طولانی شدن غیبت کمال کامیابینیا، پرسپولیس را با شرایط سختتری در شروع فصل تازه مواجه کرده است. در حالی که جدایی نفرات مهمی مثل حسین کنعانیزادگان، احمد نوراللهی و شهریار مغانلو و آمدن مهرههای جانشینی که به هیچ روی کیفیت کار آنها را ندارند، سرخها را به اندازه کافی تضعیف کرده، بهبود نیافتن مصدومیتهای شانه و ساق پای کامیابینیا هم امکان استفاده به موقع از وی برای مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان آسیا ۲۰۲۱ را از میان برده و خاطر جمعیهای کادر فنی قرمزهای تهرانی را که بهخودی خود نیز کاهش یافته، در سطح پایین نگه داشته است.
پنج بازیکن تازه صدی شده قرمزها شامل علیرضا ابراهیمی، علی نعمتی، رضا دهقانی، رضا اسدی و حامد پاکدل، بازیکنان بدی نیستند اما شاید در کوتاه زمان و حتی در طولانیمدت نتوانند همان خدماتی را ارائه بدهند که کنعانیزادگان در دفاع وسط، نوراللهی در هافبک وسط و مغانلو در هر دو پست مهاجم هدف و مهاجم مکمل به پرسپولیس ارزانی میداشتند.
حسن بازگشت به موقع کامیابینیا، امکان انجام وظیفه او چه در هافبک وسط که تخصص اوست و چه در دفاع وسط که حضورهای اضطراری ولی بسیار موفق در آن داشته، میبود و با همت وی و روحیه مثبتی که به سایرین انتقال میداد، هم سرخها در شروع مرحله حذفی لیگ قهرمانان قاره نمایش محکمتری را برای خود پی میریختند و هم در روزهای «پیش فصل» لیگ بیست و یکم که یک ماه بیشتر تا شروعش نمانده، با ترکیب و قوام بیشتر و با گزینههای اصلیتر خود به میدان میرفتند و زودتر معلوم میشد که چکارهاند و کجا ایستادهاند و باید چه بکنند.
حامل آرامش برای مضطربها
«کمال» از پرسابقهترین نفرات در جمع بازیکنان فعلی تیم فوتبال پرسپولیس است و بههمین سبب حضورش یک عامل راهنما برای تازهواردها و از هر نظر او فردی است که چه نفرات جدید و چه بازیکنان قدیمیتر تیم میتوانند به او تکیه کنند و راه و چاه کارها را از زبان او و روشهای رفتاری و عملکرد فنیاش بیابند. شاید تصور و ادعا شود که با ادامه حضور میلاد سرلک و محمد شریفی و با اضافه شدن رضا اسدی، قرمزها هافبک بهاندازه کافی دارند، بخصوص که میتوان در صورت لزوم از احسان پهلوان هم در مرکز خط میانی سود جست اما موردی که صحبتاش را میکنیم، مهمتر از این حرفها است و برای محکمتر شدن تیمی که رفتوآمدهای زیادی دو سه سال اخیر آن را کم استحکامتر از سابق کرده و از ذخایر فنی آن کاسته، وجود کامیابینیا میتوانست و هنوز هم میتواند یک عامل حیاتی باشد.
تجربه کلان او و انطباقپذیری سریعاش با هر شرایط تازهای و توان او در ارائه طریق به جوانترها و نفرات تازهوارد پرسپولیس چیزی است که فقط در نزد وی و چند کهنهکار دیگر پرسپولیس مثل سیدجلال حسینی و امید عالیشاه یافت میشود و در درجاتی پایینتر میتوان به مهدی ترابی و وحید امیری نیز بهعنوان چراغهای راهنما برای تازه واردان پرسپولیس اشاره کرد اما کامیابینیا چون بازیکنی چند منظوره و چند پستی است، شاید از این منظر بر همگنانش بچربد و شیوه کار قوی و روحیه همیشه بالای او عناصری هستند که میتوانند بهتازهواردان کم تجربه و مضطرب و احتمالاً لرزان قرمزهای تهرانی روحیه و دیدگاه لازم را برای ابراز وجودی سریعتر از معمول در جامههای سرخ و پر مسئولیت ببخشد و آنها را با کمترین فوت وقت بهجا افتادن در ترکیب پرسپولیس و انجام وظایف محوله نایل کند.
حضوری واقعاً حیاتی
کامیابینیا از اردیبهشت ماه امسال که در واپسین هفتههای لیگ بیستم مصدوم و در دیدارهای دو سه هفته آخر و سرنوشتساز لیگ ناپیدا شد، تا امروز با انواع مصدومیتها دست بهگریبان بوده است. او حتی برای همراهی تیم ملی در دیدارهای بسیار حساس خردادماه در مرحله دوم مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۲ عازم بحرین محل انجام این بازیها شد اما در آنجا دردهای قبلیاش عود کرد و مسئولان تیم ملی مجبور به عودت دادن وی به تهران شدند بدون اینکه وی توانسته باشد بهطرزی شایسته و لازم در صعود قاطعانه یوزها به مرحله نهایی انتخابی این پیکارها نقش و سهم خود را ایفا کند.
با توجه به خوب نشدن درد کهنه و مزمن کامیابینیا در ناحیه شانه که در سالهای اخیر بارها دچار عارضه در رفتگی شده و به پاشنه آشیل وی تبدیل شده و قابل درمان به طور کامل نیست و همچنین درد در ناحیه ساق پا که محصول حضور در تمرینات تیم ملی در تهران و شهر منامه بود و البته با احتساب «دیر اثر بودن» معالجات صورت گرفته روی او، از «کمال» در دو دیدار نخست تیم ملی در مرحله پایانی انتخابی جام جهانی بیست و دوم نیز خبری نبوده است و او نه در بازی خانگی با سوریه شرکت کرد و نه در مسابقه با عراق در خاک قطر مشارکت داشت.
ادامه روند پیروزیبار تیم ملی در این دو دیدار سبب شد از بابت غیبت کمال ضرری دامان یوزها را نگیرد و شاید غیبت او در بازی با استقلال تاجیکستان در شهر «دوشنبه» این کشور هم خسران بزرگی محسوب نشود اما حضور او در دیدارهای احتمالی بعدی قرمزها در این عرصه آسیایی و البته لیگ بیستویکم که از ۲۷ مهرماه کلید میخورد، واقعاً حیاتی است و اوست که باید با حضور مؤثر و توأم با دوندگی و مبتنی بر فکرش به تازهواردها و جوانترهایی خط فکری بدهد که با فلسفه بازی مؤثر در تیمی بسیار پر مسئولیت مثل پرسپولیس بهکلی ناآشنا هستند و به تبع آن به یک راهنمای قوی در این زمینه و در مرکز میدان بشدت محتاجاند.
دیدگاهی روشنتر و بهتر
با حضور و ارائه طریقهای کامیابینیا نه تنها رضا اسدی میتواند انطباقی سریعتر با شرایط مرکز خط میانی پرسپولیس بیابد بلکه سرلک و شریفی هم که هافبک وسطهای باقیمانده از فصل پیشاند، اطمینان خاطر بیشتری پیدا میکنند. همین نظر گاه برای مرکز خط دفاعی هم صادق است و کامیابینیا میتواند با قدری عقبتر نشستن و جمع کردن توپهای سرگردان و قطع ارسالهای حریفان به قلب دفاعی سرخها باعث قوام بیشتر ترکیب تازهای شود که یحیی گلمحمدی برای این نقطه پساز کوچ کنعانیزادگان به لیگ قطر در ذهنش طراحی کرده و با گزینش این مربی از میان نفراتی چون ابراهیمی، فرجی، نعمتی و البته سیدجلال حسینی شکل میگیرد. بله، پرسپولیس نه به یک کمال همیشه مصدوم و چراغ راهنمای خاموش بلکه چراغی نیاز دارد که در روزهای خوش این هافبک ۳۱ ساله نورافشانی بسیار مؤثری داشته و کمک کرده که اطرافیان وی نیز اوضاع را بهتر و روشنتر ببینند و به تبع آن عملکرد مؤثرتری داشته باشند.
کمال از فردا در تمرین پرسپولیس؟
بالاخره کمال کامیابینیا به تهران برگشت. کاپیتان سوم پرسپولیس در این فصل که حدود سه ماه و نیم است از ناحیه مچ پا مصدوم بوده طی یک ماه و نیم اخیر در دبی اقامت داشت و مراحل بهبودیاش را آنجا گذراند.
دیروز کامیابینیا همراه با سید جلال حسینی در ساختمان باشگاه حاضر شد و جلسهای با صدری رئیس هیأت مدیره باشگاه داشت که موضوع جلسه سید جلال ظاهراً مسائل مالیاتی بوده اما در مورد کمال مشخص نشد چه چیزی دلیل حضورش در باشگاه بوده است.
در عین حال پیشبینی میشود کامیابینیا بعد از مدتها غیبت از فردا و با شروع مجدد تمرینات پرسپولیس در ورزشگاه شهید کاظمی حاضر شود. گفته میشود احتمالاً شرایط او توسط تیم پزشکی و کادر فنی بررسی خواهد شد تا مشخص شود که او میتواند تمرینات انفرادیاش را آغاز کند. اگر کمال از فردا برگردد در خوشبینانهترین حالت در لیست بازی با الهلال قرار خواهد گرفت.