بهروز رسایلی در روزنامه همشهری نوشت: به جدول لیگ برتر که نگاه کنیم، پرسپولیس ۲۲ امتیازی را فقط در ۳ امتیازی استقلال صدرنشین می‌بینیم. تازه این در شرایطی است که کمیته استیناف ۲ امتیاز بازی با گل‌گهر را از حساب آبی‌ها کسر نکند. بنابراین چیزی به اسم «بحران» مطلقا نمی‌تواند وجود داشته باشد.
با این حال آنچه امروز هوادار پرسپولیس را آزار می‌دهد، نمایش‌های دور از انتظار سرخپوشان در زمین بازی است. هر تیمی افت و خیز دارد و حتی بایرن‌مونیخ و رئال‌مادرید هم قرار نیست همیشه خوب باشند. با این حال دوران افت کیفی پرسپولیس بیش از حد طول کشیده و این تیم در فصل جاری جز چند استثنا، عمدتا کمتر از حد انتظار ظاهر شده است. ادامه این شرایط در بازی با ذوب‌آهن هم صدای خیلی‌ها را درآورد؛ به‌طوری که با وجود برتری ۲گله قرمزها، شاهد اعتراضات زیادی در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی بودیم.
آیا پرسپولیس نان اسمش را می‌خورد؟
دیدار با ذوب‌آهن قشنگ از آن دست مسابقاتی بود که تیم حریف مرعوب نام و نشان پرسپولیس شده بود و به‌خاطر استرس مواجهه با مدافع عنوان قهرمانی، به اشتباه افتاد. شاید اگر بازیکنی غیراز وحید امیری در تیمی غیراز پرسپولیس آن ارسال ساده را روی دروازه ذوب‌آهن انجام می‌داد، دروازه‌بان این تیم آنطور به اشتباه نمی‌افتاد. بعد هم داستان آن خطای بی‌مورد پنالتی پیش آمد تا پرسپولیس در یکی از بدترین روزهایش با ۲گل به برتری برسد.
تیم یحیی باید شکرگزار برند ترسناک پرسپولیس باشد وگرنه خیلی از این امتیازات جمع نمی‌شد. پرسپولیس برابر ذوب‌آهن فقط ۳ضربه داخل چارچوب داشت و ۲گل زد. شاید باور نکنید، اما آنها برابر ویستاتوربین هم از ۵ضربه داخل چارچوب‌شان به ۴گل رسیدند. پرسپولیس در دیدار با پیکان هر ۳ضربه داخل چارچوبش را گل کرد و در دیدار با استقلال هم چون هیچ ضربه داخل چارچوبی نداشت به گل نرسید!
اینها یعنی پرسپولیس کمتر از حد انتظار موقعیت می‌سازد، اما خوش‌اقبال است که سطح کیفی رقبا به اندازه کافی بالا نیست و آنها مخصوصا تحت‌تأثیر سابقه سرخ‌ها آسیب‌پذیر هستند. اگر قرار باشد تیمی بدون ترس، با اعتماد به نفس بالا برابر پرسپولیس بازی کند، شاید شرایط دیگری رقم بخورد. نمی‌خواهیم از تراژدی دیدار با الهلال مثال بزنیم، چون تیم عربستانی از نظر قدرت فنی هم در سطح بسیار بالایی بود. در عین حال آنها راحت فوتبال‌شان را بازی کردند و از ضعف‌های فنی پرسپولیس نهایت استفاده را بردند.
بلاتکلیفی محض
به نزدیکی‌های نیم‌فصل اول رسیده‌ایم، اما هنوز سؤالات زیادی در مورد ترکیب پرسپولیس بی‌جواب باقی‌مانده است. آیا شما می‌دانید دفاع چپ اصلی پرسپولیس کیست؟ سعید آقایی؟ وحید امیری؟ علی شجاعی؟ آیا می‌دانید مهدی شیری چرا هنوز دفاع راست پرسپولیس است؟ با چه کارنامه‌ای؟ با کدام دستاورد؟ آیا شما می‌دانید زوج اصلی خط حمله پرسپولیس چه کسانی هستند؟ آیا شما می‌دانید برتری عیسی آل‌کثیر به مهدی عبدی چیست؟
آیا شما می‌دانید پست وحید امیری کجاست؟ چرا در هر مسابقه حداقل ۳بار باید جای وحید عوض شود؟ به‌نظر میرسد خود مربیان پرسپولیس هم نمی‌دانند از این تیم چه می‌خواهند. قطعا یکی از استدلال‌های آنان جدایی بازیکنانی کلیدی و ضعف تدریجی تیم است، اما مگر بقیه تیمهای حاضر از نظر بضاعت انسانی در چه سطحی قرار دارند؟ شاید یحیی و شرکا قبول نکنند، اما پرسپولیس کنونی واقعا چیزی نیست که باید باشد.
