فصل دوم مجموعه تلویزیونی «نجلا»، قوی، جذاب و منسجم‌تر از فصل نخست، در میان تولیدات نوروزی و رمضانی متوسط و زیر متوسط تلویزیون، جلوه کرد. «نجلا» بر خلاف اغلب تولیدات تلویزیونی که با درازگویی در داستان و تصویرسازی کاذب و آب بستن به سریال، جهت کسب درآمد و به قیمت ریزش مخاطب، خود را به جلو می‌کشند، در هر قسمت، غنی‌تر و گیراتر ادامه یافت و باورپذیر و دیدنی هم به پایان رسید. نگارش اصولی و هدفمند و رعایت مولفه‌های ساختار داستانی و دراماتیک در خلق داستان‌های اصلی و فرعی، پردازش درست ابعاد وجودی شخصیت‌ها، گره‌افکنی‌ها و گره‌گشایی‌های مناسب و بهنگام و کشمکش‌های بجای کوچک و بزرگ کاراکترها، نشان از توانایی‌های فیلمنامه‌نویس مستعد «نجلا» داشت. معادل‌سازی تصاویری هنرمندانه از حوادث، ماجراها و کنش‌های شخصیت‌ها، فضاسازی‌های منطبق با متن، بازی‌گیری خوب و تماشایی از اغلب بازیگران ایرانی و عرب و یکدستی بازی‌ها و بازی‌های چشمگیر ایفاگران نقش‌های عبدالله و «نجلا»، ارائه تصاویری پذیرفتنی از رخدادها و وقایع بطن و حاشیه پیش و دوران دفاع مقدس و تعریف داستانی لطیف و عاشقانه در دل رویدادهای تلخ و شیرین جنگ حق علیه باطل، از جمله ویژگی‌ها و امتیازهای شاخص «نجلا ۲» و قابلیت‌های هنری کارگردان آن بود.
مجموعه تلویزیونی «نجلا ۲» توانست افزون بر وفاداری به ارزش‌ها و آرمان‌های دفاع مقدس و روایت عاشقانه‌ای دلنشین، مخاطب را با بخشی از کم گفته‌ها و ناگفته‌های این دوران آشنا سازد.
«نجلا ۲» در پله‌ای بالاتر از دیگر سریال‌های رمضانی قرار داشت و در کارنامه هنری سازندگانش و سیما، نمره‌ای بالا نشاند.
