عتیقی اظهار کرد: همه می‌دانیم که به هر۱۰۰ سال یک قرن یا یک “سده” گفته می‌شود و هر تقویم، مبدایی دارد و اولین سال آن سال “یک” است. بر این اساس هر چند که مردم به دلیل آنکه در سال‌هایی با یک مشخصه ثابت (در اینجا عدد ۱۳ به عنوان آغازگر شمارنده سال)، متولد می‌شوند و وقایع شاد و غمگینی را پشت سر گذاشته‌اند، از نظر ذهنی نیز آمادگی پذیرش چنین نکته‌ای را دارند که سال ۱۴۰۰، آغاز سده و یا قرن جدید بوده و عامه مردم چندان تاثیری برای این شروع و پایان متصور نیستند.
مدیر انجمن نجوم آماتوری ایران خاطر نشان کرد: اما، در تمام علوم تعاریف و همچنین قراردادهای مشخصی وجود دارد که دانش گاهشماری نیز از این قاعده مستثنی نیست و همان گونه که تاکید شد این نکته که سال از سال “یک” آغاز شده، از جمله قراردادهای گاهشماری است که رعایت این نکات ظریف اهمیت داشته و می‌تواند در ثبت وقایع تاریخی و انتقال صحیح تاریخ وقوع رویدادها برای آیندگان نیز مؤثر باشد.
عتیقی اضافه کرد: بنابراین با توجه به اینکه سال آغازین محاسبه تقویم از سال “صفر” آغاز نشده است، از سال “۱” تا سال ۱۰۰، قرن اول و این روند همین گونه ادامه می‌یابد.
مدیر انجمن نجوم آماتوری ایران خاطر نشان کرد: پس سال ۱۴۰۰، پایان بخش قرن چهارده خورشیدی بوده و سال ۱۴۰۱ سال آغازین قرن پانزده خورشیدی خواهد بود؛ ضمن آنکه سدهها و یا همان قرون، نام خود را از آخرین سال آن سده می‌گیرند و دو رقم سمت چپ عدد آخرین سال در هر قرن، نمایانگر واحد شمارش قرن پشت سر گذاشته شده است، به طور مثال سال “۱۴۰۰” به عنوان آخرین سال قرن چهارده با عدد “۱۴” آغاز شده است.
وی ابراز امیدواری کرد که با گسترش واکسیناسیون و کمرنگ شدن شدت بیماری کووید ۱۹ در ایران و جهان؛ در سال ۱۴۰۱ به عنوان آغازگر قرن ۱۵ خورشیدی، شاهد رونق فعالیت‌های علمی، فرهنگی و ترویجی باشیم
