مهوش افشارپناه، بازیگر سریال‌های «بوم‌وبانو»، «کلانتر» و «روزهای زندگی» درباره فعالیت این روزهای خود گفت: یکی از دلایل کم‌کاری بنده در سال‌های اخیر این بود که کار‌های پیشنهادی در سینما و تلویزیون خیلی در مسیر داستان آن اثر جای کار نداشت. البته منظور من، فقط داشتن نقش اول و دوم نیست، بلکه معیارم در انتخاب، به تاثیرگذاری آن شخصیت بازمی‌گردد.
درست است که خودم شرایط کار نداشتم اما گاهی هم پیشنهاداتی که می‌شده خوب نبوده است و جای کار نداشته‌اند.
وی افزود: آخرین کار من هم سریال «یاور» به کارگردانی سعید سلطانی بود که نقش مقابل آقای اسماعیل محرابی را داشتم. این روز‌ها در موسسه‌ای که فعالیت‌های چندمنظوره هنری دارد به تدریس بازیگری می‌پردازم.
این بازیگر پیشکسوت عنوان کرد: عمده آثاری که من در سینما و تلویزیون داشتم، سوژه‌های اجتماعی و خانوادگی داشتند.
کار‌هایی مثل «خانه در انتظار»، «زیر بام‌های شهر»، «به خاطر هانیه»، «این خانه دور است»، «زینت»، یا همین اواخر مجموعه یاور همگی مناسبات اجتماعی و روابط آدم‌ها را محور خود قرار داده‌اند.
وی افزود: مدتی پیش فرد جوانی مرا دید و گفت: خانم افشارپناه، من سریال خانه در انتظار شما را دیده‌ام و خیلی دوست داشتم. بنده تعجب کردم و گفتم: این مجموعه سال ۱۳۶۷ از تلویزیون پخش شد که آن آقا گفت بله، من آن موقع هشت سالم بود و با خانواده این مجموعه را دنبال می‌کردیم. این موارد برای من خیلی ارزشمند است.
بازیگر سریال کلانتر افزود: خوشبختانه شبکه آی‌فیلم با بازپخش سریال‌های قدیمی علاوه بر تجدید خاطرات، فرصت مقایسه بین آثار قدیمی و کار‌های فعلی را فراهم می‌کند. ضمن این‌که زحماتی که سازندگان این آثار در سال‌هایی که امکانات کمتر بود را هم یادآوری می‌کند. فقط ای‌کاش مجموعه‌های قدیمی بیشتری روی آنتن این شبکه می‌رفت.
افشارپناه اظهار کرد: یکی از کار‌هایی که من در آن بازی کردم سریال این خانه دور است بود که در سال ۱۳۷۴ از تلویزیون پخش شد و ماجرا‌های یک خانه سالمندان را روایت می‌کرد.
در این اثر جمع زیادی از بازیگران باتجربه و کاربلد سینما و تئاتر آن موقع حضور داشتند که متأسفانه اغلب آنها فوت کرده‌اند. من هم در آنجا نقش یکی از کارمندان این خانه سالمندان را داشتم.
وی گفت: پیشنهاد می‌کنم آثار خاطره‌انگیزی مثل «گل‌پامچال»، «روزی‌روزگاری»، «همسران»، «آرایشگاه زیبا» و… را در جدول پخش بگذارند و اگر هم قبلا بازپخش داشته‌اند دوباره آنها را روی آنتن بفرستند. البته شاید استدلال آنها این باشد که کیفیت این آثار برای پخش پایین است که خوشبختانه با پیشرفت‌های فنی و بحث تصحیح رنگ و تقویت صدا و… این مشکلات هم حل می‌شود.
