جبار آذین منتقد سینما و تلویزیون گفت: سریال «دودکش۲» ضرباهنگ کندی دارد و مخاطب تکیه‌کلام‌های تکراری فصل نخست را مشاهده می‌کند.
جبار آذین درباره ارزیابی‌اش از سریال دودکش۲ اظهار داشت: در فصل نخست ظرفیت پردازش مسائل خانوادگی و اجتماعی با رویکرد طنز بسیار گویاتر، پویاتر و مقبول تر از فصل دوم بود. در فصل دوم بسترسازی برای حوادث اصلی بسیار کند صورت می‌گیرد. همچنین مخاطب بعضی برخوردها و تکیه کلام‌های تکراری در فصل نخست را در فصل دو مشاهد می‌کند.
وی با بیان این که هنوز اتفاق مهم و تعیین کننده ای در دودکش۲ ارائه نشده تاکید کرد: تمام همت فیلمنامه نویسان و کارگردان صرف حرکت در مسیر دودکش یک شده و موضوع اصلی سریال تحت الشعاع یافتن نیمه گمشده بهروز (با بازی امیرحسین رستمی) قرار گرفته است. این ماجرا باید در ادامه سبب ساز حوادث و ماجراهای جدید باشد و به ارتقای مضمونی و محتوایی سریال بینجامد.
این منتقد سینما افزود: هنوز موضوع نیمه گمشده بهروز هم به درستی مطرح نشده است. باید منتظر ماند و دید این داستان فرعی باعث ارتقای سریال خواهد شد یا خیر. مخاطب از این نوع سریال‌ها انتظار بازخوردهای حادثه ای دارد. اگر قرار باشد هیچ حرکت جذاب و پیگیرانه‌ای در بدنه داستان ایجاد نشود، طرح داستان های فرعی فقط به درازگویی در سریال می انجامد.
فصل نخست دودکش پُربارتر بود
وی با مقایسه سری اول و دوم این سریال گفت: در فصل نخست ظرفیت پردازش مسائل خانوادگی و اجتماعی با رویکرد طنز بسیار گویاتر، پویاتر و مقبول تر از فصل دوم بود. در مجموع با توجه به قسمت‌های پخش شده در دودکش۲ فصل نخست این سریال پربارتر بود. شاید در آینده شاهد پختگی شخصیت ها و نوآوری هایی در سریال «دودکش» باشیم.
به گفته آذین در فصل نخست روی موضوع قالیشویی به اندازه کافی مکث شده بود؛ ولی در دودکش۲ قالیشویی در حاشیه قرار گرفته و مسائل دیگری در مرکزیت سریال است.
این منتقد سینما با اشاره به این نکته که در دو سال اخیر سریال طنزی که جذاب باشد نداشتیم توضیح داد: تلویزیون در وضعیتی قرار گرفت که سریال هایش متوسط رو به پایین هستند. در این سریال‌ها نگاهی تکسویه و سلیقه ای به مسایل خانوادگی و اجتماعی دارد و جای طنز و شوخی و شادی آفرینی در آنها خالی است.
