معصومیان با ۲۵ سال سابقه در حوزه گویندگی خبر و اجرا در رادیو، ساعاتی قبل به دلیل ابتلاء به ویروس کرونا درگذشت.

او پس از ابتلاء به بیماری کویید ۱۹ در بیمارستان بستری شده و روزهای پایانی عمر در کما بود.

انتشار فراخوانی در مجله سروش در سال ۷۲ برای گویندگی رادیو، معصومیان را ترغیب به همکاری با این رسانه کرد. در اواخر سال ۷۳ از او دعوت شد که برای گویندگی خبر همکاری خود را با رادیو آغاز کند. نخستین همکاری های معصومیان با رادیو، در شبکه پیام شکل گرفت و هنوز هم با این شبکه همکاری داشت.

او از سال ۷۴ به عنوان گوینده برنامه های سیاسی رادیو و تلویزیون با صداوسیما همکاری داشت.

معصومیان که سال ها اجرای برنامه های «پیک بامدادی» و «بررسی رادیوهای بیگانه» را در رادیو ایران عهده دار بود، در این اواخر بیشتر با شبکه های پیام و گفت وگو ارتباط مداوم داشت.

او رادیو را چنین توضیح داده بود، «رادیو تنها رسانه گرم و ماندنی است؛ حتی اگر بیشتر از این هم پیشرفت کنیم رادیو جایگاه خودش را دارد.»