حمید منوچهری: از هر کدام از بچه‌های رادیو که سوال کنید یکسری گرفتاری ها دارند

این گوینده، دوبلور و بازیگر باسابقه در گفت‌وگویی با ایسنا درباره درخواستش از رییس جدید صداوسیما و پیشنهادش به پیمان جبلی ـ فردی که به تازگی بر صندلی ریاست صداوسیما نشسته است ـ گفت: من چند سال از بازنشستگی‌ام گذشته است، برای خودم چیزی نمی‌خواهم؛ فقط می‌خواهم نمایش باشد و با تمام وجودم این را می‌خواهم.

او در عین حال به صحبت هایش اضافه کرد: عزیزان جوانی که در رادیو داریم با کدامین درهم و دینار می خواهند زندگی شان را بگذرانند؟ از این عزیز، جناب پیمان جبلی که تشریف آوردند و جایگزین آقای علی عسکری شده‌اند، می‌خواهیم که به این جوان ها برسند. مطمئنا خودشان بچه دارند و می‌دانند که خواسته جوانان چیست. من هیچی نمی‌خواهم، حتی برای بچه‌های خودم هم چیزی نمی‌خواهم، آنها دارند کارشان را انجام می دهند، اما رادیو به هر جهت یکسری کمبودها دارد و این کمبودها را خود عزیزان بهتر از همه می‌دانند؛ نیازی به گفتن من حقیر و دیگران نیست. این کاستی ها و کمی ها در طول این مدت بوده و اگر به همین گونه پیش برود، باز هم هست که باید از بین برود و ان شاءالله از بین خواهد رفت.

منوچهری خاطرنشان کرد: از هر کدام از بچه‌های رادیو که سوال کنید یکسری گرفتاری ها دارند که می خواهند این گرفتاری ها برطرف شود. یک خانه پنجاه متری نزدیک به پنج میلیون اجاره و نزدیک به پنجاه میلیون یا شصت میلیون پیش قسط دارد، جوان ها از کجا می‌خواهند بیاورند؟ اگر به من باشد می‌خواهم برای تمامی بچه‌ها و جوان‌های عزیزمان که با تمام وجودشان آمده‌اند و عاشق این کار هستند مسکن بدهند. اگر مسکن بدهند، دیگر هیچی نمی‌خواهند. هر کدام از این جوان‌ها که دست رویشان بگذاری، ندارند، چون پدران این عزیزان هم نمی توانستند برایشان مهیا کنند. چون چیزی نداشتند. خیلی سال است که دیگر مسکن ندارند. البته زمانی به بچه‌های سازمان مسکن داده می‌شد ولی تمام شد. حدودا تا سال ۷۲ به بچه‌ها مسکن می‌دادند اما از آن سال به بعد دیگر مسکنی داده نشد. من آرزویم این است که تمام جوان‌ها یک زندگی نیمه مرفه داشته باشند. یک دریافتی درست داشته باشند که بتوانند این زندگی را بگذارنند.

این گوینده و دوبلور باسابقه در ادامه با تاکید بر اهمیت فراهم بودن مسکن برای جوانان فعال در صداوسیما، عنوان کرد: همه مدیران اگر احیانا مسکن دارند می‌دانند که تمامی آسایش ها می‌تواند در مسکن باشد؛ مسکن که باشد خیلی کارها می‌توانند انجام دهند. نزدیک به ۴۰ سال است تمام آرزویم برای جوان ها یک امنیت شغلی است. این امنیت خیلی لازم است. اگر این امنیت باشد تمامی جوان‌ها می‌توانند نفس بکشند و در تمامی کارها  زایش های بسیار بزرگ داشته باشند. اما اگر مسکن نداشته باشند، فکرشان هزار و یک جا هست، غیر از جایی که باید باشد.

حمید منوچهری در پایان گفت: آرزو می‌کنم که به حق مولا همه جوان ها خوب و خوش و خرم بوده و از حداقل ها برخوردار باشند تا بعد بتوانند در کار هنری که طرفش آمدند و با آن زندگی می‌کنند، به جایگاهی برسانند که حقشان است.