کاوه سجادی حسینی درباره اهمیت برگزاری جشنواره‌های فیلم‌کوتاه به گفت: جشنواره‌های موضوعی، به دلیل موضوع مشخصشان، ممکن است از لحاظی کار را سخت کنند اما این محدودیت باعث خلاقیت می‌شود. مهم‌ترین فاکتوری که فیلمسازان باید در نظر داشته باشند این است که حاصل کارشان شعاری نشود و وقتی قرار است در اثر  موضوعی خاص مطرح شود، ذات هنری و سینمایی‌اش از دست نرود.

وی افزود: در جشنواره‌هایی مانند سلفی۲۰، به عنوان یک رویداد نوپا و تازه نفس، بحث دو طرفه‌ای از حمایت است. اول اینکه آن‌ها برای حمایت از فیلم کوتاه تاسیس شدند که فرصت مغتنمی هستند پس مهم است که به سمت سینمای دولتی حرکت نکرده، نگاه مرسوم را از نظر دور کنند و به ریسک پذیری فیلم‌سازها اهمیت دهند. باید سعی کنند که جشنواره‌ای با نگاه جهان شمول باشد و نه نگاه فردی و سلیقه‌ای. دومین بحث حمایت این است که باید از برگزاری چنین جشنواره‌های حمایت کرد. چون فضایی برای نمایش و دیده شدن آثار هنرمندان است.

سجادی حسینی با اشاره به اهمیت توجه فیلمسازان به محیط پیرامونشان عنوان کرد:  برای ساخت یک اثر خوب، فیلمساز باید به خودِ زندگی توجه کند. قبل از هر کاری توجه به جزئیات زندگی خیلی کمک می‌کند.  بعد از آن فیلم دیدن، باعث می‌شود که  فاکتورهای تصویری خوب را بشناسند. ضمن اینکه مطالعه، مشاهده، کتاب خواندن و … را نباید فراموش کرد. سینماگر باید در هر حوزه‌ای اطلاعات داشته باشد. قرار نیست او متخصص باشد اما برای ساخته و پرداخته کردن یک متن باید بی‌اطلاع نباشد.

وی با اشاره به اهمیت دانش فیلمسازی یاداور شد: بدون سواد سینمایی، اثر خوب اتفاق نمی‌افتد. سواد و سلیقه در کنار هم هستند و یکدیگر را همپوشانی می‌کنند. هر چه سواد فیلمساز بیشتر باشد، سلیقه بهتری هم پیدا می‌کند. در نتیجه اثرش باعث می‌شود مخاطبین هم چیزهای بیشتری را از فیلمش دریافت کنند.

این کارگردان اظهار کرد: سینمای ایران به دلیل نوع نگاه و شکلی که دارد در اجتماعی‌ترین حالتش نیز یک نگاه شاعرانه در آن موج می‌زند. ما با المان، نماد و نشانه گاهی حرف‌هایمان را می‌زنیم و در دیالوگ، تصویر و روابط انسانی مجبوریم شاعرانگی کنیم تا احساس ۲ کاراکتر را نشان دهیم. در سینمای ما به شکل ناخواسته پیوندی زیر متن و درونی با سینمای شاعرانه وجود دارد.
این فیلمساز درباره لزوم توجه به سینمای شاعرانه  اظهار کرد: سینمای ما به خاطر حمایت کم و تماشگر عام و غیرفعال به دنبال داستان و درام می‌گردد و شاعرانگی تام را بر نمی‌تابد. اما حمایت دولت از این سینما بسیار مهم است‌. هر کشوری یک سینمای شاعرانه دارد که آینه فرهنگ آن کشور است. از مهم‌ترین فیلمسازان ما در سینمای شاعرانه، عباس کیارستمی، سهراب شهید ثالث و … هستند که توانستند زبان تازه‌ای به سینمای اضافه و قواعد را عوض کنند.

سجادی‌حسینی گفت: ما سینماگر شاعر و شاعرانگی در سینما زیاد داریم ولی گاهی اوقات این خطر وجود دارد که بین شعر و شعار به سمت شعار حرکت کنند و یک فیلم خیلی نمادین به وجود بیاید. این سینمای شاعرانه باید حمایت شود تا در اکران نیز دچار توقف نشود.

این کارگردان درباره معیارهای یک اثر خوب بیان کرد: به قول هیچکاک ۳ عنصر در فیلم ساختن مهم است: ۱.فیلمنامه، ۲ فیلمنامه ۳ فیلمنامه. فیلمنامه حرف اول را می‌زند و مهم‌تر از همه اینکه فیلم جشنواره‌ای نباید بسازیم. یعنی فیلمی که فقط برود در جشنواره‌ها جایزه بگیرد نسازیم. فیلم باید هدف، حرف و نگاه داشته باشد.
وی افزود: باید با قلبمان فیلم بسایم. وقتی احساس خودمان را بسازیم، بالاخره یک جا دیده می‌شود و آنچه که از دل برآید لاجرم بر دل نشیند. فیلم‌هایی که در سطح حرکت نمی‌کنند و از پیچیدگی به سادگی می‌رسند، فیلم‌هایی خوب و عمیق هستند اما فیلم‌هایی که از سادگی به پیچیدگی می‌رسند، پس از مدتی فراموش می‌شوند.