آیا واقعا پرسپولیس کهکشانی شده؟

پرسپولیس فصل نقل و انتقالات را خوب آغاز کرده و یحیی گل محمدی به خوبی سعی بر پوشاندن نقاط ضعف فصل گذشته تیمش کرده است. از تغییر درون دروازه و کادر فنی و البته احتمالا افکار خود سرمربی و پایان دادن به پروزه لجبازی و پافشاری روی اشتباهات. اما شرایط در جوامع هواداری به شکلی پیش می رود که انگار قهرمانی پرسپولیس قطعی شده و اطلاق مکرر واژه “کهکشانی” به این تیم، برخی را نسبت به رخ دادن این اتفاق به قطعیت رسانده است. این کلمات چیزی جز فشار مضاعف روی پرسپولیس، کادر فنی و ستاره های جدید این تیم نیست و در ادامه متوجه خواهیم شد اوضاع اصلا آن جوری که برخی هواداران این تیم یا رقیب فکر می کنند، نیست.

همان انتخاب اول- بهترین گزینه یحیی

همانند پایان لیگ پانزدهم، پرسپولیس در اولین گام به سراغ ترمیم دروازه رفته و علیرضا بیرانوند، سنگربان سابق خود را جذب کرد. بخشی از هواداران پرسپولیس معتقدند این تیم علیرغم نواقص فصل قبل شاید با در اختیار داشتن یک دروازه بان باکیفیت بالا (علیرغم احترام به عملکرد خوب حامد لک در مجموع دو فصل) باز هم به عنوان قهرمانی می رسید و یحیی گل محمدی نیز به نظر با آنها هم عقیده بود. برای دروازه قرمزپوشان گزینه ای بهتر از بیرانوند وجود نداشت و او نیز با هدف قرار گرفتن در ترکیب ثابت تیم ملی در آستانه جام جهانی به پرسپولیس بازگشت. این احتمالا بهترین تصمیم پرسپولیس و یحیی در پنجره تابستانی بود؛ خریدی بی حرف و حدیث و قطعا درست.

تلاش برای کنار آمدن با فاجعه از دست دادن دیوار

بی تردید کاهش میانگین تعداد کلین شیت های پرسپولیس نقش مهمی در از دست رفتن قهرمانی این تیم بعد از پنج فصل داشت و انصاف نیست اگر تنها حامد لک را مقصر رخ دادن این اتفاق بدانیم. خط دفاعی پرسپولیس در سال گذشته با افول سیدجلال حسینی دچار افت محسوسی شد و حالا مرتضی پورعلی گنجی به عنوان جانشین این کاپیتان بزرگ از سوی یحیی جذب شده است. در صورت بازگشت مرتضی به دوران اوج بعد از یک مصدومیت طولانی، او احتمالا بهترین گزینه ممکن برای دوران “گذار از سید جلال” است. اما پورعلی گنجی مدت هاست از شرایط آرمانی دور بوده و این قمار ممکن سر باخت نیز برای یحیی داشته باشد.

گولسیانی دیگر انتخاب سرمربی پرسپولیس برای خط دفاعی بود. انتخاب مدافع از تیمی که فصل قبل تاوان زیادی بابت مشکلات دفاعی خود داد، احتمالا سوالی است که از سوی هواداران در طول فصل نیز از گل محمدی پرسیده خواهد شد. اما ویژگی اصلی این مدافع گرجستانی را باید قابلیت بازی سازی از عقب و مبادرت حداکثری از زیر توپ زدن دانست. در ادامه خواهم گفت که یحیی قصد دارد در فصل جدید و بر خلاف فصل گذشته قابلیت تغییر سیستم را برای باز خود باز کند و خرید مدافعی مانند گولسیانی در ترکیب با توانایی های آغاز بازی سازی از عقب زمین نیز احتمالا به همین دلیل بوده است.

قمار بزرگ یحیی- اشتباهات محرم را دیدی؟

هواداران پرسپولیس قطعا از جذب بازیکنی مانند دانیل اسماعیلی فر خوشحال شده اند، اما بخش استرس زای این انتقال برای این بازیکن این خواهد بود که او جانشین رامین رضاییان شده و متاسفانه (برای دانیال) این بازیکن، ستاره محبوب هواداران پرسپولیس بود. رضاییان در نیم فصل حضور خود مشکلات قدیمی را دوباره بهمراه داشت. قابلیت خیره کننده شرکت در حملات و ارسال پاس گل، اما ضعف بارز در امور دفاعی، جایگیری و گم کردن منطقه ای که باید توسط او پوشش داده شود.

مشکل بزرگ برای یحیی این است که دانیال نیز دقیقا مشکلی مشابه رامین دارد و مرور گل های دریافتی فصل قبل سپاهان به وضوح این ادعا را ثابت می کند. محرم نویدکیا این اشتباه را انجام داد و تکرار آن از سوی یحیی قابل قبول نخواهد بود. استفاده از دانیال در پست مدافع راست در سیستم چهار دفاعه (مانند رضاییان) تبعات فراوانی بهمراه دارد و گزینه جانشین می تواند استفاده از سیامک در این پست و انتقال اسماعیلی فر به ترافیک خطوط بعدی باشد.

حواست به سمت چپ هست یحیی؟

اما علی شجاعی و سعید آقایی، دو مدافع چپ پرسپولیس هر دو جدا شدند و تا امروز در این پست تنها محمد مهدی احمدی از تیم امید جذب شده است. به نظر می رسد کادر فنی پرسپولیس روی وحید امیری ۳۴ ساله برای این پست در طول فصل حساب باز کرده است. در شرایط عادی و با توجه به افزایش سن وحید، این تغییر پست به سود او بوده و عمر فوتبال این مدافع ارزشمند را افزایش می دهد، زیرا دیگر نیاز به رفت و برگشت های متوالی از مدافعان کناری (در سیستم چهار دفاعه) نیست.

اما حساب باز کردن روی وحید امیری بعد از این مصدومیت طولانی و در آستانه جام جهانی و فصل شلوغ این بازیکن، یک ریسک بزرگ از سوی گل محمدی خواهد بود. مگر اینکه احمدی مانند محمد انصاری فصل پانزدهم بوده و خیال پرسپولیس را از ظهور یک مدافع باکیفیت و جدید راحت کند.

منوی هافبک دفاعی؛ همان همیشگی

تکلیف پرسپولیس در پست هافبک دفاعی مشخص است. یحیی با تکیه بر افکار قبلی خود هنوز روی کمال و سرلک حساب باز کرده و وظیفه جنگیدن را به این دو بازیکن سپرده، زیرا عنصر خلاقیت از سوی دیگر هافبک های پرسپولیس برآورده خواهد شد. در صورت استفاده از سیستم قابل پیش بینی ۱-۳-۲-۴، احتمالا سروش، سعید صادقی و مهدی ترابی در مقابل کمال و سرلک به میدان خواهند رفت.

تغییر بزرگ؛ خوش بحال یحیی اگر نتیجه بدهد

در صورت استفاده از روش ۲-۴-۴، مهدی ترابی به خط حمله اضافه می شود و اینجا فرصت چندانی برای قرار گرفتن رفیعی در ترکیب وجود نخواهد داشت (سیامک راست- صادقی چپ- ترابی در کنار مهاجم اصلی). بدین ترتیب اضافه شدن ستاره ای مانند سروش را می توان نقطه درخشان تصمیمات یحیی در پنجره تابستانی عنوان کرد.

سعید صادقی اگر نمایشی مانند فصل درخشان خود مانند گل گهر داشته باشد، بار ارسال توپ و خلق موقعیت را از روی دوش مدافعان کناری برداشته و اجازه می دهد هر بازیکنی وظیفه سنتی خود را انجام دهد. اگر همه چیز مطابق برنامه پیش برود، دیگر مانند فصل قبل لازم نیست مدافعان چپ و راست برای پر کردن این جای خالی، بخش مهمی از وظایف خود در زمین را فراموش کنند (اگر دانیال گزینه مناسبی برای پست مدافع راست باشد و بر اساس غریزه به سمت جلو حرکت نکند).

پرسپولیس دیگر مانند فصل قبل محکوم به استفاده از سیستم ۲-۴-۴ نیست و به تبع شرایط مسابقه، وضعیت جدول و رقیب، تنوع به شکل قابل ملاحظه ای به سبک بازی این تیم تیم اضافه خواهد شد. حتی بهترین ابراز ممکن برای استفاده از سیستم ۲-۵-۳ نیز وجود دارد (سه مدافع میانی قلدر بدون وظیفه جدی برای بازی سازی). فول بک های فوق العاده مانند دانیال، امیری و نعمتی- دو مهاجم با سبک بازی متفاوت مانند ترابی و مهاجم دوم و در نهایت هافبک های خلاق برای عرض دادن به بازی.

مهم ترین انتخابی که پیش روی گل محمدی است

قطعا حداقل یک مهاجم جدید به ترکیب پرسپولیس اضافه خواهد شد و منطق می کند یک فوروارد کلاسیک  با قابلیت سرزنی، قطع توپ و توانایی ارسال پاس آخر در محوطه از ویژگی های اصلی این مهاجم باشد. حساب باز کردن روی تنها مهدی عبدی و حامد پاکدل برای فتح عنوان قهرمانی اشتباه محض است و حالا که فرصت جذب سجاد شهباززداده از دست رفت (مهاجمی با داشتن خصوصیات مورد نظر سبک بازی پرسپولیس)، باید مهاجمی با ابعاد او به ترکیب این تیم اضافه شود.

پرسپولیس کهکشانی شده؟ حداقل الان خیر

هنوز پنجره تابستانی تمام نشده و پرسپولیس هنوز فرصت رفع نواقص خود را دارد. فراموش نکنیم این تیم از تابستان ۹۹ تا ۱۴۰۰ اینقدر فوق ستاره از دست داد که پر کردن جای خالی این بازیکنان (پروژه ساختن تیم- نه فقط خرید بازیکن) زمان خواهد برد. استقلال همین حالا نیز ترکیب فوق العاده ای دارد، فولاد و گل کهر آماده اضافه شدن به صف مدعیان هستند و سپاهان نیز قطعا به زودی آتش بازی در این تابستان گرم به راه خواهد انداخت. هنوز در قلب خط دفاعی، پست دفاع چپ و مهاجم نوک، مشکلات قابل توجهی در پرسپولیس وجود دارد و هماهنگ کردن این ستاره های جدید زمان بر خواهد بود.

اطلاق عبارت “پرسپولیس کهکشانی” به این تیم، اهرمی برای فشار و ایحاد استرس از سوی هواداران رقیب بوده و این کاری کاملا طبیعی است. اما تکرار این کار از سوی هواداران پرسپولیس تنها شرایط را برای یحیی و بازیکنان این تیم دشوار خواهد ساخت. فریاد حیا کن رها کن از هفته پنجم، ممکن است اشتباهی قابل پیش بینی از سوی هواداران پرسپولیس باشد و گل محمدی به خوبی می داند فشار به حدی شده که فرصت چندانی برای اشتباه وجود ندارد. در این روزهای بدون فوتبال، مرور اشتباهات گذشته از سوی هواداران پرسپولیس کار چندان دشوار نیست. این تیم کار سختی برای هماهنگ شدن دارد و فشار اضافی از سوی هواداران دردی را دوا نمی کند.