انجمن فیلم کوتاه ایران (ایسفا)، نسبت به تعطیلی موقت موسسه هنر و تجربه و واگذاری وظایف آن به مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی اعتراض کرد.

در بیانیه ایسفا آمده است:

«در روزهای گذشته، خبر تعطیلی موقت فعالیت موسسه هنر و تجربه‌ ایرانیان منتشر شد. سازمان سینمایی در طراحی سیاست‌های جدید خود، حمایت از اکران عمومی فیلم‌های موسوم به هنر و تجربه را به مرکز گسترش سینمای مستند وتجربی واگذار کرد. اگر چه هنوز تصویر واضحی از شکل و شیوه‌ حمایت مرکز گسترش از این گروه فیلم‌ها اعلام نشده، اما به عنوان انجمن فیلم کوتاه ایران ( ایسفا ) هشدار می‌دهیم و نگرانی واضح  و صریح خود را از این تصمیم سازمان سینمایی و از دست رفتن بخش دیگری از بسته حمایتی سازمان سینمایی از فیلم‌های موسوم به هنر و تجربه اعلام می‌کنیم .
نمایش‌های عمومی هنر و تجربه – که بخش مهمی از فیلم‌های کوتاه وبلند به نمایش درآمده در آن، ساخته‌ اعضا این انجمن بوده – نقش مهمی در توجه و معرفی فیلم‌های جریان‌ساز این سال‌های سینما داشت و این تصمیم، اندک امید باقیمانده را از میان می‌برد. متمرکز شدن همه‌ فعالیت‌های منتسب به جریان تجربه‌گرای سینما، در مرکز گسترش سینمای مستند وتجربی، تصمیم درستی نیست. ساختار دولتی، نمی‌تواند جریان آزاد و تجربه‌گرای انبوه فیلمسازان کوتاه ومستقل و تجربی را تحمل کرده و بپذیرد. نگاهی که همواره به سینما با رقم و صندلی و تعداد مخاطب و فروش می‌نگرد، نمی‌تواند تحمل  نمایش فیلم‌های خارج از جریان عادی سینما را داشته باشد.
هنر و تجربه با همه‌ اشکالات اجرایی‌اش، این ویژگی را داشت که می‌توانست فارغ از هر گونه نگاه سیستماتیک و تولیدی و اقتصادی به سینما نگاه کرده و حامی جریانی باشد که اغلب با سرمایه‌های خصوصی و شخصی نوید تجربه‌های تازه در سینما را می‌دهد.
سازمان سینمایی علی‌رغم همه‌ وعده‌های آغازین برای حمایت از بخش خصوصی، اما در عمل یکی دیگر از بسته‌های حمایتی دولت از جریان خصوصی را با این تصمیم خود به بخش دولتی واگذار کرد. محدود شدن این بخش هیچ نوید روشنی برای سینما در پی نخواهد داشت. سینمایی که نیازمند تجربه‌های تازه‌تر است و نباید آن را با مناسبات مرسوم سینمای رسمی و تجاری کشور سنجید.
ما نگران بی توجهی واضح به فیلم کوتاه هستیم که می‌تواند جبران ناپذیر باشد. امیدواریم مدیران سازمان سینمایی در گفت‌وگو با فیلمسازان فیلم کوتاه، مستند، مستقل و تجربه‌گرا برای این بخش تصمیم‌گیری کنند. فیلمسازانی که با چنگ و دندان فیلم می‌سازند و همه امیدشان به این حداقل اکران عمومی است.»