پرسپولیس همچنان بد بازی می‌کند، اما به لطف مهاجم هلندی‌اش برنده می‌شود.
پرسپولیس در هفته دهم لیگ برتر، در حالی با یک گل از سد ملوان گذشت که ۲ تیم نمایش بسیار ملال‌آوری داشتند و کمتر کسی از تماشای مسابقه لذت برد.
شاید اگر اتفاقات جنجالی دقایق پایانی نبود، این مسابقه کلا در ذهن کسی باقی نمی‌ماند. اگرچه گزارشگر بومی اصرار داشت ملوان بازی خوب و پایاپایی ارائه داد و بیراه هم نمی‌گفت، اما این مساوات در مسابقه بیش از آنچه ناشی از سزاواری میزبان بوده باشد، از کرختی میهمان نشأت می‌گرفت. در حقیقت ما شاهد «تعادل صفر» بودیم. هیچ‌کس هیچ حرفی برای گفتن نداشت و این تنها یورگن لوکادیا بود که تفاوت را رقم زد.
شماره ۴ و دیگر هیچ
مثل دیدار خارج از خانه برابر نفت مسجدسلیمان، پرسپولیس در شرایطی به پیروزی دست یافت که بیش از هر چیز دیگری باید قدردان یورگن لوکادیا باشد. او به‌معنای واقعی کلمه تفاوت را رقم زد. مهاجم تراز جهانی سرخپوشان اگرچه در طول مسابقه کم‌اثر ظاهر شد، اما به جرأت می‌توان گفت نخستین توپ خوبی را که به دستش رسید به گل ۳ امتیازی بازی تبدیل کرد. در فوتبال چیزی قابل پیش‌بینی نیست، اما نوع روند مسابقه طوری بود که شاید اگر این گل به ثمر نمی‌رسید، پرسپولیس باید با همان تک امتیاز انزلی را ترک می‌کرد. او پاس خوب دانیال اسماعیلی‌فر را دریافت کرد و با یک ضربه بغل پای حرفه‌ای در ارتفاع مناسب تیمش را به گل برتری رساند. اگر به ژست و استیل لوکادیا قبل از رسیدن توپ توجه کنید، روشن است که او تصمیمش را گرفته بود چطور به توپ ضربه بزند. این، تفاوت یک مهاجم حرفه‌ای با همتایان آماتور خود است. سرعت بالای انتقال باعث می‌شود لوکادیا در چنین میدان سختی، تیمش را با وجود سزاواری کمتر به امتیازات کامل برساند.
یک نقطه روشن کوچک
در روز نه‌چندان خوب پرسپولیس، اگر قرار باشد به یک نقطه روشن کوچک دیگر اشاره کنیم باید سراغ شیخ دیاباته برویم. او دقایق کوتاهی در این بازی شانس حضور در میدان را پیدا کرد و نخستین موقعیت خطرناکش را با پیراهن پرسپولیس ساخت. شیخ در دقایق پایانی و روی یک ضدحمله، یکی از همان کارهایی را کرد که شگرد دارد و در پیراهن استقلال هم زیاد از این بازیکن دیده بودیم؛ با قدرت بدنی بالا به تو زد، یکی دو نفر را پشت سر گذاشت و در شرایط نامتعادل ضربه‌اش را زد که ایمان صادقی مانع از گلزنی او شد. شیخ اگر با همین ورژن در پرسپولیس ادامه بدهد، خرید او هم مثل لوکادیا توجیه فنی خواهد داشت. هرچند هنوز نگرانی غالب، همان تکرر مصدومیت‌های این بازیکن است.
چرا موقعیت نمی‌سازی؟
مشکل بزرگ پرسپولیس، همان مسئله تکراری ۲ سال اخیر است، همان که قبل از بازی هم در موردش نوشته بودیم. فهرست تیم «کهکشانی» است، اما کیفیت بازی تناسب چندانی با این برچسب ندارد. پرسپولیس با وجود در اختیار داشتن تعدادی از بهترین پاسورها و هافبک‌های نفوذی تیم، توانایی بازی‌سازی ندارد، به شکل عجیبی کم موقعیت می‌سازد و کم به گل می‌رسد. تنها بازیکن موفق سرخ‌ها تا این برهه از فصل در زمینه خلق موقعیت، دانیال اسماعیلی‌فر بوده که در یک انتقال جنجالی جای رامین رضاییان را گرفت، اما با ارسال چهارمین پاس گلش در این بازی نشان داد خرید خوبی بوده و کمتر اجازه داده جای خالی رضاییان حس شود. پرسپولیس فعلا در زمینه امتیازگیری خوب بوده، اما تداوم این مدل نمایش‌ها از تیم یحیی گل‌محمدی، مدام انتقادها را بیشتر و بیشتر خواهد کرد.
