این تاثیر در کودکان نیز مشاهده شده است، بنابراین احتمالاً این یک واکنش اکتسابی نیست اما می‌تواند ژنتیکی باشد. یک مطالعه سوئدی نشان داد که در خانواده‌هایی که یکی از والدینشان به این بیماری مبتلا بودند، بیش از نیمی از کودکان نیز به آن مبتلا شدند. یک تیم تحقیقاتی جداگانه حتی دو مکان را در ژنوم انسان پیدا کرده است که ممکن است این
از نظر مکانیکی، این وضعیت ممکن است ناشی از سیگنال‌های متقاطع در نورن‌های مغز باشد. دانشمندان حدس زده اند که فعال شدن شدید عصب بینایی، مانند آنچه از ورود نور شدید خورشید به دست می‌آورید، می‌تواند به عصب سه قلو مجاور نشت کند، که به تحریک بینی پاسخ می‌دهد و منجر به عطسه می‌شود یا ممکن است در جای دیگری از مغز نهفته باشد.
چند سال پیش، محققان دانشگاه زوریخ برای آزمایش نظریه دیگری ۱۰ عطسه فوتونی و ۱۰ عطسه غیر سرپایی را به کار گرفتند. آن‌ها امواج مغزی را با استفاده از الکتروانسفالوگرام (EEG) در حالی که چراغ‌ها روی سوژه خود چشمک می‌زدند اندازه گیری کردند. عطسه سبک فعالیت بیشتری را در قشر بینایی نشان داد و نشان می‌دهد که این افزایش حساسیت به نور این فرایند بازتابی را فراتر از ساقه مغز گسترش می‌دهد.
