به گزارش دیدار امروز،محمد رحمانیان در نشست خبری نمایش «چخوف ساد» ضمن توضیح چگونگی شکل‌گیری این نمایش، به این که امکانات دولتی و اجازه کار کردن در بسیاری از موضوعات به او داده نمی‌شود، اشاره کرد.
نشست خبری نمایش «چخوف ساد» به کارگردانی محمد رحمانیان امروز ۳۰ تیر در شهر کتاب الهیه برگزار شد. در این جلسه جدا از کارگردان، فردین خلعتبری آهنگساز، سودابه خسروی طراح چهره‌پردازی، حسن علیشیری دستیار کارگردان، مریم ناظم الرعایا طراح صحنه و نازنین کریمی تهیه کننده حضور داشتند.
در ابتدای جلسه رحمانیان اظهار کرد: ایده شکل گیری این نمایش با راه اندازی کلاس های بازیگری به همراه مهتاب نصیرپور شکل گرفت. وقتی مشغول تغییراتی در نمایشنامه بودم با نازنین کریمی آشنا شدم. وی کمک کرد تا این کار روی صحنه برود. در ضمن باید اضافه کنم خوشحالم که بار دیگر با فردین خلعتبری به عنوان آهنگساز همکاری می کنم.
ا
وی با بیان اینکه مخاطب برایش اهمیت دارد، تاکید کرد: من نیز همانند هر کارگردانی دوست دارم اثرم دیده شود، البته شاید این کار پرمخاطب نباشد اما من آن را دوست دارم. نکته دیگر اینکه در آثارم دوست دارم بخش اسنادی به طور ویژه مورد توجه باشد. یعنی کارم به گونه‌ای رقم بخورد که بتوان روی آن استناد کرد.
وی در پاسخ به این سوال که چرا نمایشنامه های ایرانی را کمتر روی صحنه می‌برد، گفت: نمی‌دانم چرا چنین است اما ما بزرگانی نظیر فردوسی داریم که درام‌نویس فوق العاده ای است برای همین باید راهی اندیشید تا بتوان آثار وی را روی صحنه رود. درباره کارهای اینچنینی باید بگویم که حتماً باید سالن های مجهز برای آن در نظر گرفته شود، زیرا سالن های کوچک جوابگوی آثار فردوسی یا نظامی نیست.
رحمانیان متذکر شد: من سه طرح درباره شاهنامه دارم که یک طرح آن مربوط به سیاوش است. تلاش می‌کنم تا بتوانم آنها را روی صحنه ببرم اما امیدوارم این ابزار برایم مهیا شود، چون وقتی به من اجازه کار کردن در سالن های دولتی داده نمی‌شود و کارهای این چنینی نیز نیازمند سالن های دولتی هستند. چه کاری از دستم بر می آید؟ البته منکر نقش خود هنرمند نمی شوم اما بخش دیگری از شرایط کار کردن به مسائل اجتماعی و سیاسی بر می گردد.
وی در پاسخ به این سوال که اقتباس‌های خوبی در سریال سازی از کارهای ایرانی می‌شود، آیا می‌توان در تئاتر نیز آن را پیش گرفت، گفت: ابتدا باید بگویم دو کار «زخم کاری» و یا «یاغی» که شما به آن اشاره کردید آنچنان هم کارهای خوبی نیستند ولی باید بگویم اگر من می خواستم بر اساس رمان «سالتو» اثری روی صحنه ببرم، مطمئناً اجازه کار به من داده نمی شد.
وی با بیان اینکه حمایت از تولیدات ملی میهنی تا چه اندازه برای هنرمندان دارای اهمیت است، گفت: ابتدا باید مشخص کنید تعریف از آثار ملی میهنی چیست. از نگاه من این موضوع تعریفی دارد که اگر بخواهم بر مبنای آن کاری تولید کنم مطمئناً اجازه روی صحنه بردن به آن داده نمی شود.
آنچه برای رحمانیان اهمیت دارد کیفیت اثر است
در ادامه جلسه فردین خلعتبری نیز در سخنانی تصریح کرد: کار کردن با رحمانیان را بسیار دوست دارم چون او تا لحظه آخر حواسش به کار است. درباره ویژگی‌های کار رحمانیان باید بگویم چندان مجلل بودن کار برایش مهم نیست بلکه آنچه برایش اهمیت دارد، کیفیت اثر است.
وی تاکید کرد: چندان موافق بداهه سازی در موسیقی نیستم اما در این شکل از نمایش کمی این مسئله باید مورد توجه قرار گیرد
سودابه خسروی طراح چهره پردازی در بخش دیگری از این جلسه گفت: من از زمان دانشگاه رحمانیان را می‌شناسم و از همان موقع علاقه مند به کار کردن با او بودم، البته حوزه کار من بیشتر سینماست اما ایده های کارهای رحمانیان به اندازه زیباست که نمی‌توان از آن غافل شد و به آن پاسخ منفی داد.
وی ادامه داد: وقتی لوکیشن کار را دیدم به شدت جذب آن شدم چون بداهه سازی بسیار برایم جذاب است. در ضمن گریم به صورت مینیمال در این کار مدنظر است چون نیاز بود که گریم کمرنگ باشد تا به نوعی با قصه همراهی لازم را داشته باشد.
حسن علیشیری یکی دیگر از عوامل این تئاتر اعلام کرد: این نمایش چهارمین همکاری من با رحمانیان است. این تئاتر اثری متفاوت است و اتفاقات ویژه در آن می‌افتد.
در انتهای جلسه مریم ناظم الرعایا و نازنین کریمی نیز بابت همکاری با رحمانیان بسیار ابراز خرسندی کردند و گفتند این تجربه برایشان ارزشمند بوده و امیدوارند باز هم بتوانم از محضر این استاد بهره ببرند.
