خبر به ظاهر ساده است؛ اینکه مسوولان باشگاههای الاهلی و الریان قطر به پاس قطعی شدن حضور ایران در جامجهانی ۲۰۲۲، برای محمدحسین کنعانیزادگان و شجاع خلیلزاده دو بازیکن ایرانی این تیمها جشن گرفتهاند. در این جشنها تصویری از این دو بازیکن با پیراهن تیم ملی کشورمان روی یک کیک زیبا نقش بسته است. این اتفاق البته منحصر به ایران نیست؛ چه اینکه در اردوی السد قطر هم شاهد برگزاری جشنی مشابه برای هافبک اهل کرهجنوبی این تیم بودیم.
ایران و کره به فاصله چند روز صعودشان به مرحله نهایی جامجهانی را قطعی کردند و حالا قطریها به عنوان میزبان جامجهانی، با چنین ترفند ساده و کمهزینهای به میهمانان سال بعد خود خوشامد گفتهاند. زیبایی همیشه در گرانی نیست، گاهی در خلاقیت و سادگی است. صد البته قطر ابایی از تقبل هزینههای سنگین برای یک میزبانی شایسته در جامجهانی نداشته، اما از این روشهای معمولی هم غافل نشده است. از روزی که اسم قطر به عنوان میزبان جامجهانی اعلام شد، فشارهای بسیار زیادی روی این کشور وارد آمد. خیلیها در این که این کشور کوچک آسیایی بتواند از عهده برگزاری این تورنمنت بر بیاید تردید داشتند و خیلیهای دیگر نحوه اعطای میزبانی به قطر را نامشروع میدانستند. این فشارها هنوز هم ادامه دارد، اما قطر عزمش را جزم کرده تا میزبانی خوبی داشته باشد و انتشار اخباری شبیه به برگزاری جشن برای ایرانیها، نشان میدهد آنها تا چه حد به جزئیات توجه داشتهاند.
این کار شیک به علاوه میتواند نشان بدهد فوتبال در ذات خودش زیباییهای بسیار زیادی دارد و میتوان از آن ابزاری برای دوستی و لذت بردن ساخت. این چیزی است که ما در ایران معمولا فراموشش میکنیم و اغلب وقت و انرژیمان را به جنگ و جدل و ستیز با هم میگذرانیم. تیم ملی ایران قاطعانه به جامجهانی صعود کرده و در کشور میزبان برای بازیکنان ما جشن گرفتهاند، اما در ایران کلی دعوا بین باشگاهها و تیم ملی داریم و همان دو بازیکن هم به سوژهای برای مجادلات فرسایشی و پایانناپذیر تبدیل شدهاند. این درد را به که میتوان گفت؟