در آخرین روز پنجره زمستانی نقل‌وانتقالات و در شرایطی که بازیکنانی همچون رشید مظاهری، عارف آقاسی، آرش رضاوند و امین قاسمی‌نژاد از استقلال جدا شده بودند، فرهاد مجیدی در نشست خبری پیش از بازی تیمش برابر ذوب‌آهن مطالب قابل‌توجهی در این مورد به زبان آورد. مضمون حرف‌های سرمربی استقلال این بود:«تا وقتی سرمربی استقلال باشم، هر بازیکنی درخواست جدایی بدهد، فورا و بدون آنکه فکر کنم با آن موافقت خواهم کرد. بازیکن باید از خدایش باشد که در استقلال بازی می‌کند.

هیچ بازیکنی در این جایگاه نیست که برای استقلال شرط بگذارد. بنابراین هر کسی بیاید و درخواست جدایی بدهد، فورا موافقت می‌کنم. ممکن است نوع جدایی بازیکنان از نظر باشگاه طور دیگری باشد، اما از نظر من هر کسی می‌رود، قطعی رفته است.» این اظهارات به سرعت در شبکه‌های اجتماعی بولد شد و واکنش‌های متفاوتی را برانگیخت؛ برخی از اعتباری که مجیدی به پیراهن استقلال می‌دهد تمجید کردند و گروهی نیز این مدل سوگیری را برخلاف آداب حرفه‌ای‌گری دانستند. اینکه موضع کدام گروه درست است، بحثی جداگانه را می‌طلبد. نکته کلیدی اما چیز دیگری است؛ اینکه مجیدی فقط چند‌ماه پیش اظهاراتی کاملا متفاوت با این به زبان آورده بود.

فرهاد اردیبهشت چه گفته بود

اردیبهشت همین امسال، در نشست خبری پیش از بازی با پرسپولیس، سرمربی استقلال مطالبی کاملا متفاوت در مورد موضوع جدایی بازیکنانش به زبان آورده بود. این بخشی از سخنان فرهاد مجیدی در نشست خبری پیش از آن بازی است: «متأسفانه استقلال در ۲سال گذشته بدون نظر سرمربی بسته شده است. به هواداران قول می‌دهم اجازه ندهم که یک بازیکن از این تیم جدا شود. با چند بازیکن صحبت کردم و قراردادشان را قبل از پایان لیگ تمدید می‌کنند.

اگر پیشنهاد خارجی داشته باشند تصمیم با خودشان است، اما من اجازه نمی‌دهم که هیچ بازیکنی از تیم جدا شود.» چنان که می‌بینید این جملات ۱۸۰درجه با مواضع جدید مجیدی متفاوت است. شاید مقداری تفاوت را بتوان حمل بر تغییر شرایط یا حال و احوال گوینده کرد، اما تناقض موجود میان سخنان دیروز و امروز مجیدی آنقدر عظیم است که آدم باور نمی‌کند هر دوی اینها را یک نفر گفته باشد.

به‌خودت نگاه کردی؟

در مورد سخنان اخیر فرهاد یک نکته دیگر هم وجود دارد. او در حالی جدایی خودخواهانه بازیکنان از استقلال را تقبیح می‌کند که خودش در دوران بازی، چندین بار این کار را انجام داد. او در میانه‌های لیگ یازدهم از استقلال پرویز مظلومی جدا شد و شانس‌های این تیم را برای قهرمانی در لیگ برتر از بین برد. این همان فصلی است که استقلال در داربی برگشت با درخشش غافلگیرکننده ایمون زاید به پرسپولیس باخت. او در میانه‌های لیگ سیزدهم هم در حالی به میل و صلاحدید خودش از میادین خداحافظی کرد که امیر قلعه‌نویی سرمربی وقت استقلال به‌شدت با این موضوع مخالف بود. از امیر نقل می‌کنند که آن زمان از مجیدی خواسته بود تا پایان فصل کنار تیم بماند، حتی به این قیمت که حضور منظم در تمرینات نداشته باشد یا به سفرهای شهرستان نرود. با این حال باز هم او نپذیرفت و خداحافظی کرد. حالا چه شده است که هیچ بازیکنی در تیم فرهاد حق ندارد بر سر منافع و شرایط خودش چانه‌زنی کند؟

آب پاکی روی دست امین

به هر حال اظهارات مجیدی می‌تواند به‌معنای ریخته شدن آب پاکی روی دست امین قاسمی‌نژاد هم باشد؛ بازیکنی که گفته بود قرضی به گل‌گهر رفته و حتی از فرهاد تشکر هم کرده بود اما ادبیات سرمربی استقلال هرگز نسبت به او انعطاف مورد‌انتظار را نداشت. به‌نظر می‌رسد داستان قاسمی‌نژاد برای مجیدی تمام‌شده است. هرچند فرهاد قبلا هم در مورد این بازیکن دچار رفتارهای دوگانه شده بود. مجیدی بین ۲نیم‌فصل پارسال هر دو پایش را در یک کفش کرده بود که قاسمی‌نژاد را بگیرد، اما ابتدای فصل جاری وقتی او آزاد شد، ناگهان اعلام کرد این بازیکن را نمی‌خواهد و نهایتا هم فقط به‌خاطر اینکه او را از چنگ پرسپولیس در بیاورد با جذبش موافقت کرد!