اول آگوست روز جهانی بچه نداشتن است. این روز به کسانی تعلق دارد که آگاهانه انتخاب کرده‌اند تا بچه‌دار نشوند و هر کدام دلایل خودشان را دارند. هدف این روز، ارج نهادن به تصمیم آن‌ها و تاکیدی بر قضاوت نکردنشان است.
شاید بچه نداشتن به حساب خودخواهی بشر گذاشته شود، اما طرفداران این شیوه زندگی برعکس تصور عمومی معتقدند آن‌ها دارند بچه نداشتن نوعی از خودگذشتگی است. چون غریزه بچه دار شدن، در ذات خود، یکی از خودخواه‌ترین رفتار‌های بشری است. این «حرکت اجتماعی» می‌خواهد نشان دهند که سبک زندگی بدون بچه، شیوه مناسبی از زندگی می‌تواند باشد.
کاربری نوشت: اول آگوست روز جهانی بدون فرزند است. این روز بر حمایت از زوج‌هایی تاکید دارد که به خاطر بچه دار نشدن اختیاری، مورد انتقاد، سرزنش و تمسخر قرار گرفته اند. بعضی از زوج‌ها با تصمیم خود می‌خواهند بچه دار نشوند و این مسئله نباید به عنوان یک ضعف و ناتوانی برای آن‌ها شمرده شود. بر خلاف تصور عموم که بچه دار نشدن نوعی خودخواهی محسوب میشود، طرفداران این سبک معتقدند بچه نداشتن نوعی از خودگذشتگی است. چون غریزه بچه دار شدن، در ذات خود، یکی از خودخواه‌ترین رفتار‌های بشری است.
دیگری نوشت: فرزند داشتن قطعن شیرینه و منم دوست دارم، ولی راستش بدون اینکه قضاوتی راجع به دوستان فرزند دار کرده باشم.. صرفن از دید زندگی خودم میگم خوشحالم که در این شرایط مسئولیت امروز و آینده یک انسان دیگه گردنم نیست.
کاربری نوشت: چرا روز جهانی بدون_فرزند رو به هم تبریک میگین؟ درک نمی‌کنم! البته که از نظر من جهان بدون بجه‌ها هیچ لطفی نداره و فرآیندی که دنیای بدون بچه میسازه هم کسالت آوره، ولی انتخاب شما زندگی بدون فرزند و جهان خالی از بچه است قبول! اما دیگه هر چیزی تبریک نداره
دیگری در این باره نوشت: روز جهانی خانواده بدون فرزند یاد یک قسمت از رادیو مرز افتادم که خانمه می‌گفت من بچه مرده تو شکمم بود و اطرافیان چند بار ازم پرسیدن پس کی قراره بچه‌دار بشید! با هر پرسش یک بار مردم عزیزان هیچ وقت، هیچ وقت در این مورد با زوج‌ها صحبت نکنید. هیچ وقت شاید بچه‌شون همون روز مرده باشه!
کاربر دیگری در این باره نوشت: اول آگوست، روز جهانی بدون فرزند (childfree) است. این روز ویژه افرادی‌ست که انتخاب کرده‌اند فرزندی نداشته باشند و این انتخاب آن‌ها را با تبعیض، سرزنش و طرد مواجهه کرده است. به اعتقاد برخی فرزندآوری هدف رابطه و به خصوص ازدواج است. آن‌ها به ویژه زنان را مسئول ادامه نسل بشر می‌دانند و با گزاره‌هایی همچون «مادری کمال زن است» زنان را تشویق به فرزندآوری می‌کنند و زنان (و مردانی) که فرزندی ندارند را ناکافی، ناکامل و حتی نابالغ قلمداد می‌کنند.
البته باید بدانیم اصرار به فرزندآوری حتی پس از فرزند اول متوقف نمی‌شود. ان‌ها ابتدا می‌خواهند با داشتن فرزند به «کمال» برسی، بعد می‌گویند برای اینکه فرزندت تنها نباشد فرزند دیگری بیاور، بعدتر برای بزرگ کردن خانواده فرزندان بیشتر! متاسفانه حتی گاهی میزان عشق و ثبات یک خانواده با تعداد فرزندان آن سنجش میشود.
من فکر می‌کنم به عنوان زنی که انتخاب کرده مادر باشد وظیفه دارم بگویم این نگاه نه تنها غیرواقعی و باعث سرکوب هرچه بیشتر زنان است، بلکه به شدت نقش والد را نیز تقلیل میدهد به غریزه! مادر/پدر بودن مسئولیتی‌ست بسیار بزرگ، سخت و غیرقابل برگشت و گاهی حتی محدودکننده. فکر می‌کنم ما والدین باید علیه این تفکر بربیاشوبیم و تعاریف مقدس‌گونه و بیش‌رومانتیک شده از والدگری را پس بزنیم. البته که تاریخ پر است از والدینی که فرزندانشان را بدبخت کرده‌اند! کافی‌ست درست نگاه کنیم. والد شدن یک نقش است که الزاما همه علاقه ندارند آن را برعهده بگیرند. اگر انتخاب کرده‌اید که فرزندی نداشته باشید، امروز روز شماست. برای قضاوت‌ها و سرزنش‌هایی که می‌شوید متاسفیم.
