شود.

استقلال دوباره به مجیدی رسید اما همچنان استقلال در نقل و انتقالات تابستانی دو فصل اخیر با حضور یک مربی یا مدیرفنی و بر اساس نیازهای فنی وارد پروژه خرید بازیکن و چیدن نفرات تیم نشده است. این مشکل کوچکی در استقلال نیست اگرچه چندان مورد بحث قرار نمی‌گیرد و همیشه فراموش می‌شود.

استقلال در دفاع با این مشکلات مواجه بود اما محمد دانشگر با کج‌رفتاری خود به این مشکلات اضافه کرد. او اگر مطابق اخلاق حرفه‌ای، رفتاری صحیح داشت، کارش به اخراج نمی‌رسید و استقلال می‌توانست با قدرت دفاعی بیشتری در لیگ قهرمانان آسیا بازی کند. مجیدی تصمیم درستی گرفت که از بی‌انضباطی او چشم‌پوشی نکرد و از این رو دفاع استقلال هر چه متزلزل هم باشد، فرهاد مجیدی در برخورد با بی‌انضباطی و بدرفتاری بازهم بهترین تصمیم را گرفته است. استقلال تجربه‌های ارزشمندی در لیگ قهرمانان به دست آورد، تجربه‌هایی که هم می‌تواند در ادامه راه لیگ قهرمانان به کارش بیاید و هم در ادامه لیگ برتر. حالا استقلال مشکلاتش را در دفاع بهتر از همیشه می‌شناسد و نوبت مجیدی است که ایده داشته باشد.