برترین ورزشکار سال ۲۰۱۸ سوئد حالا مه را از جلوی چشمانش کنار می‌زند تا با چشم خود ببیند چگونه به دردانه بی‌چون و چرای سرزمین گربه‌ای شکل بدل شده است. آچار فرانسه اسکوچیچ در حالی ضیافت ۲۸ سالگی‌اش را جشن گرفته که یاس‌ها و یاسمن‌ها به عشقش جهان را معطر کرده‌اند. او بی‌هیچ اما و اگر برای تیم ملی در مسیر پرفراز و نشیب جام جهانی موهبتی است. با شماره ۲۰ ایران که در قامت یک هافبک هجومی قادر است ماه را به یاد آسمان بیاورد هم‌صحبت شدیم و با حرفهای وینگر حرفهای برنتفورد مجلس بزمی برای دست‌های‌مان گرفتیم. گپ و گفت صمیمانه «اعتماد» با سامان قدوس را بخوانید.
همه کاره برنتفورد حالا در تیم ملی ایران به یک مهره تاثیرگذار بدل شده. کم نیست!
سعی می‌کنم در تیم ملی مجری سیاست‌های مربیان باشم و وظیفه‌ای که محول می‌شود را به بهترین نحو انجام دهم. من اگر بتوانم ماموریت خود را در میدان به درستی اجرا کنم حتما در موفقیت تیم ملی نیز تاثیرگذار خواهم بود. خوشحالم که کادرفنی و رسانه‌ها در این دو بازی از من راضی بودند و دلگرمم کردند.
حرکت به سمت خط آتش تیم ملی و تغذیه مهاجمان یکی از اصلی‌ترین کارهای توست. درسته؟
بله با حرکات انفجاری در میانه میدان به عمق دفاع حریفان می‌زنم تا هم نظم دیوار دفاعی رقیبان را به‌هم بریزم و هم برای فورواردها موقعیت ایجاد کنم. من پشت مهاجمان باید جنگ‌ها را ببرم و توپ را به پای مردان خط حمله برسانم.
بی‌مداهنه حضورت از دقیقه ۶۴ بازی با عراق در میدان، حکم اکسیری بی‌بدیل را داشت.
شما لطف دارید.
این عین واقعیت است. پس از آنکه تو به جای عزت‌اللهی به میدان آمدی ما در فاصله‌ای کوتاه دوبار سنگر عراق را فتح کردیم و دیک ادوکات را به نیمکت دوختیم.
خوشحالم که توانستم در این پیروزی بزرگ سهیم باشم. نکته مهم این است که بچه‌ها پس از این دو بازی به هارمونی و هماهنگی لازم دست یافته‌اند و دیگر چشم بسته هم در زمین همدیگر را پیدا می‌کنیم. وقتی تیم منضبط عمل کند و اعتماد به نفس لازم را داشته باشد دیگر خرد کردن حریفان کار شاقی نیست. ما روز به روز بهتر خواهیم شد. ذره‌ای شک نکنید.
فکر می‌کردی شاگردان دیک ادوکات این‌گونه ناک‌اوت شوند؟
خب ما با قدرت بازی را شروع کردیم و تا عراقی‌ها خودشان را پیدا کنند به گل رسیدیم. بعد از آن هم به خوبی نبض میدان را در دست گرفتیم و اجازه ندادیم آنها روی دروازه ما خیمه بزنند. در مجموع تیم ملی این‌بار نمایش بی‌نقصی را ارایه داد و اجازه نفس کشیدن را از حریف پرمدعا سلب کرد.
تو به عنوان یک هافبک وضعیت خط میانی تیم ملی را چگونه آنالیز می‌کنی؟
ما مهره‌های کارسازی در خط میانی داریم که هر کدام‌شان به تنهایی می‌توانند برای حریفان دردسر ایجاد کنند. خوشبختانه تیم ملی از حیث مهره هیچ کم و کسری ندارد و در کنار یازده بازیکن فیکس، یک تیم آماده هم روی سکوها حضور دارد که می‌تواند به‌موقع وارد شود و وظیفه خود را به بهترین نحو انجام دهد. تیم‌های دیگر از این مزیت بهره‌مند نیستند.
حالا چقدر به صعود تیم ملی امیدواری؟ رک باش.
رسیدن به جام جهانی آرزوی هر تیمی است و ما هم از این قاعده جدا نیستیم. فکر می‌کنم هنوز برای حکم صادر کردن کمی زود است و باید منتظر دیدارهای بعدی بمانیم. آنچه مسلم است اینکه غرور بزرگ‌ترین حریف ماست و باید حواس‌مان باشد به واسطه دو پیروزی کار را تمام شده تصور نکنیم. ما هنوز تا جام جهانی فاصله زیادی داریم و باید با منطق پیش برویم و از احساسات دوری کنیم.
نبرد با امارات در دوبی را چگونه ارزیابی می‌کنی؟
تیم‌های عربی تقریبا شبیه به هم بازی می‌کنند و ایده‌های مشترکی برای دفاع و حمله دارند. واقعیت این است که نتیجه این پیکار برای ما بسیار مهم است و اگر بتوانیم در امارات ۹ امتیازی شویم از هر جهت شرایط مطلوبی پیدا خواهیم کرد و با طیب خاطر بیشتری در مسیر جام جهانی قدم خواهیم برداشت. این بازی بسیار مهم و حیاتی است.
راستی شنیدیم بچه‌های تیم ملی در دوحه جشن تولد شکوهمندی برایت گرفتند و حسابی سورپرایز شدی.
آره بچه‌ها خیلی محبت کردند و غافلگیر شدم. امیدوارم بتوانم در شادی‌های‌شان سهیم باشم. ما یک تیم صمیمی و همدل هستیم و برای همین از جان و دل برای شاد کردن دل همدیگر مایه می‌گذاریم. دم همه بچه‌ها گرم که در روز تولدم تنهایم نگذاشتند.
تو الان دقیقا چند ساله‌ای؟
۲۸ سال.
پس تا خط پایان خیلی مانده!
سعی می‌کنم تا زمانی که بازی می‌کنم مهره موثری باشم و باری از روی دوش تیم بردارم. من هنوز آرزوهای بسیاری دارم و دلم می‌خواهد در جام جهانی بدرخشم و پیشرفت بیشتری کنم. بالاخره جام جهانی مهم‌ترین ویترین فوتبال دنیاست و آنها که خوب کار می‌کنند حتما دیده خواهند شد.
از اتمسفر حاکم بر تیم ملی حرف نزدی.
همه چیز روبه‌راه است و بچه‌ها هم‌قسم شده‌اند که زودتر از دیگر حریفان، ایران را به جام جهانی سوق دهند. کادر فنی هم انصافا زحمت می‌کشد و خلاصه همه چیز برای کسب بهترین نتایج فراهم است. ما بی‌حاشیه‌ترین تیم ملی را داریم و این یک حُسن است.
راستی در برنتفورد راحتی؟
بله ما تیم مقتدری را راهی لیگ برتر انگلیس کردیم و می‌دانید که آرسنال را بردیم و با کریستال پالاس و استون‌ویلا مساوی کردیم. شرایط من هم مطلوب است و خوشبختانه خودم را با شرایط جدید وفق داده‌ام. امیدوارم برنتفورد بتواند به جایگاه واقعی‌اش در فوتبال جزیره برسد.
پسر مالمو هنوز دلش در آسمان اسکاندیناوی است یا به آسمان ابری تهران هم فکر می‌کند؟
مالمو را دوست دارم چون زادگاهم است اما تهران و ایران را دوست دارم چون به آنجا تعلق دارم. وقتی پیراهن سفید تیم ملی بر تنم نشسته معلوم است که دلم کجاست و چگونه می‌تپد.
