حالا دیگر خبر اخراج رشید مظاهری از استقلال کسی را متعجب نمیکند. او هفتههاست که بهطور کامل از برنامههای فرهاد مجیدی خارج شده است. مظاهری تنها در هفته دوم و بازی با ذوبآهن فرصت حضور در میدان را پیدا کرد. در آن مسابقه حسین حسینی در دقیقه هشتم آسیب دید و مظاهری به زمین رفت. اتفاقا رشید کلینشیت کرد و یکی دو موقعیت خوب را هم از تیم حریف گرفت، با این حال پس از آن هرگز فرصت بازی پیدا نکرد تا روشن شود مشکلش خیلی هم «فنی» نیست.
خود مظاهری هم بعد از پایان مسابقه در میکسزون ورزشگاه فولادشهر از مشکلات غیرفوتبالیاش سخن گفت که تمرکز را از او گرفته است. پس از آن سریال خط خوردنهای این بازیکن از فهرست ۱۸نفره استقلال شروع شد. مظاهری آن اوایل سعی میکرد با استوریهای حمایت از باشگاه، تعصبش را نشان بدهد و وجههاش بین هواداران را حفظ کند، اما کمکم حوصله او سر رفت. رشید یک استوری اعتراضآمیز خطاب به فرهاد مجیدی گذاشت و کمی بعد به بهانه بیانضباطی در اختیار باشگاه قرار گرفت.
نه؛ به این دلایل
بیگمان خرید و تمدید بد در لیگ امسال کم نداشتهایم، اما از هر طرف که نگاه کنیم ادامه همکاری استقلال با رشید مظاهری زیانبارترین تصمیم ممکن از این دست بود.
اول اینکه استقلال یک گلر مدعی به اسم حسین حسینی داشت و یک گلر آیندهدار به نام علیرضا رضایی را هم جذب کرد.
دوم اینکه مظاهری پارسال با حسینی هم رابطه خوبی نداشت، چه برسد به اینکه علاوه بر او بتواند ارتباطش با یک دروازهبان جدید را مدیریت کند.
سوم اینکه رشید اصلا دروازهبان ارزانی نبود که باشگاه بخواهد قراردادش را بدون توجیه فنی تمدید کند.
چهارم اینکه زاویه با این دروازهبان، از معدود وجوه مشترک فرهاد مجیدی و احمد مددی بود و سرمربی و مدیرعامل پیشین استقلال دیدگاه جالبی نسبت به ادامه همکاری با این بازیکن نداشتند.
پنجم اینکه همه ایران فهمیدند رشید بعد از ناامیدی از استقلال دورهایش را زد و چون مشتری خوب پیدا نکرد دوباره پای میز مذاکره برگشت…
باور کنید این فهرست را همچنان میتوان ادامه داد، اما دستکم به این ۵ دلیل قرارداد مظاهری نباید تمدید میشد. این اتفاق اما رخ داد تا هم پول زیادی از بین برود و هم در فصل نسبتا آرام آبیها حاشیه کاذب ساخته شود. خب چرا این کار را کردید؟