این مدیر فیلمبرداری سینمای ایران که امسال سه فیلم او یعنی «تصور» به کارگردانی علی بهراد، «بی رویا» ساخته آرین وزیردفتری و« بالای آسمان زیر آب» ساخته درنازحاجی‌ها درفستیوال‌های الف دنیا حضور داشته و دارند، درباره تجربه کار در کنار کارگردان‌های جوان سینمای ایران به ایسنا گفت: نکته‌ای که ابتدا من را برای حضور در فیلمی ترغیب می‌کند، فیلمنامه است. برای من فیلمنامه، سند معتبری است که ارزش پروژه را مشخص‌تر می‌کند. وقتی فیلم نامه‌ای را برای بار اول می خوانم، سعی می‌کنم از دید یک فرد سینمارو یا یک تماشاچی علاقه‌مند به سینما، آن را بررسی کنم و بعد به عنوان یک مدیرفیلمبرداری به پروژه نگاه می کنم.

او ادامه داد: درمرحله بعد روایت اثر، اتفاق مهم‌تری است. بسیاری از اوقات فیلمنامه‌های خوب و درخشان تبدیل به فیلم‌های متوسطی می‌شوند. پس روایت کارگردان در این میان نقش مهمی ایفا می‌کند. طبیعی است که در سال تعداد بسیار زیادی فیلمنامه به دستم می‌رسد، ولی به نظرم تعداد انگشت شماری از آنها با ارزش هستند و یا دست کم از مراحل ابتدایی به نظر می‌رسد به فیلم‌های ماندنی تبدیل می.شوند. تقریبا در انتخاب‌هایم سعی می‌کنم فیلمنامه‌هایی که کمی به حال و هوایم نزدیک است و یا بیشتر ذهنم را درگیر می‌کند را انتخاب کنم.

مدیر فیلمبرداری فیلم «هجوم» ادامه داد: نکته ای که در هر سه فیلم «تصور»، «بی رویا» و «بالای آسمان زیر آب» توجهم را جلب کرد، متفاوت بودن نگاه سازنده بود. وقتی در مورد ساختار فیلم با آن‌ها صحبت می کردم، متوجه شدم که قطعا با آثار جدید و متفاوتی رو به رو خواهیم بود. هر سه فیلم از نگاه من که به عنوان مدیر فیلمبرداری در آنها حضور داشتم، ارتباطی به یکدیگر ندارند. هر یک خط روایی خودشان را دارند و در عین حال سازندگانشان بسیار نگاه متفاوتی دارند. انرژی و انگیزه آنها از همان آغاز نوید این را می داد که درآینده از آنها فیلم‌های درخشان و درجه یک می‌بینیم. در این میان فیلم دیگری به نام «ملخ» به کارگردانی فائزه عزیزخانی را هم فیلمبرداری کردم که تا به امروز در بسیاری ازجشنواره‌ها حضور داشته‌ و به نظرم به مرور بیشتر درباره آنها خواهیم شنید و موفقیت‌هایشان در سینما ادامه‌دار خواهد شد.

برازنده درباره فیلم «تصور» ساخته علی بهراد با بازی لیلا حاتمی و مهرداد صدیقیان که به عنوان یکی از هفت فیلم بلند در بخش مسابقه شصت‌و یکمین دوره بخش جنبی هفته منتقدین کن به نمایش گذاشته شد، گفت: فیلم «تصور» برایم ویژه و جذاب بود. موقعیت فیلمبرداری از ابتدا تا انتها داخل ماشین بود وچالش‌هایی که برای فیلمبرداری درچنین فضایی برایم ایجاد می.شد، جالب بود. از ابتدا پیشنهاد علی بهراد و جواد نوروز بیگی کار در استودیو به جای فضای واقعی بود، اما تمایل داشتم در فضای واقعی کار کنم. این موضوع را با کارگردان و تهیه‌کننده در میان گذاشتم و در نهایت در سطح شهر و لوکیشن‌های واقعی و داخل ماشین کار را شروع کردیم.

با اینکه فیلمبرداری در سطح شهر در شب و هوای سرد، سخت و خطرات خودش را داشت و ممکن بود روند تولید را کندتر کند، اما از اینکه چنین انتخابی کردم خوشحالم. با توجه به حس و حالی که در فیلم نامه وجود داشت، در فضای واقعی کار کردیم. پیش از ساخت مدام با خودم فکر می کردم، اگر در استودیو فیلمبرداری کنیم و با توجه به وقتی که از گروه گرفته می شود و سیستم‌هایی که برای کار در استویو به من پیشنهاد می‌شود، اگر نتیجه آنچنان که انتظار دارم نشود، دیگر هیچ راهی برای جبران کردن نیست. اما مزیت کار برای من در فضای واقعی این بود که دقیقا چیزی که تخیل کردم اتفاق می‌افتاد. بی‌شک این شکل از کار به باورپذیری بهتر اثر هم کمک کرد چرا که وقتی فیلم روی پرده برای مخاطب نمایش داده می‌شود، باورپذیری حرف اول را می زند و اگر کار در استودیو فیلمبرداری می شد به یقین عنصر باورپذیری اثر در آن کمرنگ می‌شد. هرچند که پیش از آغاز فیلمبرداری نگران شکل اجرایی کار بودم، اما به محض اینکه فیلمبرداری را شروع کردیم، تمام نگرانی‌هایم برطرف شد. اگر همکاری تمام عوامل مقابل و پشت دوربین نبود، چنین اتفاقی ممکن نمی.شد. خوشحالم که فیلمبرداری این فیلم در جشنواره کن دیده شد و نظرات جالب و خوبی از بسیاری از منتقدان خارجی در مورد کارم دریافت کردم.

مدیر فیلمبرداری فیلم «پله آخر» ادامه داد: عموما وقتی با کارگردان‌های جوان کار می‌کنم، خلاقیت و ذهن متفاوت آن‌ها برایم جالب است. از آنجایی که خودم هم مدام در حال تجربه کردن هستم و از انجام کارهای متفاوت لذت می‌برم، چنین پیشنهادهایی بیشتر جذبم می‌کند.

او درباره فیلم سینمایی « بالای آسمان زیر آب» ساخته درناز حاجی‌ها که دربخش مسابقه اصلی پنجاه و ششمین دوره جشنواره بین المللی فیلم کارلووی‌واری حضور داشت، نیز گفت: این فیلم برایم ازچند جهت خاص و ویژه بود.«بالای آسمان زیر آب» از جهت قواعد بصری و ترکیب بندی و یا حتی کار با دوربین فیلم متفاوتی است. به نظرم حاجی‌ها نگاه ویژه ای دارد و شاید تعریف مناسب کار او در فیلم این است که دوربینی که کاراکتر دارد را در اثرش می‌بینم. در این فیلم با رئالیسم بالا حتی در نورپردازی رو به رو هستیم و همانطور که اشاره کردم، فیلمی است که به لحاظ دوربین و نور رئالیسم بالایی دارد. از این جهت یکی از فیلم‌های مورد علاقه‌ام است. علاوه برآن قصه بسیار متفاوتی هم دارد و تا به امروز نقدهای بسیار خوبی درباره آن خواندم.

وی  درباره فیلم سینمایی «بی رویا» که نخستین حضور جشنواره‌ای خود را با جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز آغاز خواهد کرد افزود: «بی رویا» برایم فیلم درخشانی است. در این فیلم هم نورپردازی بسیار دراماتیزه است و کاملا در راستای فیلم جلو می رود و قصه متفاوت این فیلم چنین فضایی می‌خواست و به نظرم اتفاقات خوبی برای این فیلم در راه است.

برازنده با اشاره به تجربه کار در «جنایت بی دقت » با شهرام مکری و تجربه‌گرایی او در آثارش نیز گفت: بیش از این در همکاری که با شهرام مکری داشتم، ایده‌های خلاقانه و فضای آثار او بیش از پیش من را برای حضور در پروژه ترغیب می‌کرد و در سه فیلمی که با علی بهراد، درناز حاجی‌ها و آرین ویزر دفتری داشتم، همین حس و حال را تجربه کردم. در این سه کارگردان جوان انگیزه بالایی می‌دیدم و اینکه کاملا نسبت به آنچه می‌خواستند، آگاهی داشتند. تحلیل و تجسم آن‌ها راجع به متن و اجرا کاملا درست بود. با تمام قدرت آمده بودند تا کار ویژه ای انجام بدهند و به نظرم آن‌ها از با استعدادترین سینماگرانی هستند که در یکی- دو سال اخیر دیده‌ام. در این مدت فیلم دیگری به نام «شهرک » ساخته علی حضرتی را هم فیلمبرداری کردم که فضای جذابی داشت که این فیلم نیز به زودی سفرهای جشنواره‌ای خود را آغاز خواهد کرد.