او در این مورد چنین نوشت: «من برای شما از روزهایی حرف می‌زنم که اینستاگرام، تلگرام، واتس‌آپ، اصلا اینترنت و فضای مجازی به مفهوم الان‌اش نبود. فقط تلویزیون بود و زبانم لال ماهواره؛ همین هجمه‌ای که الان بعضی‌ها با کامنت و دایرکت و فحش و این‌ها به اقوام درجه یک آدم‌های معروف می‌آورند، آن روزها حضوری از خجالت‌تان درمی‌آمدند.»
افشاری ادامه داد: «زمان بازی در سریال «او یک فرشته بود»، یک روز من با گرمکن خانگی و صورت شسته‌نشسته از ماشین پیاده شدم و رفتم سمت دکه، تا مغزم آمد این حجم از روزنامه و عکس و مجله از خودم را پردازش کند، یکهو برگشتم دیدم در کمتر از ۳ دقیقه حدود ۳۰ تا ۴۰ مرد و پسر و اندک شماری خانم به سمت من حمله‌ور شدند و من از شدت وحشت و عدم درک این شرایط باورنکردنی مثل موش رنگ‌پریده رفتم توی ماشینم، همان جماعت آمدند پریدند روی ماشین و اصرار که کاری نداریم بیا ببینیمت. حتی موبایل دوربین‌دار هم نبود که من بگویم می‌خواهند با من عکس بگیرند، شما ببین کارشان چه بود دیگر!»
او در پایان این بخش از استوری اینستاگرامش نوشت: «اجازه نمی‌دادند از پارک بیایم بیرون و آن ماشین بدبخت نابود شد؛ بالغ بر ۱۰ جای قُر شده روی بدنه‌اش ماند. ماجرا این که انگار آن روزها آن‌ها واقعا فکر می‌کردند من آدمیزاد نیستم و من با بدبختی فرار کردم و به لوکیشن فیلمبرداری برگشتم و تمام طول مسیر از وحشت گریه کردم.»
«او یک فرشته بود» به کارگردانی علیرضا افخمی رمضان ۱۳۸۴ از شبکه دو پخش شد. «او یک فرشته بود» در ژانری ساخته شد که سازندگانش آن را «ماورایی» می‌نامیدند.
