در هفته بیست‌وسوم لیگ برتر، ورزشگاه آزادی بار دیگر شاهد رخدادی تکراری بود؛ شکست امیر قلعه‌نویی مقابل یک تیم مدعی. البته شاید برچسب «تکراری» روی چنین شکستی حدود ۱۰ سال قبل برای ژنرال سابق فوتبال ایران باورکردنی نبود اما حقیقت این است که اسکوربوردهای فوتبال دست‌کم در بازی‌های بزرگ به امیر قلعه‌نویی لبخند نمی‌زنند. سرمربی پرافتخاری که روزی بابت رکورد عدم باخت در شهرآوردها محبوب سکوهای آبی بود، سرمربی گل‌گهری است که در فصل جاری، ۵ گل در سیرجان از پرسپولیس یحیی گل‌محمدی دریافت کرد و مقابل تیم سابقش نیز به قدری آشفته ظاهر شد که به نیمه دوم نرسیده، ترکیب تیمش را با سه تعویض دگرگون کرد.

قلعه‌نویی در فصل گذشته و با سپاهان نیز ناکامی مقابل بزرگان فوتبال ایران و آسیا را تجربه کرده بود. صرف‌نظر از پیروزی شیرین ۴گله مقابل العین امارات، سپاهان با ژنرال باتجربه خود سه گل از السد دریافت کرد، در جام حذفی زورش به آبی‌های پایتخت نرسید و تنها از پس پرسپولیس شکل نگرفته گابریل کالدرون برآمد.

سرمربی‌ای که روزی نام وی با کلماتی نظیر «قهرمانی» و «جام» گره کور خورده بود، می‌دانست به نقطه‌ای رسیده که برای احیای جایگاه خود در فوتبال باشگاهی، به تیمی با حاشیه‌های کمتر ولی آرزوهای بزرگ‌تر بپیوندد. گل‌گهر برترین گزینه برای بازگشت امیر قلعه‌نویی بود؛ باشگاهی که در تابستان و زمستان فصل کنونی، با جذب استقلالی‌های سابق نظیر فرشید باقری، آرمین سهرابیان، علی دشتی، مرتضی تبریزی، میلاد زکی‌پور و محسن کریمی و قرار دادن آنان در کنار ستاره‌هایی همچون گادوین منشا، یونس شاکری و احمدرضا زنده‌روح، نام گل‌گهر را در کنار مس کرمان به‌عنوان آسیایی‌های تاریخ فوتبال کرمان ثبت کند.

هرچند گل‌گهر در ابتدای مسیر تیمی با خط حمله آتشین شکل داده و در مقابل یک مدعی خود را به لیگ شناسانده بود، این روزها مانند گادوین منشایی که موتور گلزنی‌اش به یکباره خاموش شد، از قامت یک مدعی بیرون افتاده و امید به آینده دارد.

امیر قلعه‌نویی به‌درستی در مورد تیم سیرجانی اشاره می‌کند که پروژه‌های سه ساله بزرگی را دنبال می‌کنند اما با اینکه این پروژه به رشد و پیشرفت آبی‌های سیرجان می‌انجامد اما خروجی این پروژه برای گل‌گهری که با هدایت امیر قلعه‌نویی پیش می‌رود، شاید کسب سهمیه آسیایی نباشد.