برنامه ریزی‌های کنفدراسیون فوتبال آسیا این بار نیز تیم‌های ایرانی را دچار زیان کرد.
مسابقات گروهی لیگ قهرمانان آسیا در منطقه غرب به صورت متمرکز در کشور عربستان برگزار شد و این مرحله در هفته جاری به پایان خواهد رسید. فولاد خوزستان و سپاهان اصفهان به عنوان نمایندگان کشورمان به ترتیب در گروه‌های C و D به رقابت با حریفان خودشان پرداختند که بازی‌های فولاد در شهر جده و سپاهان در شهر بُرَیده برگزار شد.
شهر بریده از توابع استان قصیم، نامی تازه و غریب برای اهالی فوتبال ایران است که حدود ۳۳۰ کیلومتر با ریاض فاصله دارد. از ابتدای حضور سپاهان که اعضای این تیم برای دسترسی به ورزشگاه محل تمرین مجبور به عبور از جاده‌ای تاریک، خاکی و ناهموار شدند، مشخص بود از نظر میزبانی مشکلاتی برای نماینده کشورمان به وجود خواهد آمد.
بریده تنها یک ورزشگاه برای برگزاری مسابقات به نام ورزشگاه ملک عبدالله دارد و دیگر ورزشگاه این شهر یعنی الرائد، در واقع یک کمپ است که برای انجام تمرینات در اختیار سپاهان قرار گرفت. بنابراین با توجه به اینکه الرائد استانداردهای کنفدراسیون فوتبال آسیا را برای برگزاری مسابقه ندارد، در تنها ورزشگاه مجاز این شهر یعنی ملک عبدالله مسابقات گروه D برگزار شدند. هرچند که این ورزشگاه نیز مشکلاتی دارد و آنطور که باید و شاید، آماده و مهیای برگزاری مسابقه در سطح بالای باشگاهی آسیا نیست.
ظلم بزرگ در حق تیم ایرانی
این مساله شاید پیش از شروع مسابقات خیلی مهم نبود اما اکنون و با بررسی شرایط پیچیده گروه معضلی بزرگ به حساب می‌آید که در واقع می‌توان گفت ظلمی بزرگ در حق تیم ایرانی است. بر اساس برنامه ریزی انجام شده کلیه بازی‌های روز آخر مرحله گروهی به صورت همزمان برگزار می‌شوند.
به طور مثال دیدار فولاد-شباب الاهلی همزمان با دیدار آهال ترکمنستان و الغرافه که تاثیری در تیم‌های صعود کننده ندارد برگزار می‌شود اما شرایط خاص شهر بریده باعث شده تا این امکان برای گروه D فراهم نباشد. به این ترتیب بازی نماینده عربستان که رقیب مستقیم سپاهان برای صعود است، بعد از بازی نماینده کشورمان مقابل الدحیل برگزار می‌شود. حتی اگر بازی سپاهان به عنوان مسابقه دوم در شب آخر برگزار می‌شد نیز می‌توانستیم به حسن نیت میزبان و برگزار کنندگان مسابقات خوشبین باشیم اما با این شرایط چگونه باید رعایت عدالت و انصاف را قبول کرد؟
هر مخاطب فوتبال می‌داند که برگزاری بازی همزمان برای تیم‌هایی که سرنوشتشان به نتیجه یکدیگر گره خورده، علاوه بر اینکه تا حد زیادی سلامت برگزاری را حفظ می‌کند قطعا روی عملکرد تیم‌ها نیز تاثیر دارد. اگر بازی سپاهان و التعاون همزمان برگزار می‌شد، میزبان سعودی آرامش لازم را نداشت و همین استرس حداقل می‌توانست ۲۰ تا ۳۰ درصد روی کار آن‌ها در بازی آخر تاثیر منفی داشته باشد.
انتقاد به حق نکونام از انتخاب کُشنده AFC
کنفدراسیون فوتبال آسیا با برگزاری متمرکز مسابقات در حالیکه در تمام دنیا دیگر چنین شرایطی وجود ندارد، باعث اعتراض اکثر تیم‌ها شد. جواد نکونام پس از پیروزی مقابل الغرافه و صعود فولاد گفت: “با انجام بازی هر سه روز یکبار، در این گرما و این رطوبت، بازیکنان را می‌کشیم. در حالیکه تمام دنیا فوتبال را رفت و برگشت با تماشاگر برگزار می‌کنند، اما بازی‌های آسیا به صورت متمرکز در کشوری که گرم است و رطوبت دارد برگزار می‌شود. بازیکنان باید هر سه روز یک بار بازی کنند. این شرایط برای بازیکنان کشنده و سخت است. امیدوارم سال های بعد این اتفاق نیفتد. خدارا شکر کرونا هم رفته و همه کشورها می‌توانند میزبانی کنند.”
انتخاب کشور عربستان در این مقطع از سال برای میزبانی از تیم‌هایی که غالبا در کشورهای خودشان شرایط آب و هوایی متفاوتی دارند، یک سوال بزرگ از مسئولان AFC است و آن‌ها باید این شرایط را در کنار فشردگی بالای مسابقات در نظر می‌گرفتند. در واقع این تصمیم AFC خواسته یا ناخواسته کمکی بزرگ به تیم‌های عربستان سعودی بود تا با استفاده از شرایط میزبانی، مسیر صعودشان را هموارتر کنند.
باشگاه سپاهان که یکبار از داوری دیدار رفت مقابل التعاون به دلیل اخراج زودهنگام و مساله دار پورقاز که زمینه ساز شکست ۳ بر صفر نماینده کشورمان شد، مراتب اعتراض خودش را به کنفدراسیون فوتبال آسیا ارائه کرد اکنون نیز از شرایط بد زیرساختی محل میزبانی و همچنین برنامه ریزی غلط این مسابقات بسیار ناراضی است اما به هرحال قطعا شکایت آن‌ها از این شرایط راه به جایی نخواهد برد.
فرصت بزرگی که در جنگ‌های داخلی فدراسیون گم شد
پیش از شروع بازی‌ها، دو باشگاه سپاهان و فولاد از طریق فدراسیون فوتبال کشورمان درخواست خودشان را برای میزبانی از مسابقات منطقه غرب به کنفدراسیون فوتبال آسیا اعلام کردند اما به هر ترتیب درخواست آن‌ها مورد پذیرش قرار نگرفت. درحالیکه اگر این اتفاق می‌افتاد کشورمان می‌توانست به خوبی از گروه‌های پنج گانه درشهرهای مختلف مانند تهران، تبریز و مشهد میزبانی کند.
در استان‌های اصفهان و خوزستان نیز وجود ورزشگاه‌های نقش جهان، فولادشهر و شهدای فولاد میزبانی سپاهان و فولاد را به راحتی امکان پذیر می‌کرد. اما شاید فدراسیون به دلیل تزلزل، درگیری‌های ریاستی و کشمکش‌های مدیریتی تمرکز لازم برای قانع کردن مدیران AFC را نداشت و فوتبال ایران این فرصت بزرگ را به راحتی از دست داد.
