طراحی لباس در سال‌های اخیر سیل مشتاقان زیادی پیدا کرده؛ بیشتر ما در ذهن‌هایمان مدل‌هایی داریم که دوست داریم اجرا شوند. خب وقتی هم که به راحتی می‌توان با کامپیوتر لباسی را طراحی کرد و به دست خیاطی سپرد؛ چرا که نه؟! مشکل البته در سرمایه است و هزینه‌هایی که باید بپردازیم و البته رقابت با مزون‌هایی که حسابی سر و صدا کرده اند.
حالا فکر کنید شما یکی از چهره‌های معروف هستید. مثلا یک بازیگر! کافی است کمی هم به این کار علاقمند باشید، دیگر راه برای‌تان باز است. این اتفاقی است که در این سال‌ها افتاده است و عشق آدم معروف‌ها هم بازار گرمی برای آن‌ها ساخته اند. در ادامه می‌خواهیم به چند نفری از آن‌ها اشاره کنیم.
ستاره اسکندری: مبارزه علیه فراموشی پدربزرگ هنرمند
ستاره هم یکی از اولین‌هایی بود که به سمت این زمینه کاری رفت. او هم رشته تحصیلی و کاری‌اش طراحی لباس نبود. دانش آموخته زبان انگلیسی بود و بازیگر پر کار تثاتر. او در سال ۸۶ یک برند لباس جدید را تاسیس کرد.
آن‌ها در مد و طراحی لباس به سمت استفاده از بافت‌های سنتی و محلی رفتند. در واقع انها لباسی امروزی با نشانه‌هایی از دیروز را طراحی و اجرل می‌کردند. ستاره همیشه و در همه مصاحبه هاش اگر حرف و صحبتی از این کار می‌شد؛ آن را نه یک تجارت بلکه یک کار هنری می‌دانست.
او ماشینی شدن طرح و بافت را باعث این می‌دانست که افراد دیگر پارچه و طرح را لمس نکنند در صورتیکه خودش این کار را لذت می‌دانست. ستاره همچنین می‌خواست یاد و خاطره پدربزرگش را زنده نگه دارد که طراح، بافنده قالی و همچنین نقاش بود و در این زمینه کاری فردی شناخته شده در خراسان بود که زادگاه اصلی‌شان است.
مهتاب کرامتی: کاری که از دل بر آمد نه آکادمیکال
مهتاب هم که اگر بگردید درباره نوع پوشش و لباس و استایل او حسابی مطلب پیدا می‌کنید؛ در زمینه طراحی لباس و کلا صنعت پوشاک فعال بود. او سال ۱۳۸۳ وارد این کار شد و مزونی در منطقه غرب تهران داشت. هر چند او این روزها این کار را واگذار کرده؛ می‌شود گفت کرامتی هم از اولین ستاره‌هایی بود که به این فعالیت پرداخت.
مهتاب هم در یکی از مصاحبه های‌اش درباره اینکه چرا و چطور شد وارد این زمینه شده می‌گوید: : «این کار خیلی کار قشنگی است، من به شکل آکادمیک این رشته را نخواندم اما فکر می‌کنم که در درون هر زن ایرانی علاقه‌ای به این موضوع وجود دارد و در من هم این علاقه وجود دارد. در کنار آن من هماهنگی مد، سنت و فرهنگ ایرانی همیشه مساله مهمی برای من بود و دوست داشتم که با کارهایم این اتفاق را نشان بدهم».
امیر آقایی: خواهری که همراهی کرد
این بازیگر سینما هم چند سال پیش با نرمین خواهرش، مزونی را راه انداختند. البته می‌شود گفت بیشتر کارها را خواهرش انجام می‌دهد. ما که چند سال پیش سری به مزون‌شان زدیم؛ بیشتر با مانتو روبرو شدیم. مانتوهایی که بین سنتی و مدرن بودند. گفته می‌شود که طراحی مانتوها با نرمین است و پالتوها با امیر آقایی که ما نمی‌توانیم بند دوم را با اطمینان قبول کنیم.
نازنین بیاتی: کوزه‌گری که از کوزه خودش آب می‌خورد
نازنین بازیگر جوان ایرانی؛ اما طراحی لباس را هم حرفه‌ای انجام می‌دهد و هم حرفه‌ای آن را دنبال کرده و درسش را خوانده است. او در مجموعه عروسکی شکرستان، طراح صحنه، طراح لباس، و صداپیشه بود.
البته نازنین برای خودش طراحی لباس انجام می‌دهد و هنوز فکری برای کار گسترده‌تر نداشته اما از آنجایی که در این زمینه یک حرفه‌ای به حساب می‌آید؛ احتمالا تا مدتی دیگر نام او را در این مورد هم می‌شنویم.
بهاره افشاری: ادامه شغل پدری
بهاره خیلی زود به این کار پیوست. زمانی که تنها ۱۹ سال داشت. راهی که این بازیگر رفت؛ به نوعی ادامه کار پدرش بود که تولیدی لباس داشت. در مصاحبه هاش او از این علاقه می‌گوید و اینکه همیشه می‌خواسته طراح لباس شود. او که دیپلم تاتر دارد به دانشگاه نمی‌رود و برای اینکه وارد صنعت مد شود؛ معلم می‌گیرد.
وقتی در تهران مزون می‌زد، تقریبا رقیب زیادی نداشت. در کارش هم پیشرفت خوبی می‌کند و بعد از گذر از همه این اتفاق هاست که با پوران درخشنده آشنا می‌شود که از مشتری‌هایش بوده است.
در ایران چند تولیدی به نام بهاره ثبت شده است و زمانی هم می‌خواست برند خودش را در ترکیه توسعه دهد.
