گفت‌وگوی با الهام حسینی که در بازی‌های کشورهای اسلامی اولین طلای تاریخ وزنه‌برداری زنان را برای ایران به ارمغان آورد
اولین مدال طلای وزنه‌برداری زنان ایران در یک مسابقه رسمی به نام الهام حسینی ثبت شد. پیش از این یکتا جمالی با نقره جهانی نوجوانان و برنز جهانی جوانان، تنها مدال‌آور وزنه‌برداری ایران بود و یکشنبه‌شب حسینی در بازی‌های کشورهای اسلامی نخستین طلا را گرفت. او که در دسته ۸۱کیلوگرم وزنه می‌زند، در یک‌ضرب با رکورد ۱۰۰کیلوگرم نفر اول بود و در دو ضرب و مجموع به‌ترتیب با ۱۲۳و ۲۲۳کیلوگرم صاحب ۲برنز شد. وزنه‌برداری مسابقات قهرمانی آسیا را در پیش دارد، حسینی می‌‌گوید امسال گرفتن مدال در آسیا سخت شده چرا که وزن او المپیکی است.
الهام حسینی؛ دختر وزنه‌بردار تاریخ‌ساز ایران
قبل از مسابقات انتظار داشتید این مدالها را بگیرید؟
من برای گرفتن مدال به قونیه آمده بودم. دلم می‌خواست خوش‌رنگ‌ترین مدالها را بگیرم و تلاش هم کردم ولی رقبای خیلی سختی داشتم. در یک‌ضرب توانستم مدال طلا بگیرم ولی در دو ضرب نشد.
این مدالها چقدر باارزش هستند؟ سطح بازی‌های کشورهای اسلامی قابل مقایسه با مسابقاتی مثل آسیا هست؟
نمی‌شود گفت سطح مسابقه پایین است. اصلا رقابت آسانی نبود. فاصله‌های ما در یک‌ضرب، یک کیلو یک کیلو بود. مدال این بازی‌ها ارزشمند است به‌خصوص برای ما زنان ایرانی که از کورس رقابت عقب هستیم و در تلاشیم که روزبه‌روز خودمان را به بقیه نزدیک‌تر کنیم. ترکیه، ازبکستان و قزاقستان همیشه در وزنه‌برداری مطرح بوده‌اند و هستند، چه در مردان چه در زنان. ازبکستان هم که مهد وزنه‌برداری است.
با نتایجی که در قونیه گرفتید، می‌توانیم به مدال مسابقات آسیایی هم امیدوار باشیم؟
اگر کادر فنی تشخیص بدهند که من می‌توانم در مسابقات آسیایی شرکت کنم، برای گرفتن مدال تلاش می‌کنم. البته کار سختی است. ۴۵روز دیگر مسابقات آسیایی شروع می‌شود و بلافاصله بعد از بازگشت به ایران باید تمرینات را شروع کنیم. من آسیب‌دیدگی دارم که هنوز کاملا برطرف نشده. با توجه به شرایطی که امسال هست، کار سخت‌تر است. اگر با رکوردهای دوره پیش رکوردم را مقایسه کنیم، شانس سکو هستم اما موضوع این است که دسته ۸۱کیلوگرم المپیکی است و امسال از دسته‌های پایین‌تر وزنه‌برداران به این دسته می‌آیند تا بتوانند برای سهمیه المپیک امتیاز بگیرند. سطح رقابت‌ها خیلی بالاتر رفته است و گرفتن مدال راحت نیست.
گفتید مصدوم هستید، چطور توانستید برای بازی‌های قونیه آماده شوید؟
مصدوم بودم ولی هیچ‌وقت تمریناتم را قطع نکردم. در ورزش حرفه‌ای آسیب‌دیدگی هست و همیشه باید انتظار این را داشته باشی که مصدوم شوی اما همزمان باید تمرینات را هم ادامه بدهی. خیلی سخت است که هم درمان کنی و هم تمرین. در این مدت نتوانستم وزنه بزنم ولی با بدنسازی قدرت بدنی‌ام را حفظ کردم. برای بازی‌های قونیه فقط یک ماه توانستم تمرین کنم. خیلی آماده نبودم.
شرایط اردوها چطور بود، نسبت به قبل تغییری کرده بود؟
رسیدگی‌ها خیلی بهتر شده ولی هنوز هم مشکل داریم. وقتی اردو نیست باید به خانه‌هایمان برگردیم. در شهرستان‌ها شرایط برای تمرین ایده‌آل نیست. ما با کشورهای دیگر فاصله داریم و برای جبران این فاصله بهتر است که یا در شهرستان‌های خودمان شرایط تمرینی خوب داشته باشیم یا اردوهایمان مستمر باشد. فدراسیون قول داده که اردوهای ما مستمر باشد. با این حال شرایط اردویی خیلی خوب شده است. برای بازی‌های قونیه در قزوین اردو داشتیم. هم امکانات رفاهی بهتر شده بود و هم شرایط تمرینی ایده‌آل بود.
