رحیم نوروزی می گوید: «در ۱۰ سال گذشته به دلیل اتفاقات زیادی که برایم رخ داد از کار بازیگری پشیمان شدم، شاید دلیل آن این است که خیلی زیاد درگیر کارهای تکراری و مشابه شدم.»
نوروزی در ادامه صحبت های بالا توضیح داد: من نسبت به کار خودم جدی هستم، در برنامههای تلویزیونی و بخش خصوصی سیستم غلطی وجود دارد؛ یعنی آداب و رفتار فردی و گروهی اشتباه است که باعث آزار بازیگر میشود.
او درباره اخمو بودن چهره خود گفت: من معمولاً مدل صورتم بدین شکل است و در این چند سال هم کارهای جدی به من پیشنهاد شده است، اما این چین و چروک روی صورتم برای پیری و بالا رفتن سن است.
نوروزی که مهمان برنامه «شب نشینی» بود، درباره شروع فعالیت هنری اش گفت: من تئاتر را در کلاسهای اداره ارشاد اسلامی رشت شروع کردم و نزد اساتید بزرگ این مجموعه مثل بهروز بقایی شاگردی کردم. بعد کلاسهای استاد سمندریان را شرکت کردم و توانستم خودم را به مرحلهای برسانم که در عرصه ملی خودنمایی کنم.
نوروزی توضیح داد: برادر بزرگ من همیشه مشوق و راهنمای من در مطالعه، تحصیل، هنر و همه زمینهها بوده است و حتی گاهی هزینههای کلاسهایم را او پرداخت میکرد.
وی افزود: برخلاف خانوادههای دیگری که مخالف ورود فرزندشان به دنیای بازیگری بودند، پدرم نیز مشوق و حامی من در این زمینه بود.
نوروزی بیان کرد: شاید زمانی که همه به دنبال منفعت اقتصادی از این رشته بودند من همه رشتههایی را که بویی از هنر در آن بود شرکت میکردم، زیرا ولع به آموختن داشتم. در آن زمان با این کارها بیشتر میخواستیم خودمان را بشناسیم و به دنبال رشد و بلوغی در همه جوانب وجودی خودمان بودیم.
وی افزود: من در کنار آقای آستانه بازی کردم و شاید جالب باشد بدانید که در تئاتر هیچوقت دستمزد نداشتم و اما در حال حاضر عددهای سه رقمی برای دستمزد به بازیگران تئاتر پیشنهاد داده میشود.
نوروزی گفت: طبق دستورالعملی که در دهه هشتاد نوشته شد، دستمزد من با بیست اجرای تئاتر شاید دستمزدی نزدیک به ماهی دو میلیون تومان بود.
او ادامه داد: روزی مدیران به خاطر نگاه آماری که داشتند، گفتند تئاتر برای همه است، اما میدانیم که تئاتر امر همگانی نیست و متخصص حوزه خودش را می خواهد.
نوروزی توضیح داد: در حال حاضر در هر خانهای یک تئاتری وجود دارد یعنی هر کس سواد خواندن نصفه و نیمهای هم داشته باشد وارد تئاتر میشود که این اتفاق درستی نیست. در واقع تئاتر باید فرهنگ جامعه را شکل دهد و افراد را تربیت کند، اما برخی کسانی که روی صحنه حضور دارند، خودشان از این امر مستثنی هستند.
نوروزی اظهار کرد: من همیشه به اکنون فکر میکنم یعنی اینکه کجا ایستادهام و موقعیت پیش روی من چه خواهد بود، اگر بخواهم واضح بگویم به مفاهیمی مثل کودک درون که در عالم روانشناسی معنا دارد، خیلی اعتنایی نمیکنم. البته روی صحنه تئاتر اگر مرا دیده باشید بسیار فرد بازیگوشی هستم و آرام و قرار ندارم و باید انرژی خودم را به گونهای تخلیه کنم.
نوروزی گفت: من در کاخ کلاردشت دو سال به عنوان مدیر مرمت بودم و با آجر به آجر این بنا کار کردم و در دوره کارآموزی تحصیلی ام نیز در کاخ مرمر حضور داشتم. از سال ۶۵ خوشنویسی میکردم، ولی در حال حاضر برای سرگرمی خوشنویسی میکنم و به دنبال یک فرم مستقل خودم هستم که بتوانم یک نمایشگاه بزنم.