بی‌تردید مجید مجیدی یکی از معدود فیلمسازان ایرانی است که بیش از همه با ساختن فیلم‌های اجتماعی در کشور خودش شناخته می‌شود. او همراه مرحوم عباس کیارستمی و چند چهره دیگر نماینده سرشناس سینمای ایران در جهان است و بار دیگر استادی خود را در این عرصه با «خورشید» نشان داده است؛ فیلمی که در هفتاد و هفتمین دوره جشنواره ونیز جایزه مارچلو ماسترویانی را برای روح‌الله زمانی به ارمغان آورد و در فهرست ابتدایی اسکار بهترین فیلم بین‌المللی هم قرار گرفت.

مجیدی با نخستین فیلم خود «بدوک» پا به دنیای واقعی کودکان گذاشت و با فیلم نامزد اسکار «بچه‌های آسمان» به چهره‌ای جهانی در این حوزه تبدیل شد. او حالا با «خورشید» به ریشه‌های خود بازگشته و واقعیت‌های سخت و تکان‌دهنده کودکان فقیر و رنج‌دیده طبقه‌های پایین اجتماعی را در ایران روایت کرده است؛ بچه‌هایی که برای زنده ماندن و زندگی کردن ناچارند در خیابان کار کنند و به این ترتیب از دست یافتن به طبیعی‌ترین حقوق خود از جمله آموزش محروم می‌مانند. فیلمساز نقبی هم به دنیای کودکان مهاجر افغانستانی در ایران زده و شرایط سخت آنها را به تصویر کشیده است.

«خورشید» با فیلمنامه مشترک مجیدی و نیما جاویدی تلفیق یک درام اجتماعی و فیلمی ماجراجویانه است؛ یک قمار غریب و پرخطر که می‌داند چگونه از افتادن به دام ویرانگری بپرهیزد. فیلم نه مانند «لاک‌پشت‌ها هم پرواز می‌کنند» و «کفرناحوم» ویران‌کننده است نه بسان «بلانکا» و «فهیم» بیش از اندازه آسانگیر. از این رو، «خورشید» را می‌توان کاری استثنایی دانست که در هر دو جنبه اجتماعی و نگاه بیطرفانه به دنیای بی‌آلایش کودکان می‌درخشد.

مجیدی در عین حال مراقب جنبه‌های زیبایی‌شناسانه فیلم هم هست، به ویژه فیلمبرداری هنرمندانه هومن بهمنش که دو حس نوستالژی و فقدان را همزمان به بیننده می‌رساند. هر چند درخشان‌ترین بخش «خورشید» بازی‌های بچه‌هاست. روح‌الله زمانی روح فیلم است و هنرنمایی تکان‌دهنده او یادآور بازی لیدی تابازس در فیلم کلمبیایی «گلفروش» یا نقش‌آفرینی خوزه ایزابل مورفینو در فیلم پرویی «خولیانا». شمیلا و ابوالفضل شیرزاد، بچه‌های افغان هم بی‌نظیرند و مانی غفوری و جواد عزتی (در نقش معلم مدرسه) این جمع را کامل می‌کنند.

«خورشید» کاری استادانه و بهترین فیلم مجیدی پس از اثر درخشان «باران» است؛ مرز میان نکبت و خوشبختی و فریادی نومیدانه برای کمک کردن به کودکان یکی از پیچیده‌ترین کشورهای منطقه خاورمیانه. فیلم یک درام اجتماعی است که همزمان نگاهی پاک به کودکان دارد و به یاد ما می‌آورد حتی در سخت‌ترین شرایط هم بچه‌ها می‌توانند به زندگی لبخند بزنند؛ مانند نام فیلم که برازنده است: «خورشید»!