سیامک جهانگیری در توضیح این اثر نوشته است: «ویژگی‌های صوتی و ساختاری ساز نی باعث شده است که این ساز نزدیک‌ترین صدا به حلق و آوای انسانی باشد و در نتیجه برای اجرای موسیقی آوازی به طور عام، و در اینجا اجرای ردیف آوازی به طور خاص، سازی متجانس و هم‌خانواده صدای انسان به شمار بیاید. به عبارت دیگر، این ساز، به دلیل خصلت‌های صوت‌شناختی و ساختاری خود، بهتر از سازهای دیگر می‌تواند آرایه‌های آوازی را تقلید کند و بنوازد. در عین حال، به دلیل تعددِ آثار اجرایی و ضبط شده برای تار و سه‌تار، این دو ساز بیش از سازهای دیگر به عنوان سازهای مبنا در اجرای موسیقی ردیف دستگاهی شناخته شده‌اند. از بین ردیف‌های موجود نیز ردیف میرزاعبدالله، به دلیل انعطاف‌پذیری در اجرا با سازهای مختلف، پرکاربردترین و شناخته‌شده‌ترین کارگان است.
با این توضیحات، آنچه مرا به اجرای ردیف میرزاعبدالله با ساز نی مصمم کرد پاسخی بود به آنچه در روند آموزشی ساز نی به آن نیاز داریم. همچنین در این روایت تلاش کرده‌ام تا از تمامی امکاناتِ اجرایی نی در جهت روایت و اجرای ردیفِ سازیِ میرزاعبدالله استفاده شود. در این روایت، تکنیک‌های تار و سه‌تار در نی بازتعریف شده و متناسب با ساختار صوتی این ساز در جهت بسط و گسترش جملات و ترکیبات موسیقی‌سازی به کار گرفته شده‌اند.»
